Alle inzendingen over In de zoom van de na

liefde omsloten door haarzelf kreukelend in slaap van intimiteit in besef van het niets waaruit het ontstaat bedekt over nieuwe lagen van aarde verborgen in zomen van toekomst bedekkend dwalend in gedachten ontluikend in stille sprongen van oneindige lentewinden koesterend en strelend in elkaar opgaand ritmisch bezielend als ooit tevoren…

Ik zag aan je zoom dat de naden gingen draden en zelfs je geur wordt minder zout, ik weet je gaat in regen en komt in zwijgen telkens terug als een dichotomie bespeel jij het aangezicht en roemt de verte aan jouw kim, je broze wervels kalven dieper en dieper om tenslotte te verdwijnen in het niets maar mijn hand zal je altijd blijven…

vrijheidsstrijder, ontneem de nacht in mij en vlei jouw liefde tegen mijn behoeftig silhouet, niet dat ik jou wil aanraken maar je adem brengt in mij het leven terug de sprei, de tabernakel waar we onze fantasie beleefden en de dromen die de zomen herstelden naden nu rafels in mijn geweten toch ben ik dankbaar wat jij me gaf, twee paar…

Nee, we zijn dol op fietsen Het land verkennen door 't ommeland dolen De zomen met z'n struiken van bomen, stam en kruinen De ruige rand met kruiden, merendeel die rieken of fris ruiken en in verten 't silhouet van 'n torenspits de wieken van 'n molen Geen woord over: het nietsen.... languit in het struweel.…

Zijn laatste hoop danst schuchter binnen de zoom van het leven dat hem smoort het ritme ruw gestoord koestert de goede momenten naast vallen en opstaan dat hem dagelijks parten speelt moeizaam wandelend langs de Tarn de geur van kabbelend water en pas gemaaid gras tilt hem op hoop gloort in het vooruitzicht en hernieuwd evenwicht…

Mijn bril zet ik op voor het fenomeen dat door de lentezon verleide vrouwen de wereld laten aanschouwen, zich bloot gevend boven de knieën daarmee prikkelend de fantasieën, want met het verhogen van de temperatuur stijgt de zoom, waardoor moeder natuur ons toont wat gebleekt was in de winter, nu hunkert naar pigment en bijna elke jonge…

En iedere vrouw is ons genegen haar bloed te mengen met de zwarte zonnen, die van de zomen van ons bloed zijn opgestegen. O lente, zon-bedronken en van donker overrompeld. ---------------------------------------------- uit de bundel 'Sintels' (1944)…

Er moeten witte hoeven achter de zoom staan van de blauwe velden langs de maan 's avonds hoort gij aan de verre steenwegen paardehoeven dan hoort gij alles stille waan van verre maanfonteinen zijpelt plots water - gij hoort plots het zijpelen van avondlik water - de paarden drinken haastig en hinniken dan hoort men weer hun draven stalwaarts…

in de zomen van steden, kringen van gummi, en mensen die het goed met je menen, met alle monden tegelijk hun maten en gewichtigheid.…

de glimpjes strooien in jouw nachtelijke brein zo, dat jij gaandeweg weer de stappen zet het pad vol keien tot stuifzand plet kon ik op de mistdeken wat aanknopingspunten stikken wat kleurige versiersels als houvast strikken zo, dat jij weer gelooft dat de zon in kale bomen elk knopje, hoe klein ook tot een glanzend blad kan zomen…

Een voorbijganger is onwetend immers gehuld in nachtelijk koel ’t gezicht verborgen in een waas van blauw een geboorte gloort als een zoom langs asgrauw. Een beker wacht een soort van heksendrank giftig maar lekker.…

Er moeten witte hoeven achter de zoom staan van de blauwe velden langs de maan 's avends hoort gij aan de verre steenwegen paardenhoeven dan hoort gij alles stille waan van verre maanfonteinen zijpelt plots water - gij hoort plots het zijpelen van avondlik water - de paarden drinken haastig en hinniken dan hoort men weer hun draven stalwaarts…

Moeizaam klim ik treden hoger lager ligt veel dieper dan verwacht kracht stuwt maar steelt het vloeien van de adem de laatst gezette stap schuurt langs verzonken stenen terwijl ik wankel jaagt de nacht mijn schaduw stil turend door zijn venster voorbij de grauwe velden zie ik papavers deinen langs de zomen van de wind mijn glimlach…

Waar witte wol op blauwe velden weidde zeilde door zachte bries gekleed met gouden tressen en vlammende zomen boven rood en gele ets hier en daar zilveren aderen omzoomd met wuivende halm langs rimpelend glazen vlak doorkruist met banen goud loop ik huiswaarts over klimmend pad met eindigend leven dat voor toekomst borg staat als…

Leg nu ook af waarachter de wereld te voorschijn komt In de schemering van dagen de verlossende toon van het omwentelende woord in de zomen van begrip genaaid.…

Twee wijd zwierende gordijnsluiers schrijden slepend hun zomen rond in steeds kleinere cirkels tot ze tegenover elkaar draaiend in de greep raken van de vloer en hun voeten hun benen, hun middel in een pirouette wringen de innige verstrengeling van een parend paar en hun streng van herhaalde passen in goede en kwade dagen tot de dood…

Dat de ontdekking van Amerika Door Noorse Vikingen zou zijn gedaan Is arbitrair, als was het lineair A Doch 't was een zeevaarder uit Genua Zijn heil zocht hij in 't oude Lissabon Na acht jaar soebatten met Arragon Kreeg hij haar goedkeuring, zonder pardon En bonus, als bewijs van meesterschap 'Wij horen van de zoom der aarde psalmen…

Voetstappen in het zand Aan de zoom van het strand Langzaam vult de zee De afdrukken met water En neemt ze met zich mee Voetstappen in het zand Een raadsel van wie ze zijn Het zijn moment opnames Want de zee neemt elke voetstap Mee terug in de golven Voetstappen in het zand Achter iedere afdruk schuilt een verhaal Elke afdruk kent het…

in zomen van helmgras in buiken van moeders in zorgen van handen in vet van schaatsen langs genereus wijkende hemelpoorten en bovenal zonder uitzondering in alle maten en soorten ook zaadlobbig en tweehuizig hoewel ongedeeld in cellen en van wanten weetbaar maar onverwittigd aanwezig vaak poedelprijzig doch podiumverlangend stel schobbejakken…

zacht klagen balalaika's waar schapen nog hun hoeven schrapen op het wachten op de nacht de vuren zijn ontstoken in het warmen van zigeunerbloed is het stoven al geroken dan priemt een hoge toon langs poesta's zoom en speelt meteen een eerst viool vuren laaien mannen graaien vrouwen zijn frivool laten zich paaien tot de…

website want een precieze kaart van Nederland zoom in op je stad en zie wat er anders wordt jaar na jaar van 1815 tot nu beetje bij beetje komt het veen afgraven voor elkaar cartografen tekenen elke meter nieuw ontgonnen akker in losse kanalen zwellen uit tot bloedvatenstelsel natuur overwonnen op de kaart in 1850 kwam bij Sellingen…

zon staat laag rietkraag warmt sloten met een gele kant kristallen kou maakt water strakker langs de zomen verzwart in ijs een brug teveel eenden kwaken hoenders houden ijs en water los schaatser kraken stilte knisperend in vaart diep de koppen pegels in de baard noordooster schrijnt de winter over land duurt maanden voor…

fragiel was ons contact dat in het zoomen ook niet altijd de techniek mee had de warme gezelligheid heeft ons aangedaan juist door het gemis daarvan in lange tijd de info van leeftijd ziektes en kwalen zijn altijd gebonden aan ellenlange verhalen verbazingwekkend waren de emoties bij de afscheidswens warm, joviaal en vol…

Kleuren tekenen de groene velden Van krokus paars en geel De geur van lente vult de aarde Grauw maakt plaats voor groen Lente laat trotse kleuren zien Pril is het donzige groen aan de takken Narciskroontjes vullen de zoom van wegen Heerlijke voorbode van zomers genot Kleuren tekenen de groene velden De natuur schildert het doek Warme zachte…

Vlinder mij naar de zoom van de aarde Een plek waar ik weg kan schuilen De serene adem van vrijheid mag proeven Waar mijn tranen mogen huilen Kus mij naar de hoogtes van liefde Waarin ik mij kan laten afdalen Een passie van genot mag smaken Laat mij drinken uit je liefdesschalen Vlinder mij naar de zon van licht Een plek waar ik mijzelf…

waarschijnlijk heeft ze haar décolleté wat verder open laten staan en jij dacht dat ze dat speciaal voor jou had gedaan, evenals de zoom van haar rok tot de knie omhoog je bent geen boer van het land die weet beter en uit eerste hand hoe het in het leven aan toegaat tussen beer en zeug, koe en stier niet het zicht maar geur en smaak trouw…

Langzaam loopt de dag leeg op de vage grens tussen vloeibaar en de zoom van het begaanbare nog eenmaal vul ik mijn hoofd met het jongste van de schemering De schakeringen van de hemel etsen markeringen in mijn hart een schaduw verdrinkt in duisternis de ongepolijste ijle waterdampen hangen stil in stervend blauw Het slapende water raakt…

water van hogerop jij hebt mij meegenomen op een van jouw dromen waar we altijd riviertjes zomen met hellingen die glooien op zuid overweldigend is het veelvoud aan kleur in een natuurlijk palet dat zonder ingreep van de mens op aarde is gelegd bevriezend koud heldert kabbelend water van hogerop dat door zonnewarmte beroerd…

Ergens in de loop der jaren Verloor ik deze brede lach Wat is het eigenlijk gek Vreemd dat ik dat niet zag Met verbazing staar ik naar de foto Ik zoom goed in op mijn gezicht Laat beelden van momenten passeren Tranen vertroebelen mijn zicht Van binnen ben ik nog steeds dat meisje Vrolijk, blij en wild Wat is er dan veranderd Hoe werd…

O bloed, bestijg de broze zomen van dit gevonnist, schuldig lijf: gij hebt een koninkrijk ontnomen en gij alleen rekt ons verblijf. Maar hoor, wanneer de blauwe velden der nacht begroeid van sterren staan, wat aarde, zee en wind niet telden en laat geen fluist'ring u ontgaan.…