Alle inzendingen over Jouw bloedbaan?

(Voor Lidi) Voorbij de gedachte Aan de gediggelde toekomst Spiegelt mijn hoofd Zich Aan het verleden Voorbij de chantage Van een inktzwart scenario Verbeidt mijn zijn Zich Vergane delen Voorbij de beleving van een gekenschetste glorie Prikkelt mijn zin Zich Naar jouw verlangen…

Jouw ogen zo helder en zacht els satijn. Jouw glimlach zo mooi. Jouw lippen zo fijn. Jouw lichaam als aarde fijntjes als zand. Met lieve gebaren streel jij mijn hand. Jouw ogen zo eerlijk oprecht en vertrouwd vertellen me zachtjes dat jij echt van mij houdt.…

Ik zie niet wat je bedoelt, de eindeloze vraag die je van mij verlangt, de brandende kaars op tafel, het gezicht dat niet oplicht de twijfels die rond mij verschijnen, de geur van jou liegt niet, het is een mist het is een deken over me heen wees niet de verstikking die mijn adem wegneemt, blijf me zien, blijf praten ik wil je net als toen,…

het onvoltooide droomlied van vroeger, als dwaas te dromen van reizen om dan te zeggen ik ging vrij in jouw wereld rond,toen werd die valreep mij ontnomen..…

Jouw naam geschreven in mijn hart. Kwetsbaar en warm tegelijk een gevoel diep en apart.…

lijf jouw lijf warmt…

Vlucht niet voor je verleden Wees niet bang voor je schaduw Ze horen bij jouw leven Je hebt jezelf gestalte gegeven Hoe ook iemand over je denkt Het leven is jouw geschenk En doe ermee hoe jij er over denkt Al is het niet naar ieders wil Dit is jouw leven en doe er mee wat jij wil…

Soms voel ik me alleen En dan kijk ik naar de maan En heel stilletjes fluister ik jouw naam Omdat ik je heel erg mis Mijn liefste waar ging het mis Waarom is het mis gegaan We hadden toch niets misdaan Dus mij liefste, als ik je mis Dan kijk ik naar de maan En fluister stilletjes jouw naam…

Geef mij jouw ogen, zodat ik door jou kan zien. Geef mij jouw mond, zodat ik kan proeven van jouw smart; hetgeen jij niet spreken kunt met de woorden van jouw hart. Geef mij jouw oren, zodat ik meer van jou zal horen. Geef mij jouw hand, opdat ik beter voel; hetgeen jij afschermt met jouw verstand.…

ik ga slapen, en dan vaar jij met me mee naar de zon van de volgende dag We zwaaien naar de sterren naar de grote en de kleine Beer en Sirius de Hond en we strooien kusjes naar de mensen met vonken in alle kleuren van heel fijne dromen over plezier met vrienden die elkaar helpen, alles samen doen, want dat ben ik zo'n vriend, jouw…

Mijn bloedbaan regent in mijn trommelvliezen. In mijn slaap dansen mijn armen en benen tegen elkaar in. Hier staat gelukkig veel tegenover. Ik bezorg met regelmaat volle bushokjes de zenuwen door grijnzend mijn hart omhoog te houden voordat ik het met zuigend geluid terugstop in mijn hersenpan.…

Hij scherpt mijn bloedbaan aan en zet mijn angels klem. Van alle huizen woon ik liefst in hem.…

Mijn prachtplek bestaat op vele plaatsen altijd is er een in de buurt er is rust stilte en vrede er is Liefde in alles om mij heen…

de wind die tussen de bladeren hijgt een warme damp die de aarde ontstijgt ik maak met mijn vingers een kijker het geluk kleurt alle beelden rijker ontelbare druppels lekken van bomen na-nat terwijl de zon er in duizend kansen uiteen op spat de liefde die in mijn bloedbanen als maar groeit tegen de seizoenen in aan plaats nog wet gebonden…

Vannacht ben ik luidkeels midden in een gedicht op het Minervaplein zittend op de meisjes van Perdu van mijn gazelle gevallen Hoewel volgens de regels van 't spel opgepompt bleken de stemranden te hard voor m’n villanella zodat de bloedbaan ontframede Hoogtijd met de stoplappen op rood mijn zwengel klem in de krimpkous tussen spatbord…

Steeds als je mij met je ogen raakt wordt ik als kristal en doorzichtig transparant, waarin een regen van licht in mijn bloedbanen dromen, uit te monden in de delta van mijn amazone, in de rijke zuurstof van het regenwoud, slingert ze voorzichtig door de peilloze palm van mijn hand, kijk het water ademen waarvan we zijn gemaakt,…

devalueert Echt frustrerend die pijn daar wij, geen discussie, weten 't Gaat onherroepelijk verkeerd Vera geeft geen liefde O nee, Vera kan slechts haten Vera is overschot Zij kan het echt geenszins laten Bloed, daar waar 't niet mag gaan in een hoeveelheid meer dan vijf Echt frustrerend die pijn van weten, ongeneselijk Dat is PV* in elke bloedbaan…

Op verzoek van deze wakkere groenen begon het AZG een gedegen onderzoek en uit die academisch onverdachte hoek bleek dat wij talloos vele miljoenen giftige stoffen in onze eigen bloedbaan hebben gekregen door in te ademen, consumeren en wellicht ook zure regen. Nu wordt er “snel” iets aan gedaan.…

- Want welbeschouwd besta ik van een bloedbaan!' Hij werkt wel kort, maar tevens levenslang. De imker is tevreden met z'n bijbaan. De jager, machinist en skidocent genieten van hun kogel-, spoor- en glijbaan. Verschil in arbeidsvreugde is heel groot: de een is men z'n vak immens content, de ander baalt ervan en werkt zich dood.…

Veertien jaar. Ik liep de kerk in. Ik zag je, werd aan jou voorgesteld. Eén keer proef draaien: als acoliet, als meisje... in een tijd van te weinig misdienaars, toen. Samen met mijn vriendin Jackie. Wij werden vrienden, voor het leven. En ík ben die kerk nooit uitgelopen... en in de pastorie, zelfs in de tuin bleef ik gesprekken met jou…

In een blik als je mij met je ogen raakt wordt ik als kristal doorzichtig, transparant, tranen licht die hun oorsprong vinden in het moment van evenwicht, ze meanderen langs de hals en in de welvingen van de ziel, het voedt bloedbanen in een herontdekt gevoelsgebied, mondt uit in de levende delta’s van aller dromen, maakt euforisch…

bos de gapende dieren overmeesterd in hun kooi van afgevallen bladeren en kromme kale takken onverzadigd en weg zinkt met het drijfzand van de tijd de zon huilt achter donkere wolken hemel tranen dalen recht uit de hemel als zilveren pijpenstelen op de dorre aarde neer mijn longen ademen de zuurstof dat door mijn bloedbaan…

Vanuit mijn tenen Langs mijn ruggengraat Een rilling, door mijn benen Het is alweer te laat Een vleugje, niet meer Het brengt me in extase Het maakt me zo teer Het kriebelend blazen Het is een geur Prikkelt in mijn neusgaten Het is jouw geur Ik weet het zeker, ik zal je niet meer verlaten…

De pijn in jouw ogen verdriet in je gezicht stille eenzame tranen om wat ze jou aanricht Stilte heeft de overhand woorden zijn overbodig steun op mijn schouder dat heb je nu even nodig Je kunt op me bouwen en waar je ook zult gaan probeer nooit te vergeten dat ik achter jou zal staan…

Heel veel uren zat ik te wachten Heel veel uren was ik alleen Heel veel uren in die lange nachten Heel veel uren achtereen... Heel veel uren in jou gestoken Heel veel uren gedacht aan jou Heel veel uren niets besproken Heel veel uren..., kom nou gauw! Heel veel uren heb ik verloren Heel veel uren heb ik verspeeld Heel veel uren je gezeur…

Zachte tonen klinken, walsen teder dansend naar het licht handen raken vol van liefde juiste snaren verbinden leven voor het leven stil slaan andere handen kruisjes op het drumstel van de tijd terwijl de roffel doorklinkt in de aderen van bestaan speel jij jouw opus magnum in het beloofde nieuwe land…

jouw handen hebben mij zo vaak gedragen jouw lippen hebben mij zo vaak gekust nu tel je stil de uren en de dagen en bent je van de wereld niet bewust jouw ogen konden mij van alles zeggen ik teer nog op de liefde die je gaf het is niet zo eenvoudig uit te leggen maar wat ik voel neemt niemand me af soms kan je nog genieten van het kleine…

jij pakt mijn hand loopt langs de vrouw en op het dorpsplein luister ik naar iedere stap van mij naar jou je draait je om laat ogen kleden en onder oude bomen staar je naar het meisje met een kortgerokt verleden niets beweegt geen droom, geen beelden en als ik omkijk van mij tot jou verzamel ik de vrouw in het heden…

't Verdriet wat ik in jouw ogen zie wil ik zo graag met je dragen je hoeft niets te zeggen, maar toch kun en mag je alles aan me vragen. Ik ben toch je moeder die weet wat er in jouw droevig hartje speelt en ik zou zo heel graag willen dat je jouw verdriet met me deelt.…

Ik zou er veel voor over hebben je stem nog één keer te mogen horen zoals elke zaterdag, of zomaar even maar met jouw dood ging ook je stem verloren…