herfstgeluk
de wind die tussen de bladeren hijgt
een warme damp die de aarde ontstijgt
ik maak met mijn vingers een kijker
het geluk kleurt alle beelden rijker
ontelbare druppels lekken van bomen na-nat
terwijl de zon er in duizend kansen uiteen op spat
de liefde die in mijn bloedbanen als maar groeit
tegen de seizoenen in aan plaats nog wet gebonden
het lachen dat uit mijn groene lippen bloeit
tussen het wegvluchten moeilijk gevonden
mijn ogen dorstig van het niet willen kijken
dit vandaag gaat meer dan gulzig binnen
een moment dat uit het niets opspringt
om met heel mijn mens zijn te beminnen
Geplaatst in de categorie: emoties