Onsterfelijke poëzie

hebt gij door het overdonderend
geluid der klokken
het knarsen van de leeuw zijn
tanden niet gehoord?


het hert met inzicht doorziet hem
vlucht als het losgebroken konijn
dat huppelt in het bos


de gapende dieren overmeesterd
in hun kooi
van afgevallen bladeren en kromme kale
takken onverzadigd
en
weg zinkt met het drijfzand van de tijd


de zon huilt achter donkere wolken
hemel tranen dalen
recht
uit de hemel
als
zilveren pijpenstelen
op de dorre aarde neer


mijn longen ademen de zuurstof
dat door
mijn bloedbaan stroomt
het
hart laat kloppen
voor een nieuw lied


in velerlei gekleurde ontroeringen
het licht met de geur van onsterfelijke
poëzie
dat waait in het gezicht van de betweter

Onsterfelijke Poëzie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 51