Alle inzendingen over in druppels

Onze druppels vallen één voor één, zoals het tikken van een oude klok. De allerlaatste druppel wacht. Wij mensen houden onze adem in. Klokkenmakers kijken angstig toe. De nieuwe klok loopt veel te snel. Onze oude klok staat vaak stil.…

er was eens een waterdruppel die had het altijd naar zijn zin de anderen vonden dat heel irritant want zij hadden vaak de pest in ik zit maar in zo’n grote wolk mopperde een druppel elke dag en zit alleen maar af te wachten wanneer ik naar beneden mag toen ging het plotseling regenen de druppels vielen uit de wolk ze vlogen alle kanten…

Snel stroomt het water weg van de bron neemt alles mee vooral de druppels vanaf het begin Volg de stroming tegendraads naar boven dwars door de nevels van de grote waterval Traag stroomt het water terug naar de bron laat alles achter behalve de druppels vanaf het begin…

druppels gestold licht duizend jaar opgesloten bevrijd uit de grond…

een forel springt hoog druppels water in mijn oog ik vis op zilver…

zwart water rimpelt de regen ruist daarover met kille druppels…

Vergoten tranen Druppelen langzaam terug Vallen, keer op keer…

Kille noordenwind Druppels langs dunne stengels Verwaaide rozen…

Zij kust een vlinder Lucht zo blauw, druppel van dauw De hemel glimlacht.…

daar is het licht dat steen voor steen de straat beklimt water beschijnt en druppel na druppel verdwijnt het zicht op de put elk hoofd weerspiegelt als een gerimpelde Narcissus voordat zij steels verdrinken in zichzelf en sleets gezichten omranden daar verliezen wapperende bladeren hun kleuren in handen die het venster bestieren…

't Is hier, dat hij de dag, die duizend andren vrezen, De grote dag des oogsts, reikhalzend verbeidt; Dan zal zijn smarte zaligheid, En elke druppel gal een druppel honing wezen.…

ik kijk door het raam en zie wanneer ik even niet verdwaal een vreemd licht op het gras liggen het is veel zachter dan gisteren ik ga voorbij, blootsvoets onzichtbaar als een reiziger met koortsige handen die wolken bedenkt, heen en weer druppel voor druppel er waait wind misschien ben ik het sterven nog niet gewend in…

Zoals druppels ritmisch druppelen uit een oude kraan.…

Vrolijk huppelt ze Tussen de bloemen Haar voeten vochtig Door de druppels Van het natte gras…

overspoelt door een zee van zoenen golvend de liefde geniet ik druppelend na in de branding van genot…

het bos is vol zon; uit dicht loof valt een druppel: verlate regen.…

Adem condenseert tekent gevoel op het raam één druppel zet koers.…

Een druppel valt in de stilte. Oorverdovend. Plons!…

buiten tikt iedere druppel regen een argument tegen het raam binnen spreekt iedere bubbel co2 de druppels steevast tegen ik laat ze in hun gekibbel begaan zinloos twee polen naar elkaar toe te willen bewegen Spa rood blijft altijd de ander met zijn jas binnenstebuiten blijft altijd omgekeerde regen…

Doorn van rozenstruik aureool van eeuwen strijd hoop in druppels bloed. Het ‘zelf’ zonder vorm, de dood niet te verzwijgen, dat is pas beleven. Moeizaam duwde ik de levensstenen omhoog, toen stond de weg in bloei.…

Vocht en damp dalen neer Plots lopen wij door wolken Voorbij de tijd van wanen ’t Was mooi, maar doet zeer Vlaag en nat, ze kolken Druppels wissen tranen Als de storm is uitgeraasd, hangt in dat ene straaltje zon een laatste druppel aan een twijg Een parel blauw of is het goud?…

We willen sneeuw sneeuw op Kerst in het groen van spar We wensen meteen winter en zon op een winterdag We worden als herboren na het wandelen door sneeuw Spinrag -tussen takken- waarin druppels bevroren Druppels die vorst willen borgen in bessen rood Maar om de dooie dood van dooi kunnen we niet heen.…

De nacht overheerst het blauwe uur dikke druppels overspoelen mijn gezicht een zwarte wolk vol tranen van verdriet verdrijft haar unieke laatste stralende licht. Terwijl ons teken in het zand wordt verdreven blijft de depressie hangen boven mijn hoofd druppels vervagen de hartstocht in het zand dat de warmte van de waakvlam uitdooft.…

zwarte wolk lekt inkt snelle trein rekt druppels uit ramen gearceerd…

Het regent pijpenstelen het regent dat het giet die druppels die het geeft die zie ik wel maar niet de pijpen die het giet!…

druppels waaien weg een nieuw begin stroomt binnen het pad rolt vooruit…

Zoute druppels op bevroren aarde brengen zachtheid aan het licht, en geven mijn ziel een stem van pijn die ik te lang bewaarde…

Zonnestralen door de druppels, al snel ontstaat een regenboog, in verrukking gaat ze naar buiten, stralend kijkt ze naar omhoog. Druppels vallen op haar lippen, maar de zon schijnt in haar haar, even voelt ze zich compleet, valt alles weer in elkaar.…

druppels slaan weer stuk gedragen door de wind tegen mijn raam ik zie ze gaan in weer verbinden licht meevoerend in hun baan het eindeloze stromen tot de tragiek van grote plassen waar alle uitgelopen druppels moeiteloos in water passen om aan het oppervlak te misten of verdampen hun weg in lucht terug te gaan tezamen met mijn…

druppel voor druppel verjaart regen in de oceaan atomen van haperend vlees verwarren zon met maan o, hemel nergens zichtbaar in wolkenloos rookgordijn onbeschreven blad, leeg door verregaande letterpijn kantlijn klinkt als evenaar lachen als een hard gelag alle huid, mergel, aarde sterft op deze laatste dag…