85 resultaten.
Om jouw lover van sterrennevels
netgedicht
5.0 met 6 stemmen 298 Draag me weg
naar het wonderlijk licht
in verzachtende toverogen
Weg van kermende hartenpijn
in nieuwe jaarringen
Gelijk zeven sloten
de tijd verdichten
in kruisende hemelbogen
Waan me ver
over de rivier van het sonore
en geef het gezicht
aan mijn lief
die de schoonste droom
verwaait in mijn verlangende schoot
als de zwellende…
Zij die ik noem mijn Berk
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 503 De al grijzer wordende Berk
nazomert in het frêle licht
waar de kruin tot ver over de kim
de wereld overziet en in de dagen dat ze stierf
werd tijdloosheid enkel bevrucht
door de dragende kracht van haar bast
ik omarm het kurkachtige trots
en spreek mijn leven in haar jaarringen
en ach, haar stem die ik slechts denk te horen
geeft mij de…
Rimpels
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 462 De grijze hoofden diep gebogen,
de dunne lippen stijf gesloten
zonder een vertogen woord om op ontvallen
vriend en bevrijdende dageraad te wachten,
worden dromen in troost gesmoord, in
de hoop dat morgen nieuwe manen komen
om de jaarringen te verzachten.…
Knar
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 661 Kijk nou: je leeftijd glundert
boven uitdijende jaarringen!…
hoe dan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 hoe kan ik je kloven uit steen
als de beitel slechts de
jaarringen kent die hij
deelt met de jaren
die in hem verloren zijn gegaan
ik zie nog steeds geen markant
gelaat of een geschaduwd silhouet
die in ruste het bloed stelpt
van de wonde die
in hem gespleten woont
zelfs de sokkel laat dezelfde
kloven zien die in mijn handen
de rivieren…
doorsnede
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 403 van bloem en blad
blaast de winter
een lange zucht
naar een stuk
van gisteren
‘k zie de afdruk
van je voeten
als de doorsnee
van iedere halte
waar je naam
als jaarring stond
in een achteraf
vertraagde groei
van lucht en maan
veeg ik wat aarde
naar het grijze
vergezicht
naar de voorbijganger
en het splijten…
Het gedenken
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 352 winter keerden je
ogen zich tegen het felle leven
het geven ging wel, maar het nemen
was als aderlaten in
een lichaam zonder bloed
nog steeds jaag ik in de sneeuw
jouw stappen na, dezelfde sneeuw
die jou in de dood begroef, soms
overstijg ik mijn denken en
‘k vraag me af of je om me gaf
ieder jaar telt zijn spijt
in nerven tussen de jaarringen…
Boom
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 468 de nesten in zijn takken
waren pleisterplaatsen
voor vogels van divers pluimage
ze kwamen en gingen
hingen hun buidels
vol hoop en zegen
onder zijn oksels
groeven zich in
onder zijn schors
terwijl hij een
zwanenzang componeerde
hij spande zijn netten
tot ver buiten de bebouwde kom
van heinde en ver kwamen ze
om de jaarringen in zijn…
beton
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 71 de wereld, de wereld
gegoten in beton
met hier en daar
een perkje voor het
altijd aanwezige groen
ik zaai maar het oogsten
markeert geen zomer
op de kaart, het vliedt
zoals mijn jaarringen
door de tijd waarin
ik eens in ‘ verleden
mijn naam in had gekerfd
viervoeters vissen vogels, het
ademt de verbintenis van
het begin tot aan…
Uit het juiste hout
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 164 Ik heb mijn basten afgepeld,
verwondde vel over mijn benen,
hoe kwetsbaar ongekorven hout
in de jaarringen geteld door
botte bijl en beitel geschonden,
onbewerkte in ruwe staat, wat
terugslaat naar onbedekte schenen,
verwijst naar oude wonden.…
Open plek ?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 173 Ik ben een buiteneik, een kamerlinde tegelijk,een
tijdloze beuk waarvan de jaarringen zijn versleten,
mijn noten springen open voor de kinderen die de
geuren willen rapen, in zich nemen om niet te vergeten.…
vlam des genode
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 68 aanstormend vuur zich
ontkreukeld voor het
komend lustig avontuur
en op de hoek van de mantel
floreert een fles wijn met twee
kristallen glazen, altoos gevuld
met een rode gloed die zich
spiegelt op een blinde muur
hij zal niet worden gestoord
onder het liefdesspel door de kou
en schuift met alle moed
en snakkend naar adem een eik
met zestig jaarringen…
Manier om te overleven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 96 Wie de beloofde glans
van z'n toekomst doorstaat,
draagt een bloeiende woestijn
in de ogen, vermomd in de
schaduwen tot aan de dageraad
in waar hij tot bedaren komt en
hij de jaarringen van z'n leven kent
die echo's gevormd in de medeklinkers
en geschreven in de stemmen van de wind
tot aan de ouderdom door de jeugd
verstomd de…
Tijdloze herkenning
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 216 ik wist niet hoe
jij transformeerde
maar dat je het deed
kon ik uit eigen
ervaring delen
al de keren dat
jij mij onbewust
even raakte en onze
werelden tot
universum maakten
mijn hand op
de bast van een
boom zomaar aan
de kant van de weg
in tijdloze herkenning
we deelden
jaarringen kruisten
hete zomers aan en
benoemden winters…
Prik
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 575 De verweerde hand van moeder
Prikt het netvlies
Ze mikt melk in de koffie
-Een hoge geut-
Wuift gejaagd naar de kalme kelner
Ik vergelijk de huid
Schat het verschil...de jaarringen.
Meet de zwijgende kloof
Waar span ik een hangbrug?
Wilde wenkende gebaren.
Kom mama.
Ha de vervloekte boer die voren in het vel ploegt.…
Kleur en Kerven
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 106 waarin de sterren helder schenen
onvermijdbaar van wat de dichter wil
het aanschouwen van contouren
door de voile van het fijnste linnen
verend op een bed van slapend mos
de zon z’n bron te doen ontspringen
in stromen dauw, de zoetste parels
te bedwingen in alle gefeeste zomers
van ongedwongen evenwicht terug te lezen
in kalenders van de jaarringen…
Oude afdruk ?
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 41 schuilplaats tussen
adolescentie en
volwassenheid, die te
ontglippen, te ontlopen,
onderstut de stam waarin
de eerste jaarring mij
bij de hand nam, tussen
netels en zwammen door,
het labyrint van de
realiteit te ijken, angsten
te foppen door bij de oude
stam weer aan te kloppen,
me te verstoppen in mijn
bevrijde en zwijgend deel…
Kwatrijn (-)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 100 de schors bewaart de symbolen die we
ooit in bomen hebben gekerfd, jaarringen
blijven, groeien verder, zoals mijn
gedachten vol fabels zijn geverfd.
de tongen van honden
voelen ruwer dan de rapste
tongen van hun bazen, maar
voelen veel zachter aan.…
dichterlijke octrooi
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 loert vanuit het wolkendek
en bekommert zich alvast om een
nieuwe kou te schenken die deze bolling
van de aarde kan opslaan
in haar nog te schrijven kroniek
de geest is vluchtig en hangt binnenkort
als een ijzig schreien aan de vorst
die rijkdom verwart met liefde
struik en boom vasten en snoeien
hun laatste blad tot aan de tak
zonder jaarringen…
even alleen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 64 wijselijk
in de zin van scherpe raderen
die als houwitsers de wijzers
bestoken met mechanische krachten
de somberheid in deze fase
is als het spekgladde trottoir
dat ik zojuist met mijn hond
heb overwonnen,
het alleen zijn met mijn
gegriefde angst uit zich in
een ellenlange gebeurtenis
die zich onevenredig in snelheid
voortplant in de jaarringen…
ik draag geen zichtbaar schild
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 297 eerste sterren
ter grootte van een handpalm
dwingen mij naar de linkerkant van het raam
de boom, al lijkt hij gespijkerd in zwarte aarde
keert weer om de rest van zijn verhaal
te vertellen
ik leg het gele stof
in de sneeuw, naast kleine voetstappen
en zes jaarringen
hoor slechts het wiegelied
van de boom die met zijn takken zachtjes…
Verhalend hout
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 247 kansel voor de houten sterveling
hij verhaalt over verre neven die het woud verlieten
zonder een vaarwel
om uit varen te gaan naar tropische bossen
op eilanden die voorbij roeiden
in zwoele zomerwolken
hun staanplaatsen zijn veroverd door vlegelachtig gras
en ander opschietend gewas
dat nietsontziend de opengetrokken graven verhult
de jaarringen…
Boom
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 235 aan ontbossing
Bijl en kettingzaag velden wel verwanten
Die dienst deden als haardblok en boot
Kruishout, huis, meubel, pulp, sculptuur
Wieg en kist voor na de dood
Elke herfst sterft je blad en iedere lente
Herrijst het; een magische resurrectie
Niet alleen in sprookjes spreek je maar
Ook tot hem die zich voor je opent
Fameus om je jaarringen…
De dwaas spreekt
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 144 waarom gedichten toch steeds korter
lijken te woorden, terwijl het binnenin mij
zinnen waait en ik probeer om alles
tot één gebonden gerecht te komen
daardoor de plank compleet mis sla
misschien is het een soort koorts
ik voel het ook wanneer ik jou zie
je warmte smelt mij
werkelijk
zo snel, sneller dan ik mij vast kan klampen
aan de jaarringen…
Meiklokje II: ondergang & verrijzenis
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 216 Dove kerselaar
al hopen jaarringen geleden
zijn nutteloze oorschelpen
als pluizige meiklokjes
onderaan ratsvergeten
Bladeren woelen scheuren los
en trillen als losgelaten snaren
harmonieus tot onbekende melodieën
in mijn witgekrulde oren
Die muziek rafelde me uit
tot ontsponnen wol
zeven wereldwinden sleepten
mij uiteindelijk tot hier…