Alle inzendingen over kouder

een dag hard werken in een oververhitte ruimte maakt het buiten kouder dan het laagje ijs de wagen ontdooit nauwelijks ramen beslaan al snel met geademd ongeduld heel wat later wordt het langzaam huiswaarts glijden over aangekoekte en bevuilde wegen als ik tenslotte mijn eigen straat inrij is alles zuiver wit, slechts dierenpootjes…

Water kan niet kouder worden dan net voor de plotse geboorte van de zuiver orakelende regelmatige ijskristallen Zo kent de geest noch het geoefend intellect mijn diepste angstketenen voor mijn lichaam het ze vertelt Ik kan verre reizen maken met vreemde woorden spelen maar de vruchten van mijn daden draag ik voelbaar met me mee Als…

de getergde hand op je doorgezakte schouder warmte voelt kouder dan ijs stromend door aderen leegte doet woorden verstommen tot 't niets sneller dan licht schiet 't door je gedachten wanhoop nabij beukend tegen de ruwe kade gevoelens trekken kolkende massa tegemoet bergen woest verzet over het gans onmogelijke storm je onheilspellend…

de zon danst als een kind in zomers die als bladeren verwaaien kan verdwalen op de wind tot aan het graf van een winterse dood zal ik de mantel van herfstvlinders dragen met vleugel-ogen zonder vragen mijn schaduw vooruitwerpen in de tijd waar ik het licht kan vangen dat paden plaveid om rozen te kweken want geuren worden kouder…

Oog op doofnetels gericht keel gesnoerd gehoor geremd alles gaat langzaam slapen luister en kijk hoe mijn leven te boetseren handen brokstukken rapen scherven rood geel en blauw blinde hitte voelbaar kouder borsten wiegend op de wind het late voelen vroege oorsprong vindt kus ik de glimlach van je lippen scherven raken goudgetint.…

Als het straks kouder word dan zet ik de muts op van mijn zoon Die achter bleef toen hij het huis verliet warme jogging broeken van mijn dochter niet van armoede maar van warmte Omdat zij ze droeg trimschoenen van mijn kleinzoon Te klein gekocht maar omdat hij erop gelopen heeft een warme das gebreid door een vriendin Die ze speciaal voor…

Echter eenmaal buiten is het kouder dan koud, echt gemeen, het dringt je door al je lagen kleding heen, Niet al te lang stilstaan, niet talmen onderweg, snel de brievenbus, voor je het weet, ben ik onderweg, naar huis, alwaar de kachel brandt niets me meer herinnert aan, de immense kou buiten!…

kwik blijft onder nul op weg naar de bakker zie ik een man half-opgerookte sigarettenpeuken oprapen en in een sigarettendoosje stoppen in de zondagskrant lees ik dat de directeur van een Brusselse vzw achttien jaar lang 1000 euro per dag verdiende de winterzon schijnt mooi, maar het kwik blijft onder nul voor de één voelt het kouder…

het kouder kaatste blauwer uit het lege firmament spelden prikten licht goedkoper dan het leds equivalent daar waar zon in geel en rood haar huishouden viert spoort ook maan gesikkeld zijn talloos laatst kwartieren aan vreemd dat mensen zonder tijd door maneschijn verblijd gaan feesten met familie en vrienden op gezag van…

Tijd voor je winterslaap, tijd om te sterven, je valt me nu al maanden lastig, je weet nog altijd niet van ophouden; het wordt nu al kouder, geef het toch op, maar nee hoor, je hangt nog steeds rond mijn kop; iedereen zegt dat je niks meer doet, maar ik hoor nog steeds je gezoem, en jij prikt nog steeds, opzoek naar mijn bloed; ik…

ribbenkast een puzzel in elkaar gezet die hier en daar wat strammer past het durft behoorlijk hard te kraken als botjes draaien in hun kom van ’s morgens al bij het ontwaken de dokter noemt het ouderdom ik noem het kunst, een soort talent mijn innerlijke componist mijn nek, mijn rug, mijn ledematen elk bot in mij een instrument als ’t kouder…

tussen muren en glas huist de kamer, breder door het zwart; kouder in gevoel, nu licht verstoken blijft alle ruiten ademen elke deur verdraait de glans van kleine denkvermogens even lijkt het, of mijn slaap verloren raakt maar dan kruipt warmte onder dekens tussen lijven die de nacht bezoeken en de zinnelijke nood te raken waar…

Ik kijk dagelijks over mijn schouder zoekend naar de dingen die ik herken de dagen worden echter steeds kouder ondanks de nieuwe wegen die ik verken eigenlijk heb ik geen zin vooruit te kijken om het vertrouwde achter mij te laten steeds maar weer de tijden vergelijken ik voel mij steeds verder verlaten niet tegen het leven opgewassen verloren…

ik zou haar ogen willen zien de trekken kunnen onderscheiden in het vallend blad haar stem weer mogen horen in het lied van opgetogen koren als de wind iets harder bidt mijn wolken zijn weer grijs bevolken anoniem de hemel ze maken niemand meer iets wijs de wereld strakt zich in een kouder onbehouwen alleen mezelf kan ik nog vertrouwen…

Tijd tikt het laatste zonlicht weg de warme hand op 't koele zand verandert wat veranderen kan op mijn stille eenmansstrand De branding niet meer zo gerust deze wind blaast steeds kouder zwarte angst neemt zijn bezit met'n klauw op mijn schouder Nacht treedt in zijn macht begint een geseling die zal duren de kille hand op 't koude zand…

Dan wist ik hoe ver mijn geheugen lag het dorre, ruwe dat vlak schijnt daar waar ik mijn beden mis en de grond steeds kouder wordt. Het staan met handen die naar boven wijzen gronden geen voet in dit bestaan, het knielen valt moeilijk voor een ziel die nooit geleerd heeft de aarde te kussen.…

het werd ietsjes kouder de hemel betrok de herfst werd ouder hier viel de eerste vlok een wit tapijt bedekte de aarde zonder enig respijt of de hemel opklaarde sneeuw bedekt de grond vriesman houdt de hand wij gaan de seizoenen rond biologisch zo gepland sneeuw zal terug verdwijnen herhaling valt ons te beurt de zon zal wederom schijnen…

ben de trap opgegaan heb de veilige koepel van licht verlaten tastte langs wanden hoorde treden kraken wist zo waar ik was maar het benauwde de lucht werd ouder dikker en kouder zweemde naar geuren die raakten aan een onherstelbaar gebeuren nog had ik ruimte moest wentelen in steeds krappere draaien op dat moment scheurden…

de zon vervaagt het jaar wordt oud een schilderij zo uit mijn hart de winter zal nog kouder zijn ik voel me verward ganzen vliegen naar de warmte toe verdwijnen langzaam uit het zicht had ik maar vleugels dan vloog ik naar het nieuwe licht als een zonnestraal kwam je in mijn leven maar als een herfstblad vloog je weg met gouden stiksels…

Op de drempel zegt ze: -het wordt weer kouder, maar de oude lelie begint te geuren Hoor! Hoor! Ze stommelt richting de warande. Hoor, in de hemel speelt Bach mijn sarabande.…

Als de dagen langer zijn En de nachten heter Kan ik heel de slaap niet vatten Kouder vind ik beter Graad of twintig vind ik best Maar niet ver daarboven Als het bij de dertig komt Is het snel een oven Daar gedij ik heel niet bij Het is overleven Koude douches op een rij Muggenspray gewreven 't Is een graad of twintig nu 't Gaat voor…

ik zag je dansen langs de gracht het waaide kouder dan ik dacht de maan scheen vaal weerkaatste nattigheid in de kapotte schijn van dromende lantaarnpalen huizen hullen zich en mij in het duister van hun muren de ramen zijn nog zwart door het niet thuis zijn van de buren ze zijn uitgewoond en huren resten van de tijd het fundament…

De lome warmte al zo vroeg in 't jaar De kriebels in de buik, het nieuwe leven De bloeiende magnolia, heel even Ik fluit en tokkel wat op mijn gitaar Het was een week vol dolce far niente Al ging zij snel voorbij, die zomerlente…

trekt voorbij Gedachten vol met mist Mijn hart gekwetst en eenzaam Liefde zomaar weggegrist Vertrouwen zachtjes verloren Zo kwetsbaar als een kind Dwalend in een doolhof Waar ik jouw schaduw vind De echo van het verleden Verliest langzaam aan kracht Dagen opgevuld met leegte Niets wat het gemis verzacht De wereld lijkt zo anders Kouder…

ik mijmer om de slasaus die ik niet proef wanneer ik het gras ontgroen en kleurloze wolken blauw wil schilderen zodat de lucht zal klaren en ik mijn blik verruim de schil is te dapper voor mijn tanden het knarsen ervan maakt me angstig, het kleed dat me warmt laat ik vallen en ik boezem mij aan de wind die steeds kouder lijkt te worden…

Terwijl ’s nachts de klok traag tikt als ogen te lang staren in gedachtenduister vliegen vlug de dagen heen als de bekende schaduwen tja we worden al meer ouder grijzer kaler kouder wijzer valer zou soms weer het einde van het jaar naderen of kom ik echt elke dag al die uren tekort ik weet het niet...…

Loefzijde het natst lijzijde daaren- tegen echt heel veel droger Stijgende lucht zet enorm uit wordt daardoor kouder in proces van adiaba- tische expansie Er wordt dan geen zeer zeker geen warmte met de omgeving hier uitgewisseld Gevolg: condensatie, regen Via adiaba- tische compressie waardoor lucht warmer almaar warmer gaat worden…

ik streelde je de twaalf slagen lang we kwamen iets na middernacht nog onverwacht stilte zong een kouder wordend lied tonen ijlden door het donkere gebied waar twijfel grijnsde letters dansen nu niet meer geven al betekenissen weer die liefde doen vervagen het warme welbehagen kruipt als kilte op de dag is zonder zon jij stuurde…

Ook nu het wat kouder wordt dwarrel jij nog rustig rond en als ik jou zie fladderen verschijnt er een lach om m'n mond. Jij brengt nog steeds een stukje zomer ook al is die bijna nu voorbij toch bracht je weer wat vrolijkheid ook in dat leventje van mij.…

’s Middags extra druk op straat versiering en kerstmuziek terwijl het donker en kouder wordt zoekt een dakloze een portiek Eén uur ’s nachts, ’t houten trappenhuis Ik hoor de nachtmisklok heel zacht En mijn moeder van bovenaf gebiedend fluisteren Denk aan de buren, het is nacht!…