Alle inzendingen over maïs

In Frankrijk zou het zijn: ‘Mais cet' habit, mon cher! vous va très bien.’…

De wereld krijgt kippenvel op een donkere huid en waar eerst het mais nog wuifde en riep om zon, staan nu de stekels te huiveren in de koude, natte grond. De vorst valt in. Het weer is blond en de zon wordt alsmaar blijer. Mensen binden schaatsen onder, aanschouwen het wonder van de zijkant van de wereld.…

zie mij eens groeien van kolf naar meel tot maisbrood 't is voor de bakker!…

Soms richt ik mijn ontgoochelingen af als logge, dolle honden. In hoge maïsvelden liefst, zoveel geritsel dat je desillusies er wel uit je hoofd lijken te lopen, voor je uit. Ik roep ze op in al hun pijnlijke details (Breng terug! Rechtop!) en laat ze daarna Los! Af! Liggen!, waarna ik me uitstrek tussen stengels, afgebroken kolven, me…

Mais, Antoine, que savez-vous encore de cette lumière prudente de vos yeux propres et gris, de mes regards tristement bruns, sur- tout de notre calme? J'espère que vous m' écrivez tout à l'heure une lettre parfumée de vos roses rouges.…

maïsvelden zijn maïsvelden stof is slechts stof een krekel een krekel hitte slechts hitte een brievenman ben ik geen bries helpt mij op weg op weg naar madame lacroix met de brief maar madame staat op het erf met vuurrood gezicht ook ik kijk omhoog en zie de raaf niet eerder was het zo stil stilte, met slechts het snikken van madame…

Ik laat hier de Franse tekst volgen, met een vertaling van het laatste deel waaraan de ‘haiku’ vooral ontleend is, met alle beperkingen van dien …) La mort n’est point notre issue Car plus grand que nous Est notre désir, lequel rejoint Celui du Commencement, Désir de Vie La mort n’est point notre issue Mais elle rend unique tout…

- ‘Oui, mais Ribby....!’…

oogstuitend hectarenlang strak in gelid de groene dood…

Wie zaait zal oogsten werd hem ingepeperd Hij zaaide graan maar stiekem ook nog wiet De planten groeiden in een mum van tied Maar toen, betrapt! Dat was een flinke zeperd Ach arme boer, hij snift en snuift, het stakkertje En loopt ontgoocheld op zijn dooie akkertje…

’empêcher Parce que l’avancé des peuples est inexorable Le jour est venu où je ferme les yeux Parce que le chemin de la vie me mène aux étoiles Ne laisse pas l’obscurité te freiner Parce que l’espoir renaît toujours Le jour est venu où ma voix s’éteint Parce que la corde de la mort étouffe les mots Ne laisse pas le silence te déranger Mais…

Het versgeploegde veld bezaaid was vlug al omgedraaid in vinnig groene stengels. Toen ving het huis in d’ andre straat langzaam te verdwijnen aan. Nog even dreef de zwarte klink en ook de boer zijn bovenhelft boven het mobiel gewelf. Een week nadien, ‘t was wasselijk weer, bewoog nog slechts zijn norse kop over de wiegende maïszee. En opgelet…