Alle inzendingen over mystiek OR eiland OR verleden

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

In het verleden van jouw menselijkheid bij een gecalculeerde rationaliteit op een eiland, tijdens een feestje hielp je mij bij de verwerkelijking van een waarheid, die ons samenbracht en stevig vasthield in de nacht die zich manifesteerde om ons heen met een geroezemoes van stemmen in herhaling van dromerigheid als een oneindige dialoog uit…

Ik voel mij eiland op eiland vergeten beelden herschikken kinderlijke ogen opnieuw bouw ik kastelen van zand aan het water hoor gegiechel geschater meeuwengeschetter regengekletter plonsen en plenzen gekeuvel van mensen maar ik voel me eiland op eiland alleen met elementen herzie bewust mijn kinderogen naar huidige tijd in mijn volwassenheid…

In het verleden van jouw menselijkheid bij een gecalculeerde rationaliteit op een eiland, tijdens een feestje hielp je mij bij de verwerkelijking van een waarheid, die ons samenbracht en stevig vasthield in de nacht die zich manifesteerde om ons heen met een geroezemoes van stemmen in herhaling van dromerigheid als een oneindige menselijke…

waar mystiek met torens openlijk naar de hemel wijst zoekt magie het donker op en eist in onverklaarbaarheid haar macht wierrook kaarsen en gebeden brengen geesten uit het heden in contact met het verleden aarde weet zijn wetten wel maar in het magisch realisme kent één speler slechts het spel lichaam en geest zijn onderscheiden…

Gras... en voorbij het grazen lig ik bij mijn vier poten mijn ogen te verbazen, omdat ik nu weer evengrote monden vol eet zonder te lopen, terwijl ik straks nog liep te eten, ik ben het zeker weer vergeten wat voor een dier ik ben - de sloten kaatsen mijn beeld wanneer ik drink, dan kijk ik naar mijn kop, en denk: hoe komt…

jouw buitensporigheden doen mij paden betreden uit een mystiek verleden tot aan het goddelijk raken jij kunt de hemel open maken met een lach en stralende ogen mij wenken jou te volgen als ik mijn lichaam heb verlaten samen aan het rode koord van hartstochtelijke passie onszelf verliezen in het gaan en komen in elkaar verstaan ik…

leiden zonder zijn visuele strakheid te verkleinen waar lijnen elkaar raken in de horizon weet zij in licht de ruimte nog te vinden voor een zitje met schitterend vergezicht daar kaatst in grijzig groen het blauw van hemel terug verwatert zon in een heldere bries en kijken ogen nog straal verliefd jij had vroeger al dat mystieke…

De rust is ingetreden Roerloos liggen bladeren Windvlagen zijn verleden Lage wolken naderen De takken bedekt met dauw Aan mist overgegeven Schimmen achter in het blauw Met het uitzicht verweven Twee bomen door de tijd heen Naar elkaar toe gebogen Hun twijgen vlechten ineen Nevelige atmosfeer Het stenen erfgoed geeft weer Symbolen…

ik ben geen sprookjesverteller van huis uit ik kies de stilte droom mijn wereld die binnenin ontluikt natuurlijk tuig ik de kastelen op met koning en wat prinsen aan het hof maar hun gebakken lucht slaat aan en laat het mystieke voor altijd gaan ik wil spelen de ergste confrontaties tussen groepen liefdevol helen in een wereld…

van verre ten hemel rijzend het einddoel van de pelgrim die onder in de stille reus schamele heilige resten aanbad engelen van de kerk daarboven die met hun zachte glimlach de oude mystiek beschermden tegen barbaarse granaatscherven in de hoge gewelven is de schemer speelt het orgel een tere fantasie daaronder fluisteren kleine mensen…

er hangt een aureool om jou heen als jij de kamer binnen komt straalt het licht uit je ogen jouw bewegen geeft warmte aan leven omhult ons met de magie van samen die mystiek van geborgenheid willen wij niet kwijt…

Ik hoor god zingen als een lijster en koeren als een dikke duif.…

Ik zit te wachten op mystiek een beetje misschien is het er misschien is het er ook niet sigarettenrook kringelt naar de hemel en ik wacht ik denk aan slakken zonder huis die zich teder vastzuigen aan elkaar en ik weet niet of ik denk als ik dat zie…

Bos het bos door de bomen niet meer zien bladeren geven hun adem ik ga mijn weg, op zoek naar het wonder zie ik het bos zie ik mezelf, ik ben de boom het blad ik hoor de warme kleuren de zon speelt haar spel, laat alles ontluiken in het prachtige groene bos vond ik de echte mystiek, ik adem met wat de kosmos mij geeft aureool van…

Is voor mij het kennen van mijn hart erkennen dat wat zich soms als harde werkelijkheid voordoet ook een diepere dimensie heeft die mijn verstand verwart om deze hartkracht te ontdekken laat ik stilte in mij opwekken ontwaren dat achter de tragisch lijkende realiteit geen afgrond op de loer ligt met absurditeit…

Onder haar rokken is de toegang richting het kundalinilicht.…

Ik draag het eiland altijd op m’n rug. In nood is het een plek om naar te vluchten, waar luide leugens dempen tot geruchten. Ik open achter mij de ophaalbrug. Er staat een oude hut om in te schuilen. Verborgen tussen luchtig wuivend riet ontdooien m’n gevoelens. Onbespied betast ik daar m’n schrammen en m’n builen.…

Mijn eigen onbewoonde eiland heel ver hiervandaan palmboompjes en mooi wit zand daar wil ik zo graag heengaan snachts in mijn dromen dan ben ik daar even alleen om bij te komen voor niemand meer bereikbaar daar op dat plekje kom ik tot rust met alleen mezelf en mijn gedachten geniet ik even...heel bewust en kom ik weer even helemaal op krachten…

Vrouwen van dit eiland verkenning in kracht voelbaar in ongelijke strijd herkenning in geleden tijd. Moeders van dit eiland gevecht tegen macht vrouwen van elke kleur afkomst zonder willekeur.…

De ochtend vindt de boschplaat wit en blank, Een vroege fietser rijdt de longway Af, het eiland krijgt een held're klank. Zo is Terschelling in zijn dwarsdoorsnee.…

Diep over zichzelve heengebogen Zodat zij mij niet binnenkomen zag, Verhief zij uit de nacht haar donk're ogen En dromen sloten een geheim verdrag Met alles wat men wakend moet gedogen. Zwijgend betaalde zij het hard gelag Een mens te zijn, die telkens wordt bedrogen, Godin met gekortwiekte vleugelslag. Eenzaam keerde zij terug naar het…

Als eilanden zijn jullie geboren. Door golven van geluk en pijn Als er bruggen waren geslagen Die jullie met mekaar zou verbinden Zouden jullie nog zo eenzaam zijn?…

zó het landschap willen beschrijven dat het dorre droog en stekelig verhard is door de tijd met verweerde bewoners als verkromde olijfbomen er middenin staan óf hoe het land zich kussen laat door de kalme zee, Aphrodite naar haar hand laat dingen de geheimen nog niet prijsgegeven alle raadsels komen laten zoekend verdwalen tussen de…

dit strakke land met akkers stug en stevig en sloten als een streep tot aan de horizon vermoedt het kabbelende water waar schapen wollig grazen aan de dijk zachtmoedig en onwetend van deze volgepakte veerboot die 't wolkend eiland meer en meer in zicht brengt op de vaart van wind…

nog zie ik je gaan in een droevige boot aarzelend met je roeispaan net zo verdrietig als ik kijkend naar de rode vlag die langzaamaan gerafeld wegwaait in een duistere wind hoe moet ik nog geloven in een rozensprookje en wie betwijfeld dat als er niets meer is dat ons nog bindt dan slechts een vlag halfstok en voor ieder weer een eiland…

Eiland van zon,zomerse bron, koffers vol luidruchtig vertier reizigers meren af en aan in vrijheid...om weer weg te gaan maar jij zei de winter is hier een oase van rust en stilte....voor de storm wanneer een boot soms niet uitvaart of opdoemt uit een mist van verlangen naar vrienden van vroeger om samen te lachen, te praten later…

langs koude kust verwaait de wind het vast stramien verrafelt meer en meer de rand van waar en hoe we moeten kunnen we besloten nog morsen met de tijd op deze plek ergens…