Alle inzendingen over onmacht OR tragiek OR realiteit

Is het echt? Tree voor tree Ik ga met haar mee Een emotioneel gevecht Ik ga zo slecht Tranen als zee Nee! Is het echt? Een steeg Een wagen Ik zweeg Wij zagen Het is leeg Het duurde dagen……

Dit is realiteit... Maar steeds duw je me verder weg Nog meer buiten bereik...…

Een traan verraadt de pijn Een kreet verraadt de wanhoop De wanhoop begint te winnen Van jou eens zo stralende gezicht Door de harde realiteit getekend Wordt jou geen andere keus gelaten Dan rust te vinden in het onvermijdelijke lot…

Dromend over later Besef ik opeens Dat later al gekomen is en ik nog steeds die dromen mis…

de regen van verveling spoelt de witte schoonheid weg die mij zo boeiend kon verblinden de grauwe werkelijkheid komt weer natuurlijk bloot te liggen onder deze zwakheid kom ik niet vandaan daarom staan er nu wat doodgezwegen woorden op de bleke wind van mijn gelaat…

door je problemen weg te zuipen verdrink je niet alleen jezelf [senryu] foto: Martien Montanus…

Het feitelijke kennen hoe alles met alles samenhangt In verband brengen met het ingebeelde waarin lijkt alsof verschillen onafhankelijk van elkaar gebeuren Niemand verwacht dat jij consequent en exclusief in één richting denkt…

Wat is realiteit tijd gaat zo snel voorbij Ik kijk links rechts Duizenden dingen passeren mij Niet stilstaan Geen gedachten Ik zijn en tegelijk mij De toekomst overkomt mij…

we zijn gevangen in wereld belangen leven in een tijd van virussen treurwilgen plassen tranen wat zou ons nog kunnen verbazen?…

De ooit zó trotse dag doopt de inkt in vage schimmen, begraaft z’n aardse vuilnis achter zich, wentelt zich in de tragiek van onmacht verbreekt het zwijgen in duizend splinters tot aan de laatste bladzijde van het gebroken woord maar uit de transcendente ziel van een gedicht waaruit de bodem werd geslagen, de stof niet bewaard…

Waar het lichaam heeft gelegen is het gras geplet takken zijn geknakt de plek wordt vergeten het gras zal herstellen de tragiek blijft…

Kom eens van die wolk Van onwetendheid, dromen en oneindige zonneschijn Tijd heeft hier beneden niet stilgestaan Dromen zijn inmiddels begraven en van de baan Kom eens van die wolk Van negatie, zelfzuchtigheid en vallende sterren Tijden zijn veranderd De wolk kan jou aanwezigheid niet langer verbergen Kom eens van die wolk Verplaats je…

Een mix van gedachten verscheurd door een onvervalst gevoel, waarin de sporen van het Dante’s hel niet gedogen zal en voorbestemd haar kroon zal dragen in een tijdloze apocalyptische tragiek.…

Ik kan er ook niks aan doen wie of wat ik ben geworden of zal zijn is de enige waarheid in hoofd, hart en ziel die ik ken en waarvoor ik alle dagen met mijn energie voor viel.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Het moest het toppunt zijn van romantiek, Op de ‘Romantika’ haar hand gaan vragen, Maar aanlegkadeloos kon dat nooit slagen, Het werd voor hem het toppunt van tragiek. Hij weet nu ook waarvoor hij komt te staan, Door voor het “Ja” het schip al in te gaan.…

realiteit je wekt…

Hij tekende het menselijk tekort en liet je gniffelen om eenzaamheid Verveling, jaloezie en ijdelheid Tragiek gaf hij een vrolijk uithangbord Als hij vilein politici geschetst had Dan hóórde je gewoon wat men gezwetst had…

Onmacht is graag willen, maar helaas niet kunnen. Onmacht is wel kunnen, maar echt niet willen. Onmachtig zijn die mensen, die de vrede willen dienen. Die voor hun eigen gelijk, echt niet vechten willen. Hun eigenwijze ongelijk, moedig durven zien.…

Dit keer een thema van antieke Grieken Tragiek van menselijke ondergang De scoringsdrift was louter geldingsdrang Hij maakte losse-polsjestatistieken Een trap naar zijn ‘verdachte’ wetenschap en van de trap viel Diederikje Dap…

De tragiek van een slecht huwelijk die eindigt in een scheiding kan voor de ouders wellicht een bevrijding zijn maar de kinderen betalen levenslang de rekening waar weinig rekening mee wordt gehouden en veroorzaakt verdriet en pijn…

De blauwe stralenkrans met witte stippen Op de vleugels droeg het licht Van hoop en wensen Hij was een vlinder in de geest Een eenling onder mensen Hij zag de ruimte en de zon Zag geen beperking Als hij weer eens aan iets nieuws Had lopen denken en er dadelijk aan begon Het had voor hem de diepte van de onrust En de korte lengte van…

wil ze met een open einde de realiteit bespelen tijd nemen een nieuwe waarheid te creëren of gewoon zichzelf verzwijgen…

ik ga maar roept mijn gevoel nog langer hier verblijven gekluisterd aan een onaantastbaar doel is teren op starre beelden, vastgespijkerd aan ijle lucht ze zullen eerder, wat komt en gaat, aan stijfheid rijgen hoe kwetsbaar is mijn hiel onder deze verlopen zucht…

Langs wanden van ’t verleden Klim ik door ’t heden heen Naar een toekomst van gedroomde Beelden van hoop en bidden Vrij van afkeer of aversie Beklim de toren van toen Die slechts angst en onwil kent Legde op mijn doen geen zegen Zie in spiegelglas van ’t heden De breuken en barsten Door gedachten, woorden En daden die elkaar bestreden…

Dromende zee Als ik droom is de wereld mooier dan ik in realiteit beleef droom de mensheid waardiger dan ik die ervaar daar leef ik vele jaren mee die twee samen droomde ik als een wonder van groei en liefde die droom droomde ik als druppel van mijn zijn vloeiend in een oeverloze zee * Anneke Bakker…

Ooit goudgeel wuivend korenveld verminkt door woeste voren de golven wreed onderbroken ...de harmonie verloren Ondoordacht vertrapte toekomst bedekt met stervende aren vertwijfeld brodeloos zijn ...het niet kunnen verklaren…

onmacht in de strijd het gevecht met jezelf verwoest wordt een leven verscheurt door pijn waar angst sluipt in nachtelijk dwalen het zoeken naar waarom de vraag, nog hoelang en jij luistert naar stilte het snikken gesmoord angstvallig wakend dat niemand het hoort…