Alle inzendingen over scherpe

in de tijd toen het altijd zomer was zoomden we in en uit maar nooit werd het leven scherp we sliepen zonder weerga in het tijdperk van Saturnus…

drukt Groteske apotheose Van de afgesloten dans Met scherpe messen…

Is vorst Breken scherp en helder de stenen rijen Wegen scheuren Schel schelt de schel Van de trem in de duizelruimte Hoge hoepel Staalhemel staalhelm Naar klare spanbanen strammen stappen Laarzen slaan de straat tot luide ruimte Is vorst Breken stenen scherp Slaan laarzen klaar Schellen de schellen schel helder helder helder…

helikoptergebrom en dan snel scherp geroffel een mitrailleur! achter ‘n boom duik ik weg en hoor ik lachend een specht…

Kijk naar het vierkant van mijn hart Het is hoekig en scherp Het past er eigenlijk niet Toch hoort het er, zit het er, een hele tijd Zal het ronder worden? Zullen de scherpe kanten slijten? Draagzaam voor mijn hart Kijk in het vierkant van mijn hart Zou het kunnen rollen wanneer het ronder wordt?…

ontluikende rozen in de knop stelen bedekt met een waas van groene blaadjes hun scherpe doornen als stille getuigen van mijn stekende pijn…

het winterse land rust onder een wit tapijt sneeuwklokjesstil scherpe klanken weergalmen weids dragen zijn blik verder dan het dwalen…

Ik ruik het stilstaand water Het donkere water en het riet Stram, scherp en taai zoals diep van binnen oud verdriet…

De IJzervlakte laat de strakke wind vrij spel, toont scherp de witte zerken.…

Vergaan je schoonheid Fnuikend het gebrek Aan kennis van jezelf Tong scherp als 't Scherend mes Je heil zoekend In de fles…

het heilig vuur van zoet riekende liefdeswoorden verwordt tot zwak gloeiende scherp geurende sintels na de vervulling door zwetende lijven remy…

Koude wind snijdt door mijn ziel, Als een scherp mes Kerft het in mij Alleen, onbegrepen en kil Laat het me achter in deze storm Met koud bloed…

rood scherp woestijnzand schuurt en fluit langs oren heen de wind dirigeert... en de Sahara beleeft een wild natuur fenomeen!…

Scherp verstand wist te verzamelen klaar bewezen grief op grief. 't Domme hart kon enkel stamelen 'k heb je lief, ik heb je lief…

een ronde, stenen tafel niet zo oud nog toch getekend door geborgen stof het groen in groeven oogt verzachtend en ik proef scherp de stilte in jouw naam…

God gaf twee hemelse geschenken De mens, in alle vreugde en smart: Verstand - om scherp en goed te denken... Om zacht en goed te doen - het Hart.…

Ach hoe heb ik je bewonderd eenzame, wonderlijke gele bloem slechts door mij opgemerkt nog in september onder de hulststruiken (de scherpe rand, de stekelige bladeren, de besjes) door wie ben je gezonden?…

Oceanen liggen rimpelloos te wachten in witte en oranje gewaden, verdrukt verleden die ze niet af kunnen gooien de loden mantel van de hetze en de haat, om de overkant te bereiken, hun Nirwana betreden, gebleekte waardigheid van gouden tempels die men liet, weerspiegeld in kwetsbare oases zover men ziet, als vreemde meeuwen de hand…

ik haat mezelf als ik schunnig met mijn ogen flirt mijn lippen kleur je uitlokt met mijn lach ik zie dat hoofd de semi woeste krullen de mond met scherpe tong dat irritante likken de spiegel kijkt me aan dwingt me te verleiden ik ben altijd bescheiden nu laat ik me gaan het zijn geen poses die je ziet de welving van mijn heupen…

het doek is wit een maagdmodel nog niet geopend het licht nog fel een schets met scherpe punt geëtst om tekening te geven met reliëf dat roze scheurt vulbaar openbloeit en in contouren groeit van pijn naar samenzijn creatie roept de schilder als hij zijn model verkleurt en wegzet in een hoek waar op de grond de druppels bloed…

zomerwoud en de wind zweept mijn trieste dag op tot ongekende hoogten de uren lijken scherp als glas daar moet het zijn geweest een plek, bruin in de zon waarom, lieverd, koos jij hier jouw laatste uur, scherp als glas ik bijt me door de tijd en jij verslond mijn jonge vaderhart gaf mij die beker vol van gif opdat ik hem voor je drinken…

Kraakhelder water in een vuige zee dichtte mijn ogen het zout dat beet het kristal was niet zo mooi als het leek verraderlijk hard en venijnig scherp het bloed was zuiver…

Zo scherp van smaak, zo zoet van name! Spraak-vormers, eij, hoe gaat dat samen? 'K weet niet hoe 't anderen verstaan, Ik proef er niets most-aardigs aan.…

Jij zag het negatief en wilde niet wachten op ontwikkeling liet me achter tastend in duister tot kleuren zuurden naar herinnering het uiteindelijke beeld was scherp overbelicht…

in dit ontaarde grasperk waar ruimte zich tot leegte beperkt en de liefde graast tussen paaltjes en prikkeldraad leerde ik de dovenetel als grondstof voor scherpe witte wijn…

woorden liet ik achter zacht en scherp een erfgoed van mijn gang als onderdeel nu zijn er zinnen een geheel vervat ik van gevoelens de aanvang als een bron schrijvend ging ik over en begon…

Hoe is het Mogelijk, toch Plaveisel Gereinigd Met giftige arm - Voegen gevuld Met zand dat Scherp is - En dan toch Dat ene plantje Dat overleeft En tussen de steen Zijn hoofd omhoog gestoken heeft…

Ruta Graveolens, Smaakstof der Grappa-drank, Bitter, verwarmend, Een scherp smakend kruid. Neem het inwendig bij Epilepsie-aanval. Ook is het goed voor Reumatische huid.…

Alles staat op scherp iets hoeft maar te gebeuren of het nu stort in toekomst onzeker verleden altijd dichtbij terug wil je niet want je wilt verder ondanks het vele verdriet dus wis je tranen…

Wind vervoert de kou in scherpe schijven.…