Alle inzendingen over tot as.

jaloers, want zo vertrouwd, zoals jij rouwt om een ander moet ik soms ook doodgaan, niet bestaan voor tranen die je huilt niet om wat was boven mijn as als voor die ander?…

Zijn zee van zijn Wat hij in leven dacht te zijn was slechts een druppel schijn wat hij in wezen was was veel méér oceanen vol meer nu koester ik enkel nog de mooiste herinneringen en zijn as…

Wat zel je in t ind as ain van de twij lampen t nog dut, wat noar dokter as pien mor verschut en wat klok op te hoalen as tied zo al haard genog lopt Blief nog, wat zel ik domt in opklopte koamer allain, leutje maaid van Jan Stain, k wait mor naauw woar of kovviebus staait.…

Herfst heeft zijn intrede gedaan dat is duidelijk, oh ja je ziet de blaadjes vallen gaan tollend om hun as ook nog.…

Eerst ons geld zoekgemaakt daarna geweigerd terug te betalen wat zaten we in zak en as met het laatste hebben ze ons dubbel en dwars terugbetaald IJsland je wordt bedankt…

in het alleen zijn je leeg kronkelen tot die laatste ademstoot als een verlepte roos alle herinneringen voor je uitdagend jezelf vergruist tot as verlatend op wat je gelooft als ooit heropbloeien zal…

De dag vol as en striemen het licht slechts in mijn hoofd waar doelen stenen reuzen bleven en lichaam slechts het woord…

Smeulende as herinnert hoe het was oplaaiend vuur van korte duur Lucifer als mens een vrome wens verdoemd tot de hel daar brandt zij wel…

Deze as bewijst dat je was. Zoals je was.…

eens was er een kok in Zuid Laren die dof in de as stond te staren hij riep keer op keer ik weet het niet meer hoe trek je nou soep van sigaren…

Drink dus nog een tas tot 't vallen der as alvorens uw ramen te gaan wassen !…

onstuitbaar draait het vuurrad wentelingen rondom het pentagram der zuilen waar in de navel van de vortex in een loden schrijn de as van het zijn in luwte rust…

verwaaid als as besef ik pas de vierde mei door beelden en door woorden het klinkt verward oneerlijk hard hun dood voor mij betekent vrij…

vinden is de lange uitdaging als een zaadje in de as van de zandwoestijn wachtend op de regen als een rups in de pop die kan transformeren in een vrije vlinder als hij voldoende rijpt een hand in de leegte die nog niet echt grijpt…

En wat ik in de asbak achterlaat Dat moet dus wel de as zijn van het kwaad.…

Woorden die blijven liggen en met de as en het stof van de vergeten liefde schrijven wat ze verliezen en waar het zwijgen kijkt en ik zie dat niemand met mij wil waken bij de droom die niemand wenst omdat hij niet meer geboren zal worden of beginnen met de woorden die de slaap altijd…

haar einde vond verstrooiing op resten groen geel gras terwijl wij zachtjes spraken kuste de wind haar as werd de geest weer helder voelde aarde warm kwamen woorden samen gaf je mij jouw arm…

Verwerk mijn as tot inkt, onder de pollen verwacht de worm een mis, met zeven mollen.…

hy kin springe as in liuw, slûpe as in gleone boarre, him wrakselje út in aai, beammen befrisselje en faaks sels lôgje as in nije leafde do soest him delhuffe kinne mei ien poat, of him fûl tebek sifelje, ferdiggelje litte mei ien eachopslach, of oprôlje as in slange. Ja, en ek wol sêft útdôvje litte, mar fêsthâlde?…

Ik heb het aangestoken met een sigaret en daar ging die pijl me tde as van Kees. Wel een mooi moment, hoe erg ook, en iedereen lette op. En daarna de rest van de gewone vuurpijlen. Gelukkig raakte niemand gewond, want dat waren we al.…

Het werd een grote rotzooi, want de as was alles wat er van hen over was.…

Haat me niet Omdat ik nog steeds aan je denk Haat me niet Omdat ik nog steeds op je wacht Steek een mes in mijn hart Maar haat me niet Verbrand me tot as Maar haat me niet Haat me niet Omdat ik nog steeds van je houd…

gezond gewicht pas geboren meer dan licht straks komt alles Leef als een god meer dan meer baden in genot meer dan alles kist in het vuur alles as laatste uur alles was…

zij verzuchtte mijn klagen in een woord van as dat ik eerder in verstofte boeken las maar ach nu vangt zij mij in een gebroken rijm met bitse woorden tegen verzwegen pijn…

terwijl alles draait om zijn eigen as ben ik vergeten wie ik was...…

ik ben een rode klaproos ontkiem na lange duisternis op plaatsen waar geen liefde is als een Papaver Rhoeas herrijs ik tussen steen en as ik bloei op alles wat ooit was.…

ze kijken me aan verbaasd en geschokt maar ik weet dat zij later mijn woorden ten grave zullen dragen het geluid van passie en gevoel in rook laten opgaan en aan de stilte van mijn as geen boodschap hebben…

Dat kan ik zei ik Kun je vroeg zij op de modder mijn lichaam in vlam zetten en verbranden tot as? En of ik dat kan zei ik Kun je vroeg zij mijn as in je wijn strooien en je bedrinken, mij vergeten? Nee, dat kan ik niet zei ik Dan word je geen zigeuner zei ze. painting: Laura Y. Law…

Vlak na z'n crematie verstrooit men de as van het kwaad.…

Een beeld Een boek Gedachten Vragen Een band Fusten bier Levenslied en Blues Pijlen Met as die Herinnering Dragen De pier Aflopend In gedachten Verzonken---…