Alle inzendingen over tranen in de tijd

Laat me zwijgen wanneer mijn mond bittere tranen kust, diep geborgen door de tijd Laat me vluchten wanneer mijn tranen gekwetste gevoelens bereiken, gebroken maar nog warm door de tijd Laat me voelen zodat de laatste pijnen kunnen geheeld worden wanneer ik zwijg Misschien leer ik nog ooit eens omgaan met mijn kreupele aanwezigheid…

Als ik denk aan de laatste tijd hoe is alles gegaan een tijd van vreugde een tijd van een traan ik laat een heel leven achter mij en ga weer opnieuw beginnen Als ik denk aan de laatste tijd ben ik nu echt alles kwijt m'n kennissen, m'n buren, m'n familieleden horen die voor mij bij het verleden ik ben mijn eigen weg gegaan en ga…

ook in Corona tijd Allen tezamen roepen amen Getuigen van Jezus Christus onze Heer Prijs de Heer O God zie op ons neer In Gods grote huis Zijn kerk niet opgepropt Maar op anderhalve meter afstand van elkaar Beter beveiligd tegen het Coronavirus dan in de supermarkt Samen sterk in de kerk met de vrede Die alle verstand ten boven gaat…

‘Oranje’ heeft het zwaar in Midden-Drenthe, ‘Oranje’ restaureert ook heel royaal De koets, de boot, het huis op grote schaal, En doet dat uiteraard van onze centen. ‘Oranje’ ging ook Europees ten onder, We kunnen wat die kleur betreft best zonder.…

De dag doet een jas van tranen aan ze knippert wat met haar ogen laat het zonlicht niet toe kijkt uit op het nietig bestaan zij zeult de tijd met zich mee telt de seconden laat de uren slaan de dag heeft een jas van tranen aan.…

Stromen van tranen, van vreugde van blijheid. Soms ontroerend soms droef. Opgedroogd en weggegleden in de stroom van de tijd. Wat is gebleven? Een enkele traan, vergoten in het donker van de nacht. Een vleugje hoop op een weerzien, misschien. Dat is, wat er is. Dat ik je mis...…

Ik moet je laten gaan, ik weet het jouw tijd komt er nu aan maar weet je wat het probleem is het lukt me gewoon niet, zonder traan.…

we zijn gevangen in wereld belangen leven in een tijd van virussen treurwilgen plassen tranen wat zou ons nog kunnen verbazen?…

als vader uit zijn dak gaat vliegen borden door de lucht kalmte kan je redden kees sust moeder dan nerveus maar een vuurspuwende berg heeft daar geen oren naar zijn bijnaam Vesuvius wordt met regelmaat eer aangedaan als vader uit zijn dak gaat kruipen de kinderen onder tafel moeders handen vegen scherven en tranen bijeen maar drift…

Een parelsnoer van tranen. Oude tranen, nieuwe pijn. Schaduwen overkoepelen mijn herinnering! M'n op hol geslagen hartslag vergaloppeert zich in de tijd. Mijn geest, mijn ziel, ze hunkeren naar troost. De littekens, de hunker, verdwijnen niet. Maar in de tranen aan het snoer weerkaatsen regenboogkleuren! Ergens zomaar...…

beeldbedenker die vorm geeft Aan gedachten die zo maar opkomen Als de taal met woorden en klanken Te kort schiet, het volledig af laat weten, Die een zilveren spiraal maakt Die tot in de hemel reikt, En de diep doorleefde druppel door hem Gehouwen uit doorzichtig albast Dat met zijn gefilterde licht In de voren van moeder aarde De tranen…

Voorbij is onze liefdes tijd het was mooi maar het is passé voorbij de tijd van wanen na vreugde komen tranen de storm is uitgeraasd een laatste druppel een schittering onze liefde is nu herinnering…

ik is ik, want ons is verleden tijd, waar toch een stukje van in het heden blijft. mijn fysieke tranen al lang gelaten, maar het hart, dat rouwt nog altijd.…

De grauwe najaarsdag verging in regen en werd, gedreven naar de avond, mat. In 't struikgewas langs het bespoelde pad vielen de droppen bij het nauw bewegen der lucht met zacht geruis van blad op blad. Dan plotseling breekt uit de wolkenvegen een verre lichtval naar omlaag en tegen een gouden kim staat tintelend de stad. Verbijsterd zie ik…

terwijl het zo kort ... ... tot op die dag, die tijd, dat uur het leven stopt ... ... niet eens voor altijd zelfs dat is er dan niet ... .... nooit weer ?…

Een vrouw in barensweeën die schreeuwt van pijn en daarvoor wordt aangeklaagd omdat ze niet het voorbeeld van perfectie voor de wereld kan zijn .…

O het tranen-vergieten is geen zonde, Gepleegd aan 's werelds mooi somber voortglijden Zacht door de eindeloze gang der tijden... O wie nog tranen, tranen vergieten konde... Hij zou de wrede, wrede wonde op wonde, Die dorsten mensjes in het hart te snijden Hem, die wilde allen in zich zelf verblijden, Helen door tranen.…

De wind vlucht alle richtingen uit de zee schuimt van afschuw zandkorrels rollen als tranen over het graf 'n bloem als schamele troost waarop van tijd tot tijd verdrietig regen valt…

Hou van mij blijf bij de tijd samen deze strijd het leven duurt maar even toch? of niet maken tranen mij nu een miet of moedig blijf bij de tijd samen met mij samen lopen door de bladeren de winter tegemoet gegroet.…

afscheid nemen van iets, van iemand die zich af scheidt van tijd wordt bevrijd afscheid nemen iets voor de eeuwigheid? of niet zo permanent het begrip tijd is onbegrijpelijk hier scheiden onze wegen tijdelijk een traan in jouw naam het weerzien is oneindig…

Waar ben ik je verloren Was het na de tweede of de laatste lach Ik zal het nooit weten Maar een ding is zeker Ik mis je, van de eerste traan…

Een traan vol geluk door een glimlach. Een traan vol haat door een woord. Een traan vol verlangen door eenzaamheid en een traan vol liefde door jou.…

Het laatste uur in het gezelschap van de zon, de Ierse Zee, de golven de wind, de klapperende zeilen na verandering van koers Achterover leunde jij gleed zijdelings weg Het lichaam koos het moment om weg te gaan en jij verdween in het schreeuwen van de meeuwen boven de zee, het land de stad en Amsterdam…

Maar ik weet dat je gelijkt hebt, ik heb me dit zelf aangedaan Groot houdend van buiten, maar van binnen vloeit een traan…

Een oud huis vol vergeeld papier geschreven herinnering grijze kamers pijnlijk gefluister lege kasten stil geween Een oud huis vol harde woorden een gestolen jeugd boeken worden steeds herbeleefd Is dit nou later ?…

Tranen Het is koud zeer vroeg in de morgen het is nog duister De bomen die ik zie wenen tranen Het regent niet, het miezelt. Van die fijne, natte regen, die stof lijkt Het is grijs buiten Ik zie de bomen nauwelijks staan Maar ik weet, ze wenen dikke tranen…

veeg die tranen van je gezicht 'k wil dat je m'n glimlach ziet ween van vreugde ween van verdriet maar voel vooral voel de warmte je zal het zien je komt er door zing een lied ik heb een goed gehoor…

Hoeveel tranen heb ik niet gelaten Ik heb 't niet eens meer in de gaten Overdag stromen ze wanneer ik zit 's Nachts gaat het door terwijl ik pit Het verdriet grijpt me toch wel erg aan Eigenlijk moet ik er boven staan In de moderne maatschappij is toch bekend Dat je eigenlijk alleen op deze wereld bent De wereld is koud, kil en commercieel…

Geen traan rest ons, om nu nog te verspillen; In deze ene nacht, geleefd voor een eeuwigheid; De wind die zacht en speels, ons beider hoofden streelt; En de aarde, de maan en tijd, staan voor ons heel even stil.…

worden vermeden Geen gesprekken, maar kreten Niet meer verbonden Alleen maar onzichtbare wonden Geen stilte meer te mijden Deuren vallen dicht Geen bloed meer in mijn gezicht Woorden die me uiteen rijten Ik kom tot een zwijgen Door een sterveling verwrongen Geen lucht meer in mijn longen Geen geest om te bereiken Heengaan wil ik Met tranen…