Alle inzendingen over vernis-sage

natuur zoveel omvattend je zit er in je kijkt er naar alles gaat van zelf buiten je om in Amstelveen helder groen de plas een laagje dun vernis plots hoor ik utto utto utto die ik over het hoofd zag rechte lange oranje snavel licht bruine vlekken oranje nekje hoog rank op stelten meneertje Grutto heel vreemd jij weideling broedt…

ik zag je glans wegdrijven op het zanderig water, ook je trots want je hemelde het blauw naar grijs aan jouw voeten schuifelt nog wat hoop in de gedaante van rot hout, maar je poort blijft voor eeuwig gesloten onklaar gemaakt en ingehaald door de tijd jouw kleur zonder vernis maakt je elk seizoen doffer het lijkt of onze sporen…

bestaan strooi je goudzand over vers gesproken woorden sla je steeds dezelfde spijker op dezelfde kop sluit je de ogen voor de zon die er niet is soms loop je door tot de achterzijde verlang je naar het heldere de kleur en de toon haal je de onzichtbare inbreuken bedachtzaam naar buiten schrap je het vergeelde vernis…

zet kleuren op palet het mes heb ik maar weggelegd voor jou is fijn penseel vaak nog te veel je bewoont een warme achtergrond in zachte lijnen schilder ik je mond de rest van je gezicht komt op het doek als een gedicht ogen glanzen al zonder vernis ze spreken aan en zonder woorden je lach is parelende poëzie waaruit jij…

dacht terug aan affodil aan rookmis en die akkedis die appelkoos en kanniedood die wildebees -de wildernis Mijn Boesmanland werd Anderland mijn thuisland weer een overkant ik droom van tokkelossie dan als zon voorgoed verdwenen is ik mis het huilen van de nacht die bokmakierie - sporenjacht die baie braai - de velden zacht ek het jou sag…

tedere ik doop nu mijn zachtste penselen voor jou in het rode karmijn in violette kleuren schrijf ik blinde zinnen vervuld van je beeld krijt ik bloedrood naar de maan heel me aarde open beeld gehuld in sagen van het oude woord ik heb nog steeds geen huid tegen oude stormen kom verwarm je bij de open haard waar de rode…

de gouden krijgers op pad schrijven eigentijdse verhalen over nimmer sagen, ze dwalen even ver als ooit hun vaders een duale natie op het spel voor even alles gewoon niets dat jaren heeft bewezen bij tijd en wijlen te bestaan de keuze wordt gekleurd een boom of eerder weg de buurman aan de macht om gewoon te kunnen huilen onbegrip in…

Kinderen uit sagen, verstillen dictaturen, model van hun gelijk. Molens malen meel verrijkt het goud uit aarde in een ongelijk deel. Fossiel gelaagd steen zover de stem kan dragen. over eeuwen heen. Tijd vertraagt de dag op wieken van de stilte, zonder vooroordeel.…

expressief vocaal is het er nooit van gekomen of zit jij liever te dromen bij een talentvol muzikaal onthaal jij hebt de mystieke sfeer van ballads in hun weemoedig vertolken van het levensverhaal juist de hoge tonen waarin eenzaamheid klinkt mogen niet verwijlen in grote ijlte en verloren gaan kom zing voor ons de sagen…

De kapitein wenkt de luitenant Ze maken zich op voor de mars Ze breken uit de stijve lijst van die tijd Het doek wervelt rond één moment De rode schutter vult het musket met kruit Na het schot blaast hij het schoon De tamboer staat klaar voor de roffel Ze praten zo druk dat ze de schilder vergeten die hen vangt achter vernis dat verduistert…

De wind van de tijd is gisteren begonnen mijn profiel te slijpen, het restant van mijn gestalte los te weken om het omhulsel een andere naam te geven, het laat mij iets berustend in mij te voelen, het bestrijkt de brede uiterwaarden van vergeten sagen, mijn fascinatie van groene oasis helden waarin ik mij wil herkennen moedig…

Moe gestreden in het trachten Iedereen ervan te overtuigen Het pijnlijke ik zijn te willen verzachten Daardoor onvrijwillige leven in welzijn om te buigen Laat ieder voor zich beslissen Over wat wel of geen leven is Zo de beloofde toekomst missen Vredig rusten tussen planken zonder vernis.…

Geconcentreerd licht hemelgoud heeft van het kille wit gewonnen groet aan pook en kachelhout stralend golven de fotonen vluchtend door de atmosfeer in sprankelende geuratomen barstend zeepsop in de lucht is opgelost in warme nevel open trekt het landschap uit vernis zuchtend slaakt verlichting leven ontwaakt door de verse adem lief…

Daar mijn gevoel er nog is, heb ik het plaatje vast gelegd met een laag vernis. Ik liet mijn borstel het water golven. rotsen werden bedolven, door het kolkend water aan de rand, dicht bij mijn herinneringsstrand. Geniet van het vergezicht. Van de golven en rotsen die met elkaar botsen.…

onvoldoende meten men loopt niet meer op blote voeten van schoeisel is men vervreemd we zoeken onze magen te vullen met waarheden die niets onthullen de mens is in 't geheel niet vrij, maar gebonden aan structuur en natuur misschien dat juist dat de bedoeling is, de voorgeschiedenis blijkt immers van lange duur en gecultiveerd met vernis…

het water brengt ons in vervoering alle andere muzen verbleken hoe graag verwijl ik aan uw oever en zie de sagen één voor één een onuitputtelijke bron voor mijn zusters, broeders en mij ik schep graag mijn eigen mythe dat staat een denker vrij, hoe een Venus herrijst en sterft door de hand van Midas dodelijk zijn gouden aanraking zelfs…

Mijn geliefde Adeline amande Patronesse des cités flamandes Toog des anderendaags naar Bruxelles Met haar chaperonnette si belle Voor 'n rendez-vous met Craleau Mirage Haar verre geliefde, très sage Voor de min gaf hij haar een miroir Souvenir d'amour avec son amant Ze zei dankbaar 'Merci, au revoir Ik bewaar hem diep in mon…

waar flora en fauna spiritueel verdroogden zonder enig contact met de mens groeide de wereld van knuffels en troetelbeesten omdat liefde en warmte ook andere gezichten kent zoals de kabouters en dwaallichtjes boven het zwart water ven dieper in het bos de dansende elfjes bij maanlicht op het mos griekse mythen en sagen in latere…

Paarden uit sagen voeren kinderen mee weg langs bamboebos. Kleinste boom in wind, helpt mee in ruizen, in de betekenis van macht. Om gelijke te vinden naar natuur gemodelleerd, nooit met eer strijken. Stilte boort gaatjes in de torso van de beek, regendruppels gemorst.…

Een beetje net als nu, maar dan wat korter: de lontjes jaren dertig in Berlijn, de sfeer kon domweg niet verhitter zijn, Lass uns dann einfach sagen: ‘angeschmorter’ En daar was Jaap, als in een jongensboek had hij zijn eigen kanootje gefröbeld: een bakje, met een bankje slechts bemöbeld, het sprookje ging erin als jodenkoek Op één kwam…

De gele gloed maakt me bang Vanmiddag al, toen alles wazig werd maar ik even wakker leek te zijn van de pijn in mijn buik Dat mag niet, ik wil het niet Mijn buik moet veilig zijn voor de baby, hopelijk gaat het gauw over hier, in mijn eigen bed o, wat gebeurt er toch? Ik moet eruit, het gordijn sluiten voor die akelige maan Alles is…

Geen dwang, geen plichtpleging ontsnapt aan de knevelende hand van de oude meester uit het lage land Behoedzaam strekt het paard de broze benen het linnen spant in de krakende lijst en het wegbarstend vernis laat ongepolijst het tafereel de glans van het echte leven lenen het ros verdwijnt in galop naar het achterland grint en hoefijzers…

Met spons en alg begroeid, want die vernis penseelt de zee. Zijn ogen ver uiteen. Twee kachelruitjes, waar de vlam verdween, oranje mica in de duisternis. Een kleine steenvis heeft het nog niet door. Met brede vinnen als toneelgordijnen stijgt hij omhoog en daalt, valt stil, encore!…

pop De passie van het eerste uur die wij zo vurig deelden is gestold tot lava in mijn houten kop Je vader in het verre Java zorgt vergeefs voor een klein meisje in een armoedig huis Hij ligt niet in diepe coma de ware reden voor jouw reisje ligt bij een houten kruis De tranen om je dode kind spoelen diepe glans uit een dunne laag vernis…

Jij en ik zijn als een puzzelstuk, elk deeltje een eigen vorm en structuur en kleur in een gezamenlijke deelbaarheid, ontstaat een onschendbaar geheel, som van talenten in meerwaarde in al denkbare modellen en posities van wat we zijn of denken te worden, al staan we daar nog ver vanaf verhult door een vernis van energie…

een tepel melk, zo’n dag dat mannen hitsig tegen muren plassen gemak zit in de wassen neus van ruwe taal vol krachtige beweging want ze dragen hun zachtheid in vereelte handen arbeid reeds geaderd in de witstenen wanden van hun zwaarbevochten burcht de buitenkanten slechts gekleed in grijs omwonden met de oude ranken van een wijs vernis…

De wezenlijkste bijzaak van het leven, maar als het leven op de penning is wordt bijzaak hoofdzaak en wordt sport vernis, dan lach je ’t leven toe/uit*, de vuist geheven Je bent soms grimmig of verongelijkt, op zoek naar zin of hoop of mindfullness, houd halt en luister naar mijn wijze les: het glas is vol als je naar Esther kijkt en…

De creatieve waarde lijkt verstomd in niet aflatende vertelsels en verhalen waarin het denken van gedachten uit de sagen en legenden, ontstaat voor iedereen in een mystiek geloof, tussen feit en fictie, elk verwoord met een eigen dictie in de genen de realiteit heeft ons ingehaald, de vloed van de overdaad in pixels op een mythische…

Vroeger, in het Limburgs land had een dorp aan de Maaskant een brug naar de overkant. Die brug was al eeuwenoud, immers helemaal gebouwd van degelijk eikenhout. De mensen zeiden altijd: “Die brug heeft een levenstijd tot ver in de eeuwigheid.” Maar eens, na te veel regen was de Maas sterk gestegen, kwam haar stroom de brug tegen. De hoge…

Wie weet er nog dat voor de Zeeuwse kust, onder water, het dorp Schouwe rust? Eens een rijke handelshaven nu in’t wier en zand begraven. Lang zag je de toren nog staan maar ook die is ten onder gegaan. Westenschouwe heel haar handelsvloot wist waar de Noordzee winsten bood, ruimen vol wol, meekrab en graan, zo voeren de schepen af en aan.…