Alle inzendingen over wilde marjolein

de stilte horen het geheugen leegvegen vederlicht geluk voorbij zien zweven langzaam ontwaken licht en tijd verbinden verweesde woorden vergezellen dromen bevaren demonen bevrijden de liefde bezingen wilde ik…

dichttalent gezellig quasi collegiaal een chatje te maken neem nou zo’n Hendrik Ido Ambachtsman uit Mokum het lijkt wel een marsman zo ver weg nog verwarrend ook er was al eens echt een dichter Marsman dan maar Esther Jansma alsof ze zich schaamt voor haar vader bij de voetbal Hagar Peeters zo jong nog nu al helemaal op zichzelf Marjoleine…

Zie ook het netgedicht "Marjolein Eijsvogel", sonnet van Marino van Liempt uit de bundel "Sportgedichten" (2021): een sonnettenkransenkrans onder redactie van Bas Jongenelen en Marino van Liempt, met bijdragen van Bas en Marino en verder 'onze' dichters, onder wie Inge Boulonois, Anneke Haasnoot, Bart Adjudant, Arjen Keene en Max de Lussanet.…

Marjolein Kool (Schalkwijk, 1958) deed hierin samen met Drs. P. een poging de kloof tussen alfa's en beta's te overbruggen.…

Pythagoras zo wordt gezegd, kwam in een smederij terecht met vier fervente smeden. Daar werd met slaan uit volle kracht, een fikse herrie voortgebracht, maar Pythje riep tevreden: 'Dit klinkt uniek en wonderschoon want elke hamer heeft zijn toon. Ik ga ze even wegen.' En die gewichten, als verwacht verhielden zich als 6 en 8 en 12 en…

In de verte vliegt een vogel Nog zo vrolijk in het rond Heeft nog geen besef van wat er komen zal Gisteren leefde ik nog Ik had sneller moeten zijn sneller dan hen Maar ik kon niet meer Er kwam een knal Die was voor mij bestemd En ik kreeg hem Een paar tellen later lag ik op de grond Met pijn in mijn armen en benen Niemand helpt mij Niemand…

Leven gaat hand in hand Met tranen Soms van buiten Meestal van binnen Dan schijnt buiten de zon En regent het van binnen Pijpenstelen…

Een tor bewoonde al een poosje het hulsje van een lucifersdoosje. Totdat een koe een poot verzette en zo de torrenwoning plette. Het hele huisje uit het lood. De kleine tor, nog net niet dood, bewoont nu ietwat uit zijn hum een parallellepipedum. ---------------------------------------------- uit: 'Wis- en natuurkundelyriek', 2000.…

Ik zoek me gek en breek telkens mijn hart aan mooie worden en beloftens Mijn verwachtingen stellen mij teleur en dat doet pijn Ik merk dat ik iemand zoek Met wie ik mijn lief en leed kan delen zo dat ik me niet kan vervelen Mijn gevoel is meer dan een vriendschap omdat de teleurstelling mijn hart steeds weer afbrokkelt. Het gevoel dat ik…

Een traan in je oog, een brok in je keel. Een knuffel van ons, een bemoedigende mail. Een laatste herinnering, een diepe zucht. Nu is je verdriet een ster, hoog in de lucht.…

Het puntdak van de carroussel. Het hoorntje van een ijsje. De petticoat van Annabel. De staart van een radijsje. De punt van een vierkleurenpen. De koplamp van een scooter. De feestmuts van mijn zusje en een bordpapieren toeter. Die hele rij voldoet compleet aan de gestelde regel. Maar als mijn tante knoflook eet, heb je pas echt een…

Toen de woorden niet meer wisten hoe de klank hen had gekleurd, gaf het redeloze ritme tijd en ruimte aan terreur. Hoe de taal nu is verworden tot een daad van stil verzet een onuitsprekelijk verlangen, een bedroevend stil maar groots gebed.…

Het gaat snel in de tijd van corona. Wat een maand geleden nog waar was, is dat vandaag niet meer. Wat toen nog onwaarschijnlijk leek, klinkt vandaag als de logica zelf. Wat gisteren nog een rariteit was, is vandaag als de logica zelf. Wat een bron van spot was is nu het nieuwe normaal: Het mondmasker. Benieuwd hoe snel de sociale druk zal…

'M'n lief mannetje', zei Marjolein tegen Karen (d'r buur), is maar klein: slechts een meter, niet meer, echter zijn jongeheer is er één die er heus wel mag zijn.' Ze vervolgde: 'Er is een bezwaar, ook al hebben we 't fijn met elkaar. Altijd denk ik eraan. Kijk, daar zie je het gaan: vind je óók niet? Het loopt nogal raar...…

Prei, selderij en marjolein gesneden ui en verse tijm poeder van paprika en van peper ook grote hamschijf met een dikke knook en als het nodig is.. voor de lekkerbek kleine stukjes gesneden gerookt vetspek gemalen kruidnagel, een beetje komijn ook zout en knoflook moet er zijn blokjes aardappel, blokjes peen oh, en rookworst moet er ook doorheen…

Ik heb nooit echt van iemand gehouden Nooit echt om iemand gegeven Maar jouw verschijning Bracht een ommekeer in mijn leven Door jou weet ik nu Dat echt verliefd zijn bestaat…

speels pak ik weer de hand aan van de toekomst omdat het morgen is, omdat het regent en omdat ik graag de rest vergeten wil de vingers in de oren en de ogen sluiten de oren volgestopt met proppen was een zieke schaduw van mezelf zal zich vertonen het dennenbos is bruin en niet meer groen de zon gaat nog mooi onder ‘net…

Ik ben in termijnen van ijdelheid - het met verf doordrenkte vod, een aan staren verknocht lijk in morse belerende zonnen. Ik ben in verhaal het aanzetstaal dat de penselen streelt - in tekening het marginale, clichématige deel. In portret - de rimpels om flinterdunne lippen, in gevoel, koperpoets lekkend, de lijst…

Mijn ogen zwijgen luid hoe donker is jouw donker geven alleen dromen licht zie je nooit meer ster- geflonker ik houd mijn ogen ziende dicht was het de voorzienigheid gaf de dichte mist geen zicht was zonlicht een oogverblindend feit of deed het lot jouw ogen dicht de schaduw zienderogen afgedaan wat kan kijkdichtheid jou nog leren…

Zij is, ik ben alleen de weerschijn Zij doet, ik handel op haar woord Zij denkt, mijn peinzen slechts de scheerlijn Zij danst, ik wankel op haar koord…

De nacht, huiddiep en rimpelloos gelegd met sterrenspikkels op zijn tulen kleed baant zijn pad met staal van scherp geslecht door tunnels mensenpassen breed De dag van buiten rijmloos opgezegd draagt hoornhuid als een dure eed snijdt zich een weg door boeg en plecht als horizon het licht betreedt De avond neemt terloops de weg omhoog schurkt…

De dag heeft mij al vroeg vermoeid met kralensnoer van licht en luid. Zo pas nog liep ik ongeschoeid door landen van gespannen huid, gestolde mist en sterrenwolk, en om mijn haar, licht als een kosmos, de nimbus van het vuurvliegvolk. Hun vinger wijst naar ‘t zwijgen bros, naar spiegel van het Himmelslicht, naar schoonheid van…

Subiet benut hij slagvaardig z'n kansen, want Iris en Roos, Marjolein en Margriet gaan ieder de bloemenwals dansen met Kees. 't Is een kerel die zichtbaar geniet. Bij elk van hen maakt-ie 'n avance. Hij plukt graag de dag en nog liever de nacht, vooral met zo 'n lekkere meid.…

groeit uitbundig en steekt overal de kop op, wild en ongeremd…

soms hunker ik naar jouw stilte een stilte voor de storm waarin gevochten wordt, alsof heftig vrijen anders is dan een schuimende zee die in bruisende woede haar vuil op het strand achterlaat dan gaan we wandelen langs het water rapen we schelpen en brokken hout we lachen en rennen onstuimige liefde laat het toch stormen lief en stout…

Ik loop op wilde voeten die vol krampen slapen gaan.…

Toen de fazanten aangeschoten werden juichten zij en vielen en de hoge hemel erfde van hun bloed de schijn en de plassen waar zij spartelden kregen rimpels van de pijn. ---------------------------------- Uit: 'Sneeuwboekhouding', 1995.…

Als overstekend wild de weg verspert Wijk dan niet uit, maar rijd zo’n beest in stukken: Zo’n ongeluk voorkomt dan ongelukken En het is eigen schuld ook van zo’n hert. Maar hoe moet dat nou bij een kleuterklas? Geef je achter het stuur dan ook vol gas?…

Wild en ontembaar Is mijn hart Bruisend, Als een wilde waterval! Wie mij wil vangen Heeft het zwaar, Want ik ben nergens En overal!…

Ongelooflijke verscheidenheid van unieke wilde waterplanten, weet minder goed te leiden in begaanbare vrijheidsgebieden, wilde waters en natuurgebieden.…