Alle inzendingen over winterse sfeer

Weer even ontberen Ontbrekende Griekse sferen Hun vriendelijkheid Blauwe zeeën van tevredenheid Gigolo’s en masse Paraderen langs de terrassen Vlassen naar mooie meiden Op scooters zullen ze rijden Leven met de sirtaki We eten saganaki Santorini, Naxos en Knossos In het spel waar liefde flost Verlang Witte huisjes, heuvels en geiten…

jouw positieve stralingen bereiken gezwind mijn verlangend hart wees gerust,liefste geen haast komt hier aan te pas ik geniet nu volop van bloemachtige sferen met hun rustgevende kracht mijn dromen tolereren ik denk aan jou vannacht zo vredig,zo zalig slaap zacht…!…

op het grondgebied van de twee delen in Lutjebroek bouw ik mijn huis op de vergeten stenen en kijk in de stilte om me heen naar 't hol van de boom waar de vleermuis ontwaakt terwijl een straaltje vocht langs de boomschors de grond in sijpelt heel deze tijd speelt in de sfeer van corona men zou in deze zuivere lucht bijna het Urgenda…

Dichters en prozaïsten, vaak ongewild, bivakkeren zeer intens in an- dre sferen Daar tijd geen vol- doende grip op hen heeft komen zij deze immer en altijd eeuwig te kort Zij zweven boven landen die zij reeds hebben bezocht.…

Naar evenwicht zoeken het soms vinden Ik jongleer op een touw probeer een poes te laten zingen voor een glimlach van jou Zie mijn strakgespannen kuiten op één been huppel ik rond over een dik koord met drie gouden ballen in de blauwe lucht Die harmonie van die sfere Soek balans vind dit soms Ek jongleren op 'n tou probeer om …

Vredig gevoel uit de golven ontmoet Zee sfeer laat gedachten bruisen Eb maakt langzaam plaats voor vloed Zonlicht zal golven doorkruisen Gedachten worden stil Voeten voelen zilt Schelpen die aan je voeten stranden Een sfeer die innerlijk mag landen Meeuwen aan de kustlijn Ze overheersen de blauwe lucht Loomheid na intrekkende rust Vredig…

De harmonie der sferen aldus Shakespeare kunnen wij niet horen zo meenden ook de Ouden inzonderheid Stoa-adepten, vertrouwd met de gedachte - voor het eerst geopperd door Pythagoras - dat de planeten in de harmonische regelmaat van hun ecliptische bewegingen de snaren tokkelden der wereldharp en door het universum wonderbaarlijk…

Lekker wat chillen in het park bij een fontein waarop de zon schijnt.…

die in vorst en ijs historische namen deed herleven uit een vergeten tijd nog voor het copieus dineren was het heerlijk om op de boulevards te gaan flaneren losjes paraderen met een zonverbrand gelaat in ontspannen sfeer genieten van wat de zomer ambiance ons zo al nog meer zou kunnen bieden…

van winters genoegen aan buiten dwarrelen sneeuwvlokken ze vraagt zich af zal Piet het niet koud hebben daar op het dak dan wordt er aan de deur geklopt wie zal dat zijn een vreemde zeker die verdwaald is zeker ‘k zal eens even vragen naar zijn naam…

"Het vrije woord is hier in het geding", Zegt Harry Mulisch die in zijn schrifturen Ooit dweepte met de linkse dictaturen En nu de status zoekt van vluchteling. Wellicht dat Fidels heilstaat hem weer wenkt, Waar iedereen mag zeggen wat hij denkt.…

de sfeer…

samen uit eten: de kleinkinderen juichen al bij het idee en verhogen zo de sfeer met hun vrolijkheid…

even te willen Deinend water waar zacht geluid uit spat Liefde voor de sfeer zal je naar een hoger niveau tillen Hier heerst Zen Waarin jij gemoedsrust uit herkent De sfeer is aangenaam Het maakt je innerlijk bekwaam…

Gegraven in een ver verleden Sferen van rust tegemoet getreden Waar mostapijten weelderig groeien Ver verleden sferen boeien Ooit voor papierindustrie gegraven En watermolens water laafden Blekerijen ontstonden De mensen wassen konden Tijd die je vergat Nu vliegt een ijsvogel langs het pad Stroomt de beek gemoedelijk en kalm Zorgt de…

Een gehucht ergens langs een rivier waar je in de winter het vriezen hoort kraken. In de verbeelding spreekt Anton Pieck en je ziet de boer op zijn land met zeis en riek. Op het erf het grint waarover kippen kakelend heen en weer lopen, terwijl een kater ligt te soezen in de zon.…

het hart van de storm een oceaan van wachten slaapt zonder wolken houtduiven koeren droever dan mensenverdriet de boom zucht ruisend een heldere pijn in oude zielenlagen het gras nat en zwaar iemand wil schreeuwen een stem met honderd kelen zo luid en zo bang…

't is winter, 't is winter de lucht zit vol met wit wel smelt de sneeuwman zomaar als ik naast hem zit 't is winter, 't is winter ijspegels in de laan wel smelten ze zodra ik in hun buurt kom staan 't is winter, 't is winter men bibbert van de kou maar ik sta maar te gloeien door mijn vuur voor jou!…

Dat van die Brexit zag ik op de buis, Ik zag de voor- en ook de tegenstander Een lekker sfeertje scheppen met elkander, Het was gezellig in het Lagerhuis. Ze hadden in die stemming best veel zin, De stemming zat er ook geweldig in.…

sleep me door de winter door deze winter ik zou honderd dagen willen slapen mijn verstand is weg, lijf koud, geen gevoel laat me dan door de winter slapen laat tenminste mij door de winter slapen…

Bevroren wegen Nevel en kou Sluiers die voortbewegen Damp uit een vossenbouw Een dikke tak kraakt Een eenzame vogel die de weg is kwijtgeraakt Sferen van verlatenheid Rijp over een heidevlakte uitgespreid De weg langs kale kruinen Een verlaten wandelaar in de verte aan het struinen De sferen van verlaten Maar de vos in z’n hol houd…

Koud is de winter wit en glad, Koud is de winter mooi en nat. Mensen buiten in hun wanten, sneeuw dwarrelt aan alle kanten. Koud is de winter wit en glad, Koud is de winter mooi maar nat.…

Wij kennen al jaren van die dagen de korrels aan het strand, de schelpen het schuim op het water dat af en aan als golven wederkerend het strand aandoet, het koude dat je in winters laat huiveren. De nacht telde deze keer minuten lang uren.…

Door magische sferen Zal ik verkeren In een trance Vol expressie Waarin het vuur Der passie Zal branden Uit liefde Voor het ongerepte…

in een sfeer van niet-moeten Ik zag zoveel meer dan het bloot van je voeten.…

Met naald en draad en een klos met garen in grote en kleine gevaren en polarisatie als in geen jaren terwijl de motten kruipen in je hoed komen de mieren af op het zoet er vallen gaten we worden weer geleerd te haten dat verdrijft het zachte praten…

De winter regent, stuurt tranen over m'n gezicht. In de lente vele druppels zout, weerspiegeld door het licht. De winter sneeuwt, dwarrelt de pijn in mijn hart. Maar pijn dooit niet zómaar, omdat het warmer wordt.…

een welgeschapen beukenhaag uit Vere ging in de winter protesteren waarom staat iedereen bloot dit wordt nog mijn dood want ik sta hier nog in mijn kleren…

als de bomen bladerend, blad verliezen vogels vroeg een vlucht verkiezen boven de stad gehuld in mistig grijs waar na een koude nacht het eerste ijs takken kromt met rijp behangen die weemoedig naar de zon verlangen hoop ik op een spoedig slot van straffe wind en gestampte pot oh winter passeert toch zonder slag of stoot het maakt mij koud,…

in de luwte van Oktobers' dagen schaduwt zij een onbeminde vreemdeling vlak hellend grijs boven de stad een tal van achterlichten blikt op al wat vergeten is of verlaten, grijze kragen, sleetse dagen Berlijn volop onbekend is onbemind in het kielzog van reclame en de wind? de wind waait voorop...…