Alle inzendingen over zeer korte verzen

voor diegenen die er mochten zijn waar ik mee op mocht lopen en soms tegen beter weten in te hopen op meer maar ach, ook jij moest gaan en dat doet zeer, verdomde zeer.…

Samen verzwachteld om Het zere been Zijn zij minder bang.…

Zeer, het doet erg zeer sommige dingen gebeuren nu eenmaal je hebt het te accepteren alles heeft een verhaal Pijn, het doet veel pijn dierbare mensen verliezen is ontzettend moeilijk je krijgt het voor je kiezen Zeer veel pijn en te moeten voelen wat je voelt het is eigenlijk te veel waar is dat allemaal voor bedoeld Gaat het over…

Gij die mijn verzen kent en onbevangen los van elk verlangen mijn woordenschat verwent. Dronken van letters lonken letterzetters, en zoeken naar de zinnen in mijn hart daarbinnen. Delg mij uit uw dagboek veeg mijn verzen weg, in de verste vergeethoek waar ik mijn letters leg.…

Afdichters maken korte metten. Met knagende herinneringen. Uit een onvoltooid verleden. Vol schuldgevoel en spijt. Opgelucht opnieuw beginnen. Met een schone lei. Bevrijd en onbelast. Onze ware ziel beminnen. Een afdicht heelt een open wond. Afdichten schrijven is zeer gezond.…

in mooi Leeuwarden schrijf ik verzen voor later stad met veel water…

woorden vallen steeds als bladeren in de herfst voeding voor verzen…

Smaak, o mijn hart, meld, o mijn pen, de waarheid en de trouw des Heilands, Wiens ik ben!…

Vol ongeloof staar ik naar de plek waar ze net nog zat. vond het niet eens gek Verbazing dat ze zich weer vertoonde, alsof ze zeg maar hier nog woonde. Als ik de plaats bevoel, waar ze zonet nog zat: voel ik haar warmte nog.…

met half gesloten ogen is alles maar een half open boek Ze sloeg de deur dicht en ging vastberaden weg, uitgewuifd door de klink. vroeger dacht ik: nu! vandaag de dag denk ik: toen. maar ergens sluimert: wanneer? De tapdansende wind en meestampende rolluiken in een gietende orgie vol lekkende goten. Kijken in de weerspiegeling…

zeer intens op de nieuwe liefde verheugd…

Ze ontwaakt, een hoofd vol kunstwerk-verzen zelfgemaakt. Ze proeft nog steeds, de pracht van haar gerijm. Gedachten, woorden, beelden, als bubbels in d'r brein. Maar, steeds als ze ze wil grijpen spatten ze, luchtbel-verzen eigen, als tranen op 't papier. Om dan, doodgewoon te verdrogen tot zwijgen...…

Ze ontwaakt, een hoofd vol kunstwerk-verzen zelfgemaakt. Ze proeft nog steeds de pracht van haar gerijm. Gedachten, woorden, beelden, als bubbels in d'r brein. Maar, steeds als ze ze wil grijpen spatten ze, luchtbel-verzen eigen, als tranen op 't papier. Om dan, doodgewoon te verdrogen tot zwijgen...…

hier liggen mijn woorden schroomvallig geschikt behoedzaam in verzen gegoten mijn binnenste buiten en ik naakt en leeg de inkt uit mijn pen weggelopen geschreven voor jou dit hooglied van leven mijn god,laat het je koud mijn coach en mijn minnaar mijn censor, mijn norm jou kan ik mijn verzen nooit geven…

mijn woorden mijn wezenlijke verzen mijn lachen, mijn huilen schuilen in een gebonden kaft ergens en nergens misschien wel in een strenge boekenkamer of ze staren voor jaren eenzaam onder een koud kelderraam och, wie weet huizen ze in een kartonnen doos mijn woorden mijn verzen elke letter die ik koos……

de liefde het is zo licht als een veer in hou vast handen te kort toch blijf ik bewaren met een warme glimlach doet ’t omkijken naar de dagen van toen minder zeer…

Want wie nu vertelt het verhaal van de held…, van zijn angst, zijn afgelegde tederheid, de zere huid van zijn handen, zijn weerloze hart dat barst, en breekt… Wie kijkt in zijn ogen en ziet de waanzin, de doodsangst die stolt, en smelt tot wrede, vredige stilte… Ik wil je roemen in uitgesproken verzen, jouw blik vertalen en in een…

zoals het kroos poldersloten dicht zo wil ik verzen schrijven vlottend vederlicht…

Ruik maar heel licht In de zolderkamer. Tussenwanden weggebroken - Aardige aannemer wel - Hij ving wat muizen En vond een verdroogde kikker. - Die giet ik in goud De vorm bleef behouden - Alle ruimte voor Pingpongtafels en een Modelspoorlijn - geen kasten meer. Je kent het niet Meer terug - de trap draait linksom En de deuren zijn van…

Het leven is kort Vandaar dat het niet langer wordt Het leven is kort!…

In het slapende ogenblik was haar droom een vraag die ze verloor toen iemand dacht dat ze eindelijk gestorven was en de aarzelende dood haar niet meer wakker maakte…

Stap voor stap Kom je dichterbij Even lijk je te aarzelen Maar dat moment is snel voorbij Sprong voor sprong Beland je in mijn armen Om voor korte duur Mijn hartje te verwarmen Want na een snelle vlucht Verdween je uit mijn leven Onze liefde, ons geluk Het was maar voor heel even…

De aarde verteert onze doden en alles loopt uit. Tweede Paasdag 2006…

kleine grote dromen in je hoofd dat nooit stilstaat een wirwar van woorden dwalen en vragen constant naar de weg "is het weleens rustig in jouw hoofd?" nee meneer, alleen wanneer ik slaap dan komen de dromen…

Korte woorden kun je niet beminnen; Geesteskracht scheidde de rode zee. Ik liep door duizend kamers heen, allen hun eigen schat bewaard, Met muren hout tot hard als steen uiteindelijk toch wit gestaard. En ik wilde ze forceren; lopen door de straten van plezier. Deed ik dàt nu duizend keren, dan was ik vast gelukkig hier.…

Niet langer dan een ademtocht, lang is dat niet, kijk maar, ik deed het weer, zo lang al hou ik van je, en dan niet zomaar even, nee, de hele tijd als nu, en nu, en verder nog, denk ik, mijn hele leven. -------------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde', 2006.…

Je bent er even, maar helaas ook veel te kort geen woord, dat ik met jou alleen kan spreken jammer, dat het zo echt niet koeler wordt je kunt het zo oplossen, maar ook vergeten.…

veranderd verankerd voor altijd in mijn leven en wij gaven geven namen nemen zonder reden bel je me even en vandaag is zoals toen vandaag was en ik belde…

De dagen zijn te kort, voor de dingen die ik moet doen, de dagen hebben niet voldoende uren, om datgene af te maken, die noodzakelijk zijn. De weken, lijken dagen, er zitten te weinig dagen in, ik kom tijd te kort. De maanden, vliegen voorbij, lijken dagen, die te kort zijn, lijken weken die als water door mijn vingers vliegen.…

Een diamant, een sieraad voor de sport, Een wereldklassekeeper, niet te kort.…