Alle inzendingen over reizen

In 't midden van China's aarde eb ik weg van de vervloed van het vele, grote, mooie dat alsmaar verwonderen doet en de oevers, wanden, rotsen, banken nu nog droog met steen, gruis en groen worden bodems van verloren oude steden nieuwe stromen wat in feitelijk mensenhanden doen om meer welvaart, meer welzijn te verkrijgen zou China zijn ego…

meer dan ooit schrijf ik woorden zonder inhoud dicht ik mijzelf gedachten toe die niet de mijne zijn en zwijg ik om het hardst over ledigheid die woekert betrapt op eenzaamheid volgt vrees mij op de voet wanneer ik weer huiswaarts reis... achter beslagen ruiten zijn wij slechts schimmen in het ruwe spel dat geen winnaars kent in de waan…

De wereld is een pas verschoond bed buiten bruist iedere molecuul blauw en langs de nog uitgestorven autobaan wapperen fonkelende kleuren van de rastette ik sla het laken verder om ons heen de ochtendnevel ruikt naar wasverzachter eindelijk samen op reis alleen het kussen nog wat opschudden we omhelzen elkaar nog even tanken.…

(entre Uzés et Nimes) zo je hier iets hoort fluiten zijn het niet de vogels maar de kogels…

bij de heilige Mont-Ventoux denk ik altijd aan Petrarca aan zijn voettocht naar de top met als beloning het uitzicht op verwondering in een wereld die nog mystiek was... toen ik eeuwen later in zijn voetsporen de weg omhoog vond heb ik een stukje van de top meegenomen als versteend bewijs daarna besefte ik pas werkelijk dat hij mij…

Ik was 10 een klein jongetje dat de weg kwijt was op zoek naar mama, die voorgoed verdwenen was troost was wat ik nodig had beloftes waren mijn medicijn Ik ben nu 18 nog steeds de weg kwijt zonder mama ben ik op zoek naar het pad des levens...…

Ik wilde niet eens naar de Algarve toch kroop ik eens in winter- tijd een toeristenfolder in en uit als miljoenste larve. Tegen steile wanden trok ik me in vol ornaat met kar en al de struiken door, verloor er zo mijn lievelingsstok. Maar neem daarvoor de handschoen van zwart zeem. Loop ermee zes jaren terug naar het noorden. Steek…

wegdeinen in mystiek zweven als zwanendons op warmte van de Rustrivier jij streelt mij als ik mijn hoofd neerleg in jouw hals ik vaarwel je als jij wegdrijft naar China ons land waar jouw ogen behoren…

Haar hakken klinken heldere sterren op de vloer van ongebondenheid. Daar voorbij die mensen grenzen is enkel het grote niets. Onbestemd is zij met mij. We zijn er altijd al.…

Op weg naar huis de trein is streng 'sssst' staat er op het raam mensen komen binnen, kijken lopen door een dame gaat wel zitten bellen, ziet geen 'sssst' hoort geen 'sssst'' praat haar weg, mijn weg de hele stilte weg…

In schril contrast met asfalt, staal en grijs beton, het razen en gejakker door regen, sneeuw, onder zon, staat het idee van reizen In beweging word je wakker Als alles op zijn plek valt weet je hoe je leven moet Door tunnel, straat, onder weg Onderweg komt alles goed…

Nog maar kort geleden was ik ginder, dus ver van hier en toch ook daar: storm en regen en mensen die liever elders waren maar niet het geld hadden of de mogelijkheid om hun dromen in werkelijkheid om te zetten. Wat was het heet soms, maar ook mooi en zonnig en de kinderen die probeerden fruit te plukken door met mekaar een levende ladder te…

Gewoonlijk voel ik kou en zie de mist in deze kille maand november, maar in dit verre land (de Filippijnen) is het zo heet, zo brandend-heet dat ik niet slapen kan, geen rust ken, geen verpozen... Toch zie ik kinderen die blij zijn, groeten, zingen, die nog niet weten hoe zo ver van hier in andere streken nu de winter nadert; Zo voel en zie…

Yes he can and what the hell who are you guys in this place you look like a poet my friend you are yes, i can awel, ja wij zijn van Vlaanderen ieverans vlak bij de ruisende zee waar leeuwen tussen koeien staan zij kunnen er wat van zunne die Vlamingen, ze blijven bougeren look, there’s the river in his fall surrounded by yellow leafs…

het resultaat van een fotosessie op billboard formaat aan de Avenido de la Constitution maakt grote indruk... een serie overrijpe vrouwen in de meest uiteenlopende poses die men bij nader inzien beter maar gisteren had moeten plukken na een zorgvuldige en nog lastige keuze schiet ik een foto van een foto Lejo van Kuijeren…

Flonkerende ogen witte tanden een prachtige huid fel gekleurde sari’s versierd met edelstenen en dan wij lichte haren bleke huid westers gekleed toch wil je vol trots met ons op de foto…

Gevouwen benen zittend op de grond slechte afvoer en weinig licht vol overgave voor slechts een enkele roepie voer jij trots je ambacht uit…

ik hou van deze plataan wellicht door zijn dwarsheid hoe de boom balorig en met lak aan regels zich vergrijpt aan het verbodsbord... bomen laten niet altijd met zich sollen blijkt hier weer eens en daar heb ik dan weer een zwak voor Lejo van Kuijeren…

Blik nog op oneindig onder gezangen is bij het honderdjarig KNBLO-bestaan de Vierdaagse aan de wandel gegaan Met eerst te Dalian banket in gangen later deed ieder meer zijn eigen ding Jan Los als Los(t) Emperor in Beijing* Het IUAES-congres** in Kunming werd wel afgelast al jaren tevoren gepland was de gedachte gerezen dat antropologen…

Aan boord van het motorpersoonschip Organza laven we ons aan uiterwaarden en zicht op gevogelte zo nemen we waar de eend, de aalscholver, de gans de meeuw, de zwaan en al wat verder vliegt over het groene land dat aan dit water grenst ach, hoe leeg de rivier, hoe ijdel ons vermaak glijdend over de IJssel van Deventer naar Zutphen en…

Aders vol stromend licht nacht gevuld met dromen van liefde, eenzaamheid en wachten. Bedrijvigheid op andere plaatsen van deze kleine aardbol druk-doend en vervreemd. Wie leeft hier? Wat doen we hier? Waar komen we vandaan? Trachten te slapen, trachten te denken, danken en dromen.…

Agendaloos daalt de avond schrikt niemand als op het station een didgeridoo zijn aardklanken uitstoot de drum van de passagierstrein aanwelt en je iemand aan de overzijde van het windverlaten perron door de bewegende ruiten van de coupé heen ziet en niet verdwijnt niet verdwijnt -------------------------------- Uit: 'Dichters in…

Haar gestalte is sensueel Een paradijs van puur genot De eerste stappen op Cyprus Het eiland van Aphrodite Verblijfplaats van veel geliefden Die een kort leven met zoetheid Zien betoverd.* Moskeeën en Kerken: Turks en heel veel Grieks Nicosía. Mandolines Veel bespeeld en heel erg mooi Iconostase in mooie, kleine kerk Als voorgerecht…

ik hou van deze plataan wellicht door zijn dwarsheid hoe de boom balorig en met lak aan regels zich vergrijpt aan het verbodsbord... bomen laten niet altijd met zich sollen blijkt hier weer eens en daar heb ik dan weer een zwak voor…

zomaar ergens op de snelweg een verloren schoen één van een paar... ze zullen elkaar missen…

Iemand bedacht zeven manieren om een rivier over te steken en maakte daar werk van in mijn dromen kruip ik alle keren uit een nat pak over een vloer van beton om het angstzweet van het lijf te spoelen een kou walst in brokken door me heen alsof het resten van de muur zijn waar ik onafgebroken tegenaan loop zonder brug is geen andere…

we voeren van het grote eiland naar het kleine in het begrensde landschap van de boot toe, lach nou, zei ze vanachter de camera sieraden bungelden onstuitbaar mee zijn verre glimlach wrong zich stroperig naar buiten hij keek door het raam opdoemende rotsen weerkaatsten zijn blik hij deed de ogen dicht…

kom ga met mee loop met me mee ik weet niet waarheen kom neem mijn hand beleef het avontuur ik weet niet hoelang kom leef met mij ga van hier naar daar ik ben hier klaar…

Laten we gaan Laten we vertrekken geen eind, geen doel We volgen de vogels en zien wel waarheen we trekken En de vogels vliegen die kant op, dus daar is waar we gaan…

Wandelen zeg ik je, lopen loopt, zie ginds in de verte, de grachten, de sloot; pas op voor de plassen, niet met je nieuwe kleren, kijk uit voor je schoenen, mama wordt boos, stop met knoeien; niet te diep in het water, je kan nog maar pas zwemmen, papa is moe, hij wil zonnen in zijn stoel, papa heeft een kater, gisteren was het laat…