Alle inzendingen over kunst

Opvallende kunst ontstaat meestal als er buiten de lijntjes wordt gekleurd.…

O zuivere klanken Gondellied De Bacarolle Bespeel mij vol en zacht mijn lief Als de trillingen van ivoren toetsen die mijn oor vangt in het trommelvlies Eustachius Ik voel een brok in mijn keel.…

De boom en rotsen De zee. De verteller De oude man en het jochie Met rode fez in flegma* Hand in broekzak gegleden Op de achtergrond In 't dal van de heuvels In 't blauw. De lucht. Vogel die krijst Verhalen uit 't verleden Vertaald naar nu. Het heden (n.a.v. 'De Geschiedenis' van Edvard Munch) *onverstoorbaarheid…

Het hoofd teder gebogen de hand aan de rand van haar hoed met vast gebaar tegen de harde wind Haar borsten toont zij met trots rokken wapperen om haar lange benen die dansen met sierlijke passen spelen spot met de wind Zij schrijdt vastberaden voort niets kan haar deren Al zo lang bewonderd mijn bronzen beeldje op tafel.…

En hij torste koperen schild en reuzenzwaard met zich mee zo trok hij op tegen de herdersjongen Zijn wapen was een witte steen daarmee raakte hij de reus zijn scheen Vooroverliggend met zijn neus in het stof zongen nu Gods engelen de lof.…

De woorden uit jouw mond lijken op dierlijke uitwerpselen Mest dat de bodem vruchtbaar maakt Niet de dichter.…

Vandaag is zuiderwind ontwaakt zijn lange lokken doorwaait, Golven tussen berg en dal. We weten dat noorderwind weer op zal staan, Magistaal hard als staal. Alleen de diep gewortelde boom laat staan zien we uit naar de lente als bloesems openspringen, Bij snarenspel vol melancholie in een lusthof van kostelijke vruchten, Een…

* Waar gevels wit gekalkt zijn en schaduw vrijt met licht, daar vindt stilte haar rijm en kent zwaarte geen gewicht. *…

zeg me dat niet, dichter, dat het niet lukken zou het "schilderen" van de vrouwen die je liefhebt beschrijf ze zo, dat je ze aanraakt maar met de toets van een schilder die de toeschouwer op afstand houdt om daardoor beter te zien voorbij schoonheid of ingepakte intimiteit kwetsbaar leven in liefde maar wel met zo'n opvallend…

Hopeloos starend in 't gat dat zucht van moedeloosheid en geen kant op kunnen. Geen rugzak waarvan ik kan leven en geen toekomst waar ik naar uit kan kijken. Dan maar de verbeelding geen godsdienst, geen visioen maar gewoon de magie van Beeldenrijkdom en één dag tegelijk, stap voor stap op weg naar waar het lot mij brengt,…

Sommige dichters zijn mij te houten Klaasachtig, ze beantwoorden geen vraag Of ze laten de vragen vervagen Op advies van hun beminde vrouwen Zeg nou toch eens fijn, o lieve Katrijn Dat die pijp van mij jouw schoorsteen mag zijn…

Afgunst is des dichters lot De appel kwam te dicht bij de stam Hoon is des dichters loon Hij bracht hem gewoon aan de man Spot is des dichters lof Ze hapten er helemaal niets van…

met ‘t oog op vermeer naar den haag getogen zijn meisje parelt prominent en mysterieus in het maurits haar oorbel is beroemder dan de man in ’t torentje langer dan drie eeuwen heeft ze op mij gewacht verrast dat ik achter haar sta we hebben nog een hele dag…

ik vertrek van het treinstation wat langzaam kom ik op gang maar met inkt onder m'n voeten schrijf ik toch al glijdend een trillend maar best soepel gedicht. ik vertrek en denk licht om de orde niet te verstoren maar stevig genoeg op de glinsterende rails, zwaar genoeg om stevig te staan. op m'n voorhoofd draag ik een mijnwerkershelm…

Staande gespierde trots gesmeerde kleiën billen in een mist van elementen Handen van steen en water Kneden, kneden, kneden de essentie geslacht op uitgerafelde tafels van vlees Het gebed van organen wachtend op een verhullend teken Getekend de akte van de lendenen Perfide onvermogen van de perfecte lichaamscurve en het ziedend persisteren…

er zit een dame op een kreupele bistrostoel haar weerspiegeling breekt in het gescheurde glas ik zie enkel stukken dame want waar haar ogen moeten staan zit er een gat in het glas van het raam op het terras met de kreupele bistrostoel waarop een gekreukelde dame zit met een glas witte wijn…

Vera causa De werkelijke oorzaak ligt vaak in een leugen Een onwaarheid. Zwakte De gerimpelde lach Die stoïcijnse blik De held op sokken Die zeven kleuren kakte Repoussoir* Mensen, dieren op de vlucht Grote blokken. Van steen Beschouwingen; inzicht Eén apocalyptisch Enorme kathedraal En een flinke reus Een Goliath die…

Van de hand van Botticelli DE GEBOORTE VAN VENUS Op een gedicht van Poliziano geïnspireerd Geen geslachtelijke liefde Echt enkel zeeschuim en -wind Uit 't schuim geboren Logischerwijs voor altijd geëerd Zeewind uit 'n schelp blies haar aan land Haar rechterhand bedekt voor Een deel haar borsten Bloemmotief mantel wordt aangereikt…

ik ben een standbeeld. ik hoop door zo te staan de tijd te kunnen verslaan die ik normaal niet kan regelen, de tijd gaat maar rond, komt nooit op de- zelfde plek uit. Misschien moet ik me van steen of ijzer slaan, gebeeldhouwd blijf ik in de ruimte wach- ten op wat komen gaat. niks natuurlijk. maar ik kan het proberen. stel…

een dag na gister de roos bloeide ik keek en zag schoonheid zoals eeuwigheid bedoeld is zelfs in de schaduw van helder licht…

waar bevroren water de zon omvat en schaduwen dansen rond verglijdend licht draait zij een laatste pirouette strijkt haar veren glad en vlijt zich sierlijk neer om te sterven zoals alleen een zwarte zwaan in schoonheid naar het wit kan gaan…

"Het feit dat ik, zelfs op het moment dat ik een gedicht schrijf de betekenis van mijn gedichten niet begrijp, wil niet zeggen dat ze geen betekenis hebben."…

Ze draaide door keek niet maar staarde naar één punt ze draaide door ik hoopte dat ze mij een blik gaf een kleine gunst maar daar danst ze niet voor ze draaide door ik zag haar zelfs zweven haar rituele kunst bracht haar maar ook mij even in trance ze draaide door met intens gevoel zeven kleurige doeken zwaaien als een cirkel…

bondig wil ik leven want lengte overzie ik niet als ik maar uit-rek wat de toekomst mij zou geven kom ik mijzelf niet eens meer tegen dus bundel ik mijzelf in het verschiet…

Aan de rand van Den Ham in de borg op zolder komt de omgeving tot leven. Zwaluwen spatverven grijs op de trap. Kunstenaars zoeken een plek voor hun werken, gemalen en sluizen in ‘t Groninger land. Koeien vormen silhouetten door een bundeling licht uit het dak. Vlakken geel water spiegelen lucht. Glas tussen hout scheidt kracht van…

In ruil bezit ik niets. Spelers spreken. Schrijvers lezen. Ik ben een gedicht.…

als mijn mond een appel was zou ik pitten praten je verleiden met ogen als wolken de straatlantaarn zou mijn fakkel zijn bladeren zouden rillen in hun nerven als de honkbalspeler een schildpad neerhaalt een landschap zou zich verschuilen achter een rood fluwelen gordijn - enkel als mijn mond een appel was -…

de vrouw…….. ze schildert met gevoel de vrouw als een gedicht op het witte doek zoveel bewondering in mijn fluister van vandaag…

schoonheid leeft van schaduwkanten waarlangs licht het zwart begroet en kleurengloed de kilte van de dood ontdoet rood van bloed gloeit daar de pijn van tijdelijk en kwetsbaar zijn de keerzij draagt de warmte waar charme kleurt in levensmoed…

Ik zag nooit haar werkelijke gelaat, waarin de appels rijpten, haar contour sneed door mijn blik, gloeit na in een ondergaande snik, waarin de ogen blijvend glanzen, gehouwen uit het frêle marmer, bespot, beschadigd, rond smalle mond, het verlangen geaderd, onverzadigd, als een witte ster die losbreekt van z’n voetstuk, geen misvorm in…