1325 resultaten.
Arcanum XIII De Dood
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
289 de zon kleurt de einder rood
.in het teken van de roos
op een maagdelijk witte merrie
rijdt de dood,
die nooit gehaast is,
gezapig door het landschap
zwart geharnast en ongenaakbaar
gekroond
met de witte kroon van Osiris
die heerst over de onderwereld
rondom hem dansen geraamten
obligaat hun knekeldans
de zeis hakt knopen door
en…
Mijn laatste zon
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
233 ik schijn
in het verdwijnen
mijn laatste zon
heb nog
een aantal planeten
als zegen weg te geven
een universum
vol onbekend leven in
de theatrale afscheidsregen
heb te veel gereisd
om de man met
de zeis te ontlopen
zag hem in de ruit
hij lachte in verwelkomen
ook mijn dromen logde ik uit…
Mystiek landschap
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
305 Wat als het landschap openbreekt
door de ernst van mijn verlangen
wanneer rivieren wilder stromen
door de passie in mijn dromen
de mooiste bloemen mooier bloeien
door alle schoonheid van het groeien
wat als het landschap straks verstilt
en mijn naakte lichaam hevig rilt
aanschouwelijk in de mystieke nacht
door de liefde die jij naar mij…
Arcanum XV De Duivel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
290 in bewegingloos evenwicht
op de hoogste klip
onbevreesd voor de afgrond
overschouwt de steenbok de wereld
zijn machtig hoofd torst kunstig gedraaide horens
die naar de hemel priemen
in de karbonkels van zijn ogen
smeult het licht
zijn machtige kloten
bengelen wellustig, zonder schroom,
gezwollen van lust
en kiemen van leven
triomfantelijk…
Met een streek
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
218 ik ben nooit
het genie geweest
dat met een streek
rembrandt kon laten stralen
het was altijd
ploeteren en foeteren
waarom ik niet de ziel
naar boven kon halen
alleen jij hebt
mijn strijd geweten
met oog en lach de
waardevolle hints gegeven
wees mij op
nutteloze zaken die
niets met de magie van jouw
verschijnen hadden te maken…
Taalgevoel
netgedicht
3.7 met 9 stemmen
273 Als woorden als flamingo's of als ooievaren vlogen
met machtig majesteitelijke trage vleugelslag
en voor verbaasd verraste oogpupillen langsbewogen
in V-formatie dan uit 't zicht verdwenen als de dag
die lijkt te smelten met de rood-paars-gouden zonnekogel
zoals wij ons het sterven denken van de mensenziel:
nog even melancholisch wachtend met…
Monumentgezicht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
222 Er stonden monumenten
op het veld
die door Van Gogh
gepenseeld konden zijn
De kleur geel zag je
soms een blauwe strik
van een zomerhoedje
We lagen verscholen
tussen tarwe en gerst
bekeken de monumenten
Hadden ze de namen
van de verloren zonen
of bleven het onbekenden…
Gelijkenis
hartenkreet
4.2 met 6 stemmen
367 (voor mijn vader)
Ik vernam dat mijn trieste vader
aanzien verkreeg
in hoeverre zijn preken in goede aarde vielen
en dat was altijd afwachten bij het norse publiek.
In wezen was hij meer een Pinkstergemeentedominee
zo met zijn altijd blijmoedige uitbundigheid
en knepen de rasgereformeerden vaak kritisch
met hun zwarte oogkleppen
en hinnikten…
Arcanum XII: De Gegangene
netgedicht
2.8 met 4 stemmen
278 tussen hemel en aarde
hang ik
naakt en ontmaskerd
ondersteboven
gekruisigd
in het teken van het pentagram
op drie punten
vastgespijkerd
aan de levensboom
die wortelt in duisternis
en onwetendheid
maar in zijn kroon het witte licht verbergt
tussen valse zekerheid
en chaos
dans ik als een derwisj
die rondtolt op zijn hoofd,
in ijdele…
Arcanum IX: De Kluizenaar
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
289 de bitterheid voorbij
schermt hij zich af
van profaan rumoer en aardse illusie
hij speurt naar wijsheid
in het mystieke achtvlak
dat het innerlijke licht bundelt
op het raakvlak tussen vierkant en cirkel,
waar de werelden elkaar ontmoeten
in de agaten kubus
sluitsteen van het gewelf
licht de stralenkrans
verder dan de krochten…
Uit de as die ik achterlaat
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
227 ik wilde ooit
het magistrale in mezelf
naar boven halen
iets met sculpturen
fantasierijk en speels
maar ook cultureels
gedragen door zuilen
van grieks origine die
tijdloze schoonheid hebben gezien
schouwde integer het
fundament van mijn leven
ontvouwde mijn ziel
wist dat ik alles zou geven voor
het monument van mijn dromen
tot…
Bedankje
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
537 God, goede God, genadig, goedertieren
Duizendmaal dank voor ’t scheppen van de Dieren
God, vooruitziende God, vol pracht en gratie
Dank voor ’t fantastisch Rijk der Vegetatie
God, onvolprezen Wonderbaarlijk Wezen
Ik dank U voor het wonder van ’t genezen
En voor de hoogst verhevene prestatie
Van de ingebouwde weefselreparatie
God, die niet…
HET en de ZEE
netgedicht
4.1 met 7 stemmen
662 HET is zwaar
zuchtte zij
o ja - zei de ZEE
en verdrietig - snikte zij
en groot
en ook zo heel
veel te veel
ach welnee
zei de ZEE
leg maar neer
schuimde ze
en ze nam HET
met zich mee
op haar ziedende rug
rolde brullend en
proestend
en snel weer terug
dan sloeg zij HET
duizend maal
In druppels uiteen
op 't zand van…
Een sieraad
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
241 ik verzamel het licht
dat de stenen
meenemen uit hun leven
dat oplicht onder
een bepaalde hoek
net als een oud boek
en open valt
waar het de laatste keer
door iemand is gelezen
in schuren snijden
en polijsten probeer ik
de mooiste composities te krijgen
ik heb een sieraad
gekozen met veel plezier
het ligt nu voor u op papier…
Een stukje vleugel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
234 ik ben geen engel
het ook nooit geweest
toch leek het er soms op als
er een stukje vleugel verscheen
klopte op wat schouders
was redder in hun nood
opende vaak gesloten deuren
luisterde naar wat bestaan hen bood
ik koesterde dat image
voelde de hemel al nabij
deze zogenaamde goede werken
maakten mij en anderen heel blij
was het echt…
Ode an de Leegte IV - Epiloog
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
250 ’t Verlaten en vervallen vacuüm cumuleert
een maalstroom van atomen, tollend zonder tal.
O, de profundis, waar het stof zich hergroepeert
in glorierijke weergeboorte van ’t heelal.
Het afval stroomt doorheen de hel van ’t universum,
waar tot op heden oude Chaos werd beleden.
Na reconstructie van het ruimte-tijd-continuum;
het losse stof tot…
zonder titel
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
277 midden in het bomenland
door groen gras omgeven
ligt stil en haast verscholen
mijn houten thuis, een stulpje
met groei en bloei verweven
de tijd heeft het beschutte lijf
van pannen op gelaagde planken
gevormd, het heeft zijn pracht
aan wisselende seizoenen te danken
in een verlatenheid,
haast van mystieke aard,
waar enkel de natuur…
De einder van rust
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
253 Nader je niet in afstand omdat je bij me bent
hier achter die spiegelwand van de horizon
waar we meanderen in straatrivieren
omdat we aardappelen lenen van een dronken boer
neem ook geen genoegen met jouw toenadering
nu je achter me staat voor het verlaten land
waar we creëren op het gezonken plein
omdat we boeren laten voor beschonken…
tao
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
301 Er zindert vreugde in de lucht
ik hoor je weer vandaag
-misschien?-
dan zwijgen
rammelende bekkens
en rinkelende cimbalen
heel even
trillen
yin en yang
in harmonie
de Weg ligt voor ons open
waarheen hij kronkelt
in de verte
blijft verborgen in de mist...…
Het blonde geluid
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
229 ik zag zon
twinkelen in je haar
hoorde het blonde
geluid van de lente
keek je aan
in je ogen klonk
de omfloerste melodie
van ik wil met je gaan
jij pakte mijn hand
op de muziek
van golven liepen
wij langs het strand
waar meeuwen zeilden
op ijle tonen verwijlden
en wind in wit tegen blauw
ik hou van jou dirigeerde…
krocht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
285 Zijn hoofd is een krocht
een kille donkere vergeetput
waar hij verblijven moet
tot het denken finaal
verdampt of versteent.
Grijs en grauw is de doolhof
waarin zijn gedachten
eindeloos stuiterend
rondjes draaien.
Met beverige vingers tast hij
langs kale muren naar
enig houvast,
een illusie van herinnering
misschien,
die de voosheid…
Over paranormaal.
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
259 Hoe normaal,
is paranormaal?
Om duidelijk te beginnen,
Het gaat ons, boven onze zinnen,
Dat is het hele verhaal.
Het paranormale komt aldoor,
Gewoon naast het normale voor.…
Boek van de waarneming
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen
275 Op zomaar een dag
waarop je hart van papier is,
komt de tijd je tegemoet
als een blanco pagina.
Op een verloren dag
delen onze bekende personages
hetzelfde nu, maar voltrekken
onze verhalen zich niet synchroon.
Op een goede dag
onzichtbaar voor de waarnemer
komt onverwacht het ruimtelijke ogenblik
helder als de schreeuw van een meeuw…
Het zand onder onze voeten
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
389 Bantry Bay de harp van het wijde water
schuimt in het milde zonlicht.
Ierse renpaarden ontregelen de kust
richting amberkleurige heuvelen.
Fossiele schelpdieren drogen op het strand.
Galop in kalkstenen lasso's.
Ik heb ze eerder gezien. Bij jou, glanzend
in de graal van de filosofen.
Tunnels naar het huis van de verbeelding,
spiegels…
Zicht op de hemel
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
244 ik heb
mijn reis gemaakt
de schatten van werelden gezien
geraakt aan
de mystiek van het leven
in diep geloven alles te geven
de magie ervaren
van verbonden zijn
met omgeving en natuur
die samenhang maakt
in een bestaan met
geest gevoel en vuur
onverklaarbaarheden
hebben altijd om
aandacht gestreden
want iedere gemeenschap…
NU HANGEN ER VLEERMUIZEN
netgedicht
4.0 met 12 stemmen
617 Ik hou van plaatsen zoals dit oude huis
door mensen verlaten
niet weldoordacht en geleidelijk
maar plotseling
en onverwacht
terwijl de koffiepot nog op tafel
een beker ernaast
in afwachting van
een tweede schenking
en de kastdeuren open
nu hangen vleermuizen aan 't plafond
binnengekropen gras
groeit langs een tafelpoot omhoog…
Het landschap
gedicht
3.9 met 12 stemmen
4.291 Ik wens je een landschap, zo compleet
dat ik er haast niet ben,
dat jij bemint en ik herken,
waar ik de weg nog weet.
Onder de grote varenblaren
die hier lang geleden waren
wijs ik je de bloemen aan
die ook niet meer bestaan.
Dan sta je stil, knijpt in mijn hand,
en roept: Waarachtig! Daar!
en wijst naar geen spoor in het gras
zodat ik mij…
Legenden?
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
227 Verhalen schuilen in de kraters van de maan
op de autocue van schaduwen zijn ze te lezen
in de achtergrond van de hemel letterlijk vertaald
voor de overlevering in tijdsbeeld blijft het vrezen,
schoonheid in tekst van de liefde uitbetaald.
Apotheose van verbeelding, de beleving herhaald,
tegen het einde van het jaar worden teksten lichter…
Helder
netgedicht
4.2 met 6 stemmen
263 De dichter is een halve helderziende
Daarom noemt men gedichten POE-ZIE
Hij maakt contact met ongeziene vrienden
Door middel van symbool-telepathie
Zij zitten of zij lopen, de Poëten,
Met hun kristallen bol of telescoop
Te zoeken naar signalen van planeten
-of dichter bij- van menselijkheid en hoop
Hun hersen-schijf bevat vergeten woorden…
moment
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
265 ik keek haar na
terwijl ze wegfietste
haar schaduw midden
in de ondergaande zon…