Alle inzendingen over overlijden

Nu ik nog ben wil ik de dood beleven te meer daar hij als waarde niet bestaat, ik pleeg geen roofbouw op een later staat waar ik als ziel of schim subtiel zou zweven. Niet eens een lokkend omgekeerd verleden is het hiernamaals met zijn eeuwigheid, die dwaze som van korte stukjes tijd waaraan wij, mens na mens, ons bloed besteden.…

In één zucht schuilen duizend gedachten van momenten waarop ik lachte van momenten vol verdriet soms weet ik het zelfs niet Voor elke dag komt een bedenking bij Vandaag is mijn gedachte "jij"…

Voor Jackie ik zou nog eens naar jou en jij zou nog eens naar mij maar we woonden overzee dus niet zo dichtbij maar toch was je altijd dicht bij mij zo kwetsbaar het leven nu voorbij in een fractie van een seconde de ene seconde ben je nog hier de andere seconde ben je daar in die andere dimensie waar ik weet dat je…

Het spoor leek eindeloos door te lopen zelfs voorbij de horizon we konden hem lang volgen maar plots was daar het einde toch besloot hij verder te gaan langs de rand en daar voorbij in het duister voorbij de einder konden we hem niet meer voelen op die tijd op die plaats daar vond hij rust daar was weer licht wij konden dat niet zien…

ik kijk nog een keer om en zie uw assen vallen alsof ze nog even het gewijde gras willen borstelen zoals de wind doet met de fiere boom voorbij uw nu gesloten vensterruit U praatte graag en met de handen even opgeheven kwam niet alleen Goethe weer tot leven maar ook uw pijn, nooit aflatend, met vragende vingers naar oorlog en kinderjaren meer…

dat ik je mis dat de pijn niet mindert dat zou ik je zeggen dat de klok verder tikt dat mijn hart is blijven stilstaan dat zou ik je zeggen dat mensen het niet merken dat ik vanbinnen kapot ben dat zou ik je zeggen dat ik niet meer dezelfde ben dat ik jou elke dag zoek dat zou ik je zeggen dat ik zou willen dat je terug komt dat…

Steeds vaker zie ik mijn vrienden later en ’t later wordt steeds later en alsmaar vaker later tot aan te laat. Wat vroeger was is nu niet meer en dat verklaart het later maar mindert niet de pijn van het niet zoals het vroeger was te zijn en mindert evenmin het « zie je later wel ».…

Ze zeggen dat een mens nooit alleen is Maar sinds jij er niet meer bent Sta ik alleen met mijn gemis Ze zeggen dat de mensheid om elkaar geeft Maar sinds jij er niet meer bent Heb ik eenzaamheid nog nooit zo diep beleefd Met vrijwel niemand kan ik erover praten Over wat we samen deelden Hoe leeg ik mijzelf voel Nu jij mij hebt verlaten…

Broer Jan is gistermiddag overleden, Hij was mijn tweelingbroertje weliswaar, Maar wij verschilden heel veel van elkaar, Wij waren niet uit één stuk hout gesneden. Straks de crematie en dat was het dan... Wat blijft is de herinnering aan Jan...…

De dagen vlogen één, twee, drie Het was zien en dan geloven horen en dan weten zwijgen en alleen maar voelen Jij was even daar, dan voorbij Niet meer samen Niet meer wij…

Je bent niet uit mijn gedachten Niemand die de pijn kan verzachten Ik mis mijn moeder nog steeds Ik kan het moeilijk geloven Dat haar ziel uit haar lichaam is gevlogen De hemel in In mijn dromen geef je tekens Van leven Maar op deze harde aarde zie ik je niet Alleen op foto’s en video’s zie ik je bewegen en spreken Ik huil om je, en lach…

En ziet zo aan het end weer dat weeïge gevoel aan z’n komst ondertussen al een beetje gewend hopelijk duidelijk wat ik bedoel het is nog steeds ‘leuk’ maar grotendeels geweest een merkwaardig niet te missen feest sla boeken en ogen gerust maar dicht er wacht een nieuw allicht daar aan de overkant met een onvoorspelbaar nieuw inzicht…

Waaruit alles is ontstaan Verloopt volgens een kringloop Om mettertijd weer te vergaan Elke fase in het leven Begint met een kleine baring Blijft soms maar voor even Voorziet het bestaan van een opklaring Elke fase in het leven Eindigt met een kleine dood De pijn blijft soms maar voor even Die men in laat voelen wat een geluk het bood…

Aan Berta Bij Gordonsbaai voor de duisternis heeft ze kinderlijk gegist waar de leliebloem kon zijn die haar hart geneest van pijn. Zoekende raken haar handen aan het onkruid op de stranden wordt haar iris zacht en blind waait haar droom weg op de wind hurkt ze roerloos vastgerankt toegedekt door wier en zand. Vertaling: Gerrit…

De maan spuwde wit een gat in zachtgrijs, omrand met een rode wolkenkrans. Van zijn lichaam had hij zich ontdaan als van een koud en levenloos ding. In dat licht was het niet nodig naar hem te reiken, hij kwam uit zichzelf. Hoezeer het doorgebroken oude licht mijn hart omsloot en warmde. In het witte schijnsel werd zijn nabijheid kalm…

een tijd waar dagen stilte dragen op een serene rustplaats waar familiebanden liggen verwantschap die immer bindt witte bloemen tooien graven lampjes branden, kaarsjes flakkeren in de wind gefluisterd worden in steen gegrifte namen van geliefden die in gedachten vaak voorbij kwamen gedenken wij hen heden met Allerzielen in Requiem…

En de zwarte kraai kwam van over de zeven bergen gevlogen en bracht een brief in z'n bek: een zwarte omslag met een zwart kaartje er in waarop in witte letters het woord 'zwart'. Zo donker is de nacht van de dood en zo wit is onze schrik. ---------------------------------- Uit: 'De gedichten', 1998.…

Zijwaartse spoken triple de horror het knarst en het barst en kijk, daar komt de schedelboor soms zijn er demonen duistere monsters in de nacht ze schreeuwen en gillen keihard krijsen in m'n kop en bij het harde koude daglicht ook, het houdt niet op waanzin en dood is overal de stank van verrotting kranke zinnen, en verval laat…

Laat ik u kussen en u nogmaals kussen. Geeft u liefde voor mijne liefde weder, Wat baat het ons: eens zal de doodwind blussen Uw vlam en mijne vlam, en wij zinken neder.…

nu wil ik met je vrijen straks wil jij misschien wel meer vandaag zullen wij niet meer strijden morgen wellicht nog ene keer ooit zijn we tijdloos samen nooit één minuut dat ik daarover denk vreemd dit moment te beschrijven terwijl ik je aanstonds een glas wijn inschenk proost dan op dit wonderlijk leven langdurig op weg naar het slotfestijn…

ik weet natuurlijk eens vindt iedereen vrijheid in eeuwigheid aan de overkant van de tijd ik besef ook om hem te ontlopen kun je als hij komt niet je koffers pakken natuurlijk begrijp ik dat waar uit vier streken de laatste wind blaast ook jouw steentje vallen kan natuurlijk blijf ik na vandaag luisteren de shake rattle and roll…

Die eerste keer in Café Eijlders jij sprak me aan in het Javaans ontmoette een krasse oude heer schudde mijn hoofd heen en weer te veel talen geleerd en vergeten Daar lig jij dan en leest een gedicht over leven als een feest van licht zo zal ik je blijven onthouden een heer van dansen zonder gewicht een vriendelijk mens om van te houden…

Een sereen winterlandschap schilderde je vanaf je hand in verte van een lange winter en het drong niet tot je door dat iemand je op afstand lief had maar door de dood was heengegaan in het koude landschap van de ratio bevroren jouw intieme gedachten hield de radiostilte het zwijgen aan totdat alles verdween in absentie en wat de dood…

Ik geloof heilig in een echt en hecht buitenaards leven wat gevuld, gevoed wordt door geleefd aards leven of je het de hemel mag noemen betwijfel ik want er was genoeg 'hemel" op aarde en de hel, de hel dan ach er was te veel 'hel' op aarde ik praat niet meer over hemel of hel maar over 'het heelal' voor ons allemaal maar zonder boom…

deze handen reikten en grepen het leven vast alleen de herinneringen aan jou zal blijven leven we hebben inmiddels geleerd om jou los te laten want van binnen weten wij, jij komt niet terug daarom zeg ik zacht, laat mijn handen maar zij geeft mij dan een zoen en droogt mijn tranen ik kijk verliefd en dankbaar in haar mooie ogen dan zegt zij,…

Mijn handen van nu raken het bed waarin ik je nichtje te slapen leg. Het bed waarin mijn handen van toen ook jou wel duizend keer hebben neergelegd. Mijn handen van nu herinneren zich het breken van die ogen die slapen moeten. Gretige ogen, vol energie die het leven begroeten. Mijn handen van nu raken haar voorzichtig aan. Ogen open, blije…

Daar sta ik dan Op dat spoor Turend naar die bocht Zoekend naar wat je dacht Die laatste momenten Flitste je leven aan je voorbij Dacht je aan je vrouw Je kinderen Aan mij Of dacht je aan niets Was je gewoon bang Voor die klap En dan…

Ik heb een kaarsje aangestoken, ze geeft wat extra licht, je bent in mijn gedachten, ik zie een lach op je gezicht. Ik ruik nog steeds jouw geur, je voetstappen hoor ik nog steeds, ik denk nog vaak “ hoe zou het zijn, als je er nog was geweest.” het is koud, maar ik voel nog steeds je warmte, herinner mij nog elk moment, en ondanks je afwezigheid…

Mijn opa is nu nog verstrooider dan voorheen.…

zwart als ik je ooit nog tegenkom sla ik mijn beide armen om wie je bent en hoe je denkt zwarter kon die dag niet worden zelfs niet donkerder de nacht als het leven plots zo eindigt zo veel vroeger dan verwacht als ik je ooit nog tegenkom sla ik mijn beide armen om wie je bent en hoe je denkt soms ben ik bang de dag vandaag weer…