Alle inzendingen over vrouwen

De slanke meisjes in de hoek Ze drinken hippe koffie en likken de room verleidelijk van Rode lippen De foto uit een magazine omlijst door huid waarvan we weten Dovezacht. J’adore bedwelmend. Hollandse heupen, een pukkeltje en vlassig haar staren jaloers en pogen hun mans blik te pakken steken kwaad hun borsten vooruit Honingblonde krullen…

Het liefst spreek ik haar aan en lach met haar die ik sinds jaar en dag zo sterk bemin. Ze streelt haar glas en maakt avances, ik moet iets doen nu er een kans is, ik heb alleen geen zin. Haar ogen staan op dolle pret, ze speelt nog steeds afwachtend met haar ijs en gin. Ik scharrel al mijn moed bijeen, normaal een verbaal fenomeen, ik…

Janniko Georgiadis bevond bij onderzoek met zijn PET-scanner op het Gronings lab dat links de orbito-frontale hersenkwab bij vrouwelijk orgasme niet doorbloedt met daarbij dramatisch hoge hyperactiviteit in alle andere kwabben tegelijkertijd Zijn uitslag zelfs na twintig keer klaar komen bleef gelijk tot mijn schrik en ontsteltenis in de…

Mijn ogen prikken van de nacht Wat duf kijk ik naar buiten 'k Had een winterpracht verwacht Maar regen kwam met schuiten Tegelijk Grijs en grauw Waar blijft de zon Zij liet zich lang niet zien Ik draai me om Teleurgesteld Op weg naar weer wat slapen En sta pas op Als 't beter gaat Dat klinkt waar raar Ik bedoel: We zien elkaar!!!…

Moeders ziel is verhuisd voorgoed Ze is nu van hemel niet langer van aarde Haar huis 'gekuist' achtergelaten Ik weet niet of dat er nu toe doet Wij wikkelen haar huisraad in oude kranten Wij pakken dat alles -met weemoed- in ribkartonnen dozen Wij herkennen 'onze maten' nu oude kinderen Die zij toentertijd uit…

uit het diep helder blauw van de zee sneed de boeg van het schip wit rollende kragen alsof ze met haar ranke lichaam de golven uitdaagde zo gevaarlijk hing ze over de reling heen van enige afstand sloeg ik haar gade hoe jong mag je zijn om je zo te kunnen gedragen ze was oud genoeg om als bloem te worden geplukt zeker toen ze zich ondeugend…

Groot in nederigheid Sterk in naastenliefde Heugelijk in humor Gedurfd in werken Onverstoorbaar in spreken Lichtje in de donkerte Verkoeling in de strijd Even aan je denken is een verademing temidden van zoveel gebakken lucht…

kunstmatig moet het niet, natuurlijk is het wel spannend ongelooflijk, telkens weer en weer vrijen op bevel, kan het nog wel doe je ding alleen, toch nog samen met ons twee spannend ongelooflijk, telkens weer en weer knuffelen met elkaar, nog zo’n gebaar hormonen slingeren zich rond, juiste spuit dit moment spannend ongelooflijk, telkens…

Mijn schoonheid is mijn vriend en een slaaf in het dagelijks leven. In de tijd dat ik de spiegel haat is een puistje de schrik in mijn ogen. Ik kruip alle dagen voor de lens en ga van shoot naar shoot. Geen feestjes in mijn leven anders moet mijn uiterlijk het begeven. Eten doe ik om te leven zodat mijn benen kunnen blijven bewegen. Meer…

meisjes van drie-en-dertig jaar hoog opgeleid goed gevuld met weetjes van wanten flexi in allerhande varianten contactueel zo hoog begaafd ziet ze toch pompen of verzuipen zijn het de genen die het doen een veter in een oude voetbalschoen de biobreuk die krijst en knaagt door hoeveel bronnen ook gelaafd ze knakken op één mankement…

Zij had hare beste kleedren aan, Zij kwam hare pacht betalen. Mijnheer was niet te huis en Mevrouw Ging zelf het handboek halen. Zij keek eens rond: 'Zij hebben toch al Wat de hemel hun aan kan bieden,' Dacht de jonge boerin, en keek weer rond zich, 'Dat zijn toch gelukkige lieden!' Mevrouw was wel trots met de liên van haar stand,…

Zij staat op 'n bijna verlaten perron Op 't punt van vertrekken In haar koffer meer verdriet Wie heeft haar door? Haar tranen zien wij niet Ze trekt liever gekke bekken Stapt op de trein Lijkt joviaal te groeten Maar in 'r gezicht met duizend sproeten Trekt mascara 'n bijna onzichtbaar spoor.…

Ik hou van alle vrouwen die, als ik dood ben, liggen te rouwen. Ik hou van alle chicken die, als ik dood ben, lopen te snikken. Maar ik ben nog lang niet dood dus ik hou niet van die vrouwen en die chicken. Laat mij maar lekker stikken.…

Een stem zo zoet als honing een streling voor het oor Haar zang zwanger van belofte brengt verlangen bij haar gehoor Toch is ze minder vrouw Een taille als een wespe haar heupen rond en glad haar maten perfectionisme voldoen aan de hoogste lat Toch is ze minder vrouw Ze heeft veel te vertellen een verslag van elke kust van de mannen…

De lach die warmte schiep voer langzaam door, wervelend met trotse snelheid. Mensen zagen, ervoeren, behaaglijk op't terras, haar passionele stappen warmden de straat. Oprecht was de stemming, Warmte straalde van uit haar heupen, wiegend met haar achterwerk. Oprecht was het, zo was het echt..…

Rozen... zou ik je willen geven In alle tinten van de regenboog De roos die staat voor samen leven Voor vriendschap liefde misschien Wat me plots opviel wat ik zag? Een enkele vond ik er stokstijf in m'n tuin, m'n hof Deze rosrode stokroos verdient -in z'n eentje- alle lof Voor jou wil ik 'm niet plukken…

Zij vlindert meer dan hij verwacht Hij heeft haar eerder hoog geacht Zij bleef aldoor dwalen,zoeken Naar zoeter honing zoals hij in z'n eenvoud dacht Blijkbaar onvindbaar tussen zijn koele lakens.…

In alle talen zijn er vrouwen In alle landen alle steden Op elke markt, de veerboot naar huis of de bus de tram de trein de metro Overal altijd Lang haar kort broek of rok bloes of topje een jurk of strak in't pak Maar altijd vrouw En nooit behalve jij dan jou…

een meisje moet je RESPECTEREN. je moet kijken hoe ze van binnen is, en niet alleen naar haar kont en haar KLEREN. hun geen hoer noemen als ze niet REAGEREN. en het gewoon ACCEPTEREN. als dat meisje je zusje was zou je je het REALISEREN dat het haar zou IRRITEREN en dat ze geen tijd aan zo'n jongen wil SPENDEREN. en dat moet je gewoon WAARDEREN…

ik ken een huisje met nog ranke wilgen voor de deur ik ken een boerderijtje met jonge stieren in de wei ik ken een boom die onder appelen bezwijkt ik ken een akker een zee van vlas gelijk ik ken een kerk met potloodtoren ik ken een poort met blauwe regen in de zomer ik ken zoveel maar zeg mij ken ik jou…

Veel vrouwen zouden beter iets laten doen aan die hangende mondhoeken, in plaats van aan hun borsten.…

ik ben zo wanhopig, want zij wil niet luisteren, Venus, Aphrodite, Freia, hoe je haar ook noemt of roemt, zij weigert te luisteren geurige kruiden verbrand ik op witmarmeren stenen, ik buig diep, mijn sneeuwwit gewaad toont donkere plooien, ik val hard op mijn knieën, tot bloedens toe geschaafd, maar zij wil niet luisteren ik beschrijf haar…

zij is een dame haar in juiste coupe perfect gekleed van top tot teen lichtvoetig schrijdt zij door de dagen heen zo denkt men want uiterlijk is schijn haar lijf vooral gekleed verwijst naar een maatje meer naar een nog niet vervlogen jeugd plooibaar kwetsbaar in haar eigen wereld…

wanneer ik in alle eerlijkheid haar vouwen weerkaats die als vertakte twijgen in neerhangend vel uitdijen tot struiken in de nek van craquelé slaan vuurstenen ogen tussen gekreukelde leden vonken tegen de glazige waarheid kan ík er iets aan doen dat ze vóór me ging staan?…

Zo graag wilde zij reageren De dichter belonen, minstens bevragen Een pluim...in z'n gat wat pauweveren? Maar zou deze die weelde kunnen dragen? Naast zijn schoenen lopen? De dichter moest maar teren Op haar punt een zeventje? een acht? Nou, wacht... ze zou 'm een mailtje sturen…

Topless staat zij daar Haar borsten lelieblank Lippen nat en gekruld Taille breekbaar rank Lange benen gebruind Tepels als rozenknopjes Ze rommelt in haar lade Tussen de talloze topjes Haar billen trillen zacht Glad glinsterende huid Met elegantie en allure Trekt ze haar string uit Gevonden wat zij zocht Trekt ze aan haar sigaret…

WIJF! ik weet geen beter naam, Waar ’k u mee kan groeten. Koosje klinkt mij veel te fijn, Koos te grof; wijf moet het zijn, Zal het blijven moeten. WIFMAN, in de aloude taal, Der Germaanse landen, WIFMAN is de MENS DIE WEEFT, En — de spil van ’t echtheil heeft In haar zachte handen. WIJF, in d’ oude Bijbelstijl, Zegt van den beginne…

Vibrerende hormonen in een lijf van een man Stormen door het bloed in filevormende vaten Hier en daar nog wat opstoppende passanten De hersens zijn volledig in de ban Gehypnotiseerd door dat ene stukje bloot Die gemene en opzwepende geuren Odeurs die vrouwen als kwelling kleuren Het is lang geleden dat de man genoot Dan die knalrode…

Je hebt me om je tuin geleid De hagen hoog bijna ondoordringbaar Ik leverde met jou veel strijd Voor en na het minnekozen Onmiskenbaar gewapend En achter een schild van woorden Om je tuin...... heb je me geleid Ooit maakte ik je het hof Plukte er de mooiste rozen.…

In kieren teruggetrokken. Je draait jezelf in rare wieren, schuilt dan geschrokken in basalt. Jouw scharen zijn niet scherp genoeg om pijn te doen. Je wilt rechtuit - je slaat rechtsaf. In wanhoopsmoed, wat eb lijkt is vloed.…