Alle inzendingen over ziekte

Zelfmoord plegen is niet zo moeilijk: wat vastberadenheid en één daad, en je bent weg het vraagt meer van mij en doorzettingsvermogen voor de mooie weg, die ik al levend afleg.…

Ik ben weer terug naar af Lichaam ik vind je laf Ik ben met je in gevecht De pijn is geen droom maar echt Ik wil dat die verdwijnt En weer mijn oude ik verschijnt Nu faal ik als mens Wanneer stopt de grens Want die verleg ik elke keer Ach, morgen zien we wel weer.…

De machteloosheid de ik voel, wanneer je de ambulance ingeschoven wordt, is zo enorm, dat woorden te kort schieten, me de adem beneemt. Het uit handen geven, van je verzorging, zo mogelijk nog meer. De mens is geboren om te sterven, echter, omdat ik de verzorging van jou, tijdelijk uit handen gaf, stellen we dat wel uit toch? De…

vroeger gebruikten we het om ratten te verdelgen het maakte hun bloed te vloeibaar ze stierven aan interne bloedingen 'warfarine' kreeg een sjiekere namen en wordt nu voorgeschreven om de bloedstolling te vertragen die hart en bloedvaten bedreigt rattenvergif houdt me in leven denk ik cynisch…

Gezin getroffen door een virus, heel simpel, heel gewoon, de spugers voeren de boventoon, Het oh zo nodige toilet, is constant bezet, geleefd wordt er op water en droog biscuit, ach wat zo'n virus al niet teweegbrengt! Maar dan te bedenken, dat wij, in staat zijn dit fenomeen het hoofd te bieden, terwijl elders mensen aan…

ik ben een gekooide kamerplant gekluisterd in een kamertje aan een rolstoel maar in mijn beperking is plaats voor alle sterrenstelsels een tuin vol bloemen een berg liefde en tederheid en zelfs voor een kussentje onder mijn kont mijn gedachten zwerven onbelemmerd en vrij de nacht verduistert ze niet ik ben een jonge god…

Ziekte, wat ben ik ziek van je je gaat me steeds meer tegenstaan je regeert over mij als nooit te voren het is met mijn eigen wil gedaan Ik dacht nog wel dat ik je aan kon met de medicijnen en de therapie alles op een rijtje zoals ik dat tot nu toe zie Maar ik constateer nu dat ik mezelf moet laten gaan want jij bent diegene die alles…

Nooit geweten, dat ontslag een vrolijk gebeuren kan zijn, het een gebeuren is om felicitaties bij te krijgen, nooit geweten, dat ik zou lachen om een ontslag, maar men is blij, niet om van me af te zijn, neen, mijn tijd" van drie jaar controle lopen, is voorbij, ik ben volgens de dokter nu echt kankervrij. Nooit ontslag…

Midden in het leven wenkt de dood. De dood wenkt bij het leven! Niemand wil natuurlijk dood. Een nieuwe dood staat niemand naar het leven.…

Hij vergeet soms, waar hij woont, hij vergeet welke sleutel hij moet gebruiken, hij vergeet, welke etage hij moet zijn, en dus is de oplossing snel gevonden, hij stapt in de lift, wacht net zo lang tot iemand anders de lift nodig heeft en gaat met het ding op en neer, tot een buur hem aantreft, en zegt, hier moet je eruit hoor dan…

Ben al een tijd niet meer verbonden met de wereld om mij heen, maar om dit nu narcisme te noemen of een gebrek aan medeleven, nou nee, eigenlijk niets van dit alles, het is meer een bedradingsprobleem, die hele lichte vorm van Asperger waaraan ik zo zwaar til, t’is niet niets, in wezen alles voor mij, een nieuw geloof dat ik graag met verve…

Op een vloer van glas zet zij voorzichtig haar stappen ze is bang dat hij breken zal haar tere lichaam is toe aan een wandeling al weet ze niet waar naar toe er hangen donkerrode gordijnen van plafond tot de grond zij heeft ze te vaak gezien ze doen haar denken aan bloed haar lichaam trilt ze zet haar frêle stapjes omzichtig kijkt…

de stemmenrover is een man van weinig woorden: hij zet gewiekste dwaalsporen uit om later zijn sluipende slag te slaan rake klappen deelt hij uit deze sloper van het eerste uur aan wie hij toevallig tegenkomt pieter een man van weinig woorden: beroofd maar niet van het geschreven woord…

Het verliezen van je verstand nadenken lukt niet meer je hebt het niet in de hand herhaling keer op keer Elke dag dezelfde toestand maar dat weet je niet meer de zuster leest voor uit de krant herhaling keer op keer Van zeer sportief naar een halve kasplant goed lopen gaat niet meer in de rolstoel gebracht, van kant tot kant herhaling…

Het is wolvenweer versleten en eenzaam hangen de daagse woorden in de ruimte ze spreken marteltaal de heuvel ligt er bloot bij een gulzig slagveld - dat levens en dromen wegvreet - verliest z'n laatste pluimen begraven in lange schaduwen zoek ik naar het serene nu elders thuis wordt met een huivering wordt de doodsklokken de taal…

Jij zo ziek en zo moe wat heb ik nog te klagen wat doet het er toe De dagen duren lang wanneer je zo ziek bent en zo moe mijn dagen maak ik vol en ga nog ergens naar toe Alles moet je zelf verdragen ook al ben je zo ziek, zo moe dit is geen menswaardig bestaan geef dat nou maar eens toe Ik weet waar ik over praat ook ik ben vaak zo…

Hoe raak je mij , "MIJ", in mijn diepste ziel waar transparant de wereld ligt, die mijn glimlach van verdwaasd zijn voor jullie in verborgenheid zingt en mijn kijken zeilt langs wateren van oneindig veel (on)wetendheid ? Het is slechts mijn denkende wereld, die verwarring zaait.. Wanneer mijn gelukzaligheid gespiegeld wordt op mijn…

In de wachtkamer van het leven Is het donker en benauwd Je wilt naar buiten Naar de zon waar je van houdt Maar je benen kunnen niet Ze moeten eerst helen Je hebt te hard gelopen Nu kun je niet meer spelen Het is blessuretijd En je weet niet voor hoelang Misschien wel voor altijd Dat idee maakt je bang Want je had nog zoveel dromen Je wilt…

En zo ligt die kleine meid, van amper twaalf jaar, nog steeds geveld, te vechten voor haar leven. Botten gebroken, bewaking aangesloten, in diepe slaap gehouden, zit mamma bij haar bed, wrijft haar voeten en kijk het is net, alsof ze beweegt! Dan loopt een traan over je wang, zou je weten wat er gebeurd, ben je soms bang? Kun je voelen…

Het woord kanker zou in geen enkel verband met de mens mogen worden gebracht, sprak zij in pure overmacht. Kanker is echter bijna het gesprek van de dag, alhoewel dat niet zo wezen mag. In geen enkel gesprek wat wij tegenwoordig voeren, is het woord kanker afwezig en toch hebben we niet het gevoel te schelden. Want wat begin je in…

een gekooide kamerplant ben ik geworden het leven kabbelt traagzaam aan me voorbij als goudvissen in de kom op de kast die eindeloze cirkels zwemmen, sierlijk en onbenullig zingen ze hun mantra maar luchtbellen zeggen niets de zon schijnt nooit in deze troosteloze kamer op het noorden waar ik stof vergaar een verworpeling opgesloten…

als de zon opkomt dan omarm ik mijn dromen, innig… dankbaar (geef ons nog wat tijd) het verleden en sommige mensen heb ik reeds achter me gelaten ik ben nog niet klaar wij genieten van de zon, van elkaar van de natuur, en wederom van elkaar de herinneringen die gemaakt zijn vastgelegd ik ben nog niet klaar en ook zo bang…

Het voordeel van een zéér ernstige posttraumatische stressstoornis is dat als ik het koud krijg... jij me mag verwarmen. En als ik het ineens warm kreeg, tot bloedheet werd jij het vuur kunt blussen. Je moet iets van de positieve kant benaderen, nietwaar? Ik wist niet wat het was, totdat ik mijn genezing in jouw ogen las.…

Honger voelde ze al lang niet meer ofschoon..soms toch wel heel even Bij vreetbuien ja dan ging zij tekeer om hierna alles weer over te geven Vermageren ‘t kon haast niet meer stukken bot restten van haar benen ‘t Ging al lang niet meer om de eer meer echter om lichamelijk wenen Energie, bezat zij al lang niet meer; toch kon ze haar strijd…

Ongesproken woorden hangen voelbaar in de lucht ongenaakbaar onbesproken voor de waarheid op de vlucht. Zeg maar niets en hou de schijn op beter dat men nog niets weet maak geen zorgen het wordt beter geen problemen dus vergeet. Alle leugens, alle onzin, maken dat ik sterk vermoed, dat al heel snel zal gebeuren wat een ieder heel…

als het lichaam ballast wordt als je leeft van herinneringen enkel 'nooit meer' in het verschiet hebt nooit meer hand in hand met haar wandelen in het bos of langs het strand nooit meer met haar dansen, nooit meer bloemen voor haar plukken zelfs nooit meer , zon voelen op je huid wind in je haren malse regen of prikkelende vrieskou…

Waar is die zon die jou zal verwarmen waar is die zon die jou zal omarmen waar is die zon die jou weer vreugde zal geven waar is die zon die jou zin blijft houden in het leven De zon geeft zoveel warmte de zon geeft zoveel licht de zon blijft eeuwig schijnen de zon doet narigheid verdwijnen Behoefte aan warmte behoefte aan liefde behoefte…

De helende meesters en meesteressen buigen zich over mijn welzijn ° ziekenhuisopname Het lijf is verzwakt en doodmoe Het ochtendritueel loodzwaar Ik zink in het bed op zoek naar nieuwe kracht ° koffieronde Ja Graag Mijn ogen vallen dicht Als ik ze open staat de koffie voor mijn neus Moeizaam en traag kom ik omhoog en is mijn hand…

Mevrouw, helaas, het zat al in uw genen, daarom kunt u weinig meer met uw benen. helaas doen ook uw armen niet zo veel, maar dat hoort bij dit geheel. Houd de moed er in, want uw leven heeft echt zin. Mevrouw, uw longen krijgen ook wat minder inhoud, maar u moet weten, misschien zijn wij nog wel wat vergeten, houd de moed erin, want uw…

Dementie Ik draai me even weg, van dat moe en bleek gelaat. En luister heel geduldig, als je zacht tegen me praat. Je blijft maar zoeken op die zolder. Je blik lijkt soms verdoofd. Trots zing je oude liedjes, die bleven zitten in je hoofd. Als een oude grammofoon, blijf je hangen keer op keer. En als je weer iets is ontvallen, sterf…