Alle inzendingen over taal

als ik denk: ik zwerf door de taal dan is de taal een landschap en ik ben de vrolijke voetganger maar als in dat landschap enorme zwarte wolken zich samenpakken, weet ik opeens: de taal zwerft door mij en ik ben zelf het landschap in afwachting van de storm…

als ik denk: ik zwerf door de taal dan is de taal een landschap en ik ben de vrolijke voetganger maar als in dat landschap enorme zwarte wolken zich samenpakken, weet ik opeens: de taal zwerft door mij en ik ben zelf het landschap in afwachting van de storm…

Als je dodelijk geveld wordt door een vallende oude boom spreken we dan van een geweldsmisdrijf of van een natuurlijke dood?…

Aan M. Wanneer de min in de ogen speelt, En ieder blik een blikje teelt; Wanneer, in elke warme zucht, De ziel naar 't zuchtend liefje vlucht; Wanneer de min de boezem jaagt: De ontsloten mond een antwoord vraagt; Der wangen gloed veel meer verraadt, Dan ooit in minnebrieven staat; De hand, zacht trillend, drukjes biedt, Elk drukje…

De allerhoogste graad in een zin of regel, die geen ruimte en twijfel laat bestaan, van wat ik zeggen wilde, daarin zou een onversneden boodschap moeten staan om al wat mee - of tegenzat, uit eigen hand bedreven, in eigen leed geleden en met tol en taal betaald, verhaalt zich braaf tot het heden, in eigen dicht en slaaf van literaire daad…

Hier wordt ons getoond Waarvan je je kunt onthouden Voor als je het vergeten bent Dat je maat moet houden. Eten en gewicht Gaan altijd samen Twee slechte vrienden Die je overkwamen.…

wanneer bent u het laatst in bad geweest? excuses, die vraag kwam zo bij mij op niet dat u ruikt, welnee u geurt juist top gedraagt u zich ook weleens als een beest? wipt u geregeld met uw echtgenoot in de schone speeltuin van onze taal? daar kan men op de schommel aan de haal zweef niet hemelhoog anders valt u dood gek dat men dol is…

Een dichter gunt zijn laatste woord eindelijk een rustplaats, zijn eigenlijke behuizing buiten de dictionaire om van zijn onbehagen als een inktmop die allang bekend was voor hij werd gemorst op de korst van brood kruimels waarmee het spoor duister werd en alle papegaaien zijn verwend werd de ruimte van de aan mij toegeschreven…

Er zijn dieren die piepen. Zo zijn ze geschapen, tot piepen. Hun tieren te iel in de mist. Er zijn dieren die loeien. Zo zijn ze geschapen, tot loeien. Hun roepen te rauw in de mest. Er zijn dieren onhoorbaar. Scharrelend. ------------------------------------- uit: 'Fladderen voor de vloed', 2007.…

Om niet onderweg te stranden Kochten we winterbanden De enige juiste les Voor de dealer commercieel succes Voor de eigenaar ongeluk en stress. Over winterbanden Overwinter banden.…

in dit verlaten oord vliegt de tijd niet langer hij viel in een zee van stilte reiken woorden niet verder ze bezweken onder slapende stenen in tijdloze stolling…

ik denk aan veel dingen maar wat is 'ik' en wat zijn 'dingen' elk moment dat je denkt kun je die vragen stellen wat is 'denken' wat betekent 'vragen stellen' verder vertel me wat 'elk' is en 'maar' of 'die' en niet te vergeten 'betekent' en 'vergeten' stel me gerust zodat ik kan gaan slapen voor even…

dan is er ineens zo'n aaneengebonden nieuw geboren woord op de vroege morgen zo’n spimpelwegge duiding 0nbewus verwant aan jou onder een warme ochtendkus ik veel van je hou lief jij bent me zegge…

Je bewoont waar je het beschrijft, een gekuiste hemel kon niet lichter zijn, je stelt je in op mentale dingen die je drijft met een groter diafragma vast. haarscherp raak je het beeld, uitgelicht in ieder tegengesteld contrast en elk detail wordt geëtst…

vanaf het begin af aan kan ik er wel inkomen want als je erin wilt komen is dat altijd vanaf het begin wil je er niet in komen dan kom je er ook niet in gaat het gewoon voorbij zoiets moet je begrijpen sommigen komen er wel in dan moeten ze haast maken net op het nippertje springen begin of eind van tram of trein dat begrijp ik best…

Ik wil ook kunnen dichten Maar dat kan ik niet Dus schrijf ik gewoon Losse zinnen Die zeggen wat ik bedoel Meer nog die dat niet doen Nooit is een pen gevonden Die beschrijven kan Wat ik voor je voel En nu Hier Met de gedachte aan jouw gezicht Ontstaat per ongeluk Toch een gedicht…

In onze streken Wordt vaak opgekeken. Ook wordt er toegekeken Vaak afgekeken Of weggekeken. Voor deze streken Moet je de vlag niet uitsteken.…

In de schaduw van jouw licht streel ik met mijn ogen jouw lieve gezicht In de stilte van jouw verhaal luister ik aandachtig, naar jouw gesproken taal Uit alle macht spreek ik uit zonder geluid, ik mis de kracht Je kijkt me aan, onbewogen en ik weet er is geen woord gelogen en jij hebt mij verstaan In het schijnsel van het licht raak…

Is het banaal Dan heeft het geen moraal. Het is gewoon Ordinair van toon Straattaal. Het plaatje toont ten volle, Dat geld haast vanzelf gaat rollen.…

lezen op het strand waar ik niet lees terwijl ik lees waar ik ben luchtschappen driften rustig wind wappert m'n haren en fladdert aan m'n vel golven rollen door m'n oren vogel gekir zonder zin alles is natuur en alles is en alles is weg behalve dat boek, die letters, die ruimte ... alsof lezen zo bedoeld was…

Voor zover we dat weten Zijn deze mensen bezeten Van het uiten van loze kreten. Dus allemaal opgelet, Dat u niet wordt afgezet. Weet u eigenlijk wat kretologen Met hun kreten beogen?…

ik taal niet langer naar verholen zinnen die in ‘t vroege licht niet wezenlijk te verwoorden zijn laat de zon liever heimelijk naar binnen sijpelen en mijn lief nog even onbeschreven proef in alles onzegbare poëzie…

dan overkomt mij ineens weer een moment dat ik niet eerder kende dan vandaag kwam het door rust? waar lag het al die tijd verscholen ver buiten mij waar ik nu gebruik van maak…

ik hoef er niet over na te denken taal gaat diep in m'n gedachten nog voor ik iets gezegd heb bijna alles in m'n gedachten is taal, ook al zoek ik naar woorden die iemand van mij wil horen maar nooit hoort omdat ik ze niet zeg terwijl ze er zijn los van alles behalve van de taal…

zonet op schrift in vast stramien alles recht hangt aan de muur wekt ongezien mijn avontuur starre showroom bovendien stel dat het beeld verscheeft afziet van recht toe recht aan waar komt zoiets vandaan weerzin blijkt dat kromming leeft dan moet alles wel zo zijn accolade neemt de overhand verdringt met kracht de starre lijn…

bevrijd me uit het kleverige web van draderige zwalkende leugens dans onder de magische zon en spreek in droomwoorden raak mijn ziel verbind me kijk over de rand en schilder je taal in felle kleuren niets is wat het lijkt…

woorden ik tel ze een twee drie vijf zes zeven in de rivier wuift het riet naar rusteloos water zo gaan die dingen en ik denk dat ze altijd…

begrijp het vroege opstaan van een nieuwe lente wel had er zelf ook een handje van de dag vroeg aan te gaan sprong uit mijn bed na stijfheid van de winter meestal veel te tijdig een stempel op de dag gezet daarom voel ik het gezucht uit bollen van de lente knoppen die op springen staan dat gedonderjaag zit in de lucht…

Stil zijn is ademen zonder lucht te kapen een doorbloeden van levensaderen. Stil zijn is een luxe een voldragen bestaan dat niets hoeft te doen om te weten wat nodig is. Spreken is een last een strijd om licht om aandacht en ontzag dat daden moet werven. Spreken is blazen lucht verplaatsen een paraderen van protsige woorden.…

als alle woorden zijn geschreven als alles staat waar het moet als de dichter ledig staart niets meer toe te voegen niets meer weg te schrappen niets meer in zijn petto voor hen die dit gedicht nu lezen voor hen die kunnen denken vooruit met de geit dat dit gedicht er altijd al dat het even goed door mijzelf in de goot gevonden kon…