Alle inzendingen over verdriet

Regen valt omdat de wolken het gewicht niet meer kunnen dragen Tranen vallen omdat het hart de pijn niet kan verdragen Soms is het allemaal eventjes te veel Je hart huilt, jankt en gilt, het doet pijn, je voelt verdriet, het moet er uit Tranen lopen over je wangen, je kunt het niet meer tegen houden Ze stromen uit je ogen als een regenstorm, je…

De zon kwam vanochtend op, maar het is donker gebleven. Af en toe het lef om naar buiten te kijken maar het licht is te fel Besloten in het hol te blijven, want daar is het veilig Het is er alleen ook koud, stil en eenzaam toch lukt het niet om te kijken water is er voldoende tranen blijven stromen weg wil ik van hier maar dan moet…

Ik mis je iedere week, iedere dag ieder uur wat een hard gelag Er gaat geen dag voorbij dat ik aan je denk dat ik weer weet we waren elkaars geschenk Vanaf mijn eerste dag tot de dag dat jij ging zo lang met elkaar zo'n goede band onderling De pijn is hard ik zal het zelf moeten doen geen pil kan er tegen op het is nu en niet toen…

Bij een boom stond ik stil om mijn negativiteit met zuurstof te filteren de boom zei niets terug ik had geen vragen waarvan ik het antwoord al wist, ik somberde uit de diepte van mijn ziel borrelde een wanhoop niet te beschrijven ik probeerde de zomer in te lijven, maar mijn lichaam sputterde tegen de boom die onveranderlijk bleef…

Toen ik haar zag komen dacht ik ontroerd dat je terug was. Toen volgde een oeverloze golf verdriet. Zo kwam je naar me toe in die andere meimaand toen we voor het laatst samen waren op de rand reeds van de breuklijn.…

me overgolvend met haar zilte frisheid vervloei ik vol van haar weliswaar met tranen in mijn ogen want wat ik in één ogenblik bij haar gevonden heb raak ik zo weer kwijt wanneer ik terug landinwaarts trek…

2.1 een ode aan Edith v.d. Spek) ga daar maar liggen op die mat, op je zij doe je ogen dicht haal rustig adem en denk aan niets ik kom zo bij je zitten en duw mijn bips tegen jouw buik en dan zal er iets gebeuren 2.2 Er is een kind geboren hoera! het is een man gespaard verdriet met rente over rente in 1x van de…

Ik zie mezelf in jou, hoe je de tranen wegdrukt en clownesk daarbij een grappig dansje maakt je hoofd ligt op het hakbord de grijns als was bestorven om knettergek te doen, omdat nu echt wat denken aldoor te pijnlijk was. Ik heb geen bijl om koppen af te hakken omdat ik dan mijn hoofd ook bij die hakbijl zie kom maar tot…

Het verleden roept naar mij Steeds harder Steeds scheller Het verleden lacht mij uit Steeds luider Steeds sneller Mijn verleden doet mij pijn Soms onverdraaglijk Soms zacht Mijn verleden daagt mij uit Soms plotseling Soms verwacht Het verleden blijft mij plagen, zelfs nu ik volwassen ben Vluchten of vechten helpt niet echt Toch kan…

dit is een waardeloos vers het biedt noch troost noch een verloren stem voor mijn pijn, slechts lege woorden die niet rijmen op betraand papier…

Ik bracht je takken van de jasmijn geurig geschenk van een nieuwe zomer maar mijn hart bloedde om een verliefdheid vergaan door de tijd waarvan ik niettemin nog getuigenis aflegde…

‘t ruisen van jouw moeders bloed zal je nooit meer horen haar pijn & levensgroot verdriet zijn jouw besef voorbij…

dit karkas, verdronken in de maalstroom van mijn tranen m’n wil verzonken in die vloed je trok mij aan zoals de maan trekt aan het getij. zie mij hier staan tussen de scherven van geluk van jouw gebroken beloften en mijn verscheurde hart…

Wanneer je hartenwens verdrinkt En het lijkt of je er langzaamaan in stikt De adem je soms ineens ontnomen wordt En de boeien nog zo ver weg Wanneer het zwemmen niet meer gaat Geen enkele slag lijkt ongeslagen Wetend ook; zó denken heeft geen zin En toch het brein díe hartenwens niet loslaat En, het hart al evenmin Dan dáár ineens een sprankje…

Vergetelheid rest voor weten, Litteken in geweten, In gedachtegang gesleten, Tergend traag wordt vergeten.…

Ze zei: Natuurlijk hou ik van jou ik hou van jou met heel mijn hart Ik speld je echt niets op de mouw ik heb enkel mezelf niet ontward Ik vroeg liefje waarom huil je nu heb ik je dan wellicht pijn gedaan Passeerde je gister soms de revue dat jij heden in tranen moet staan Ze zei: Ik heb zo’n vaag verdriet met een gevoel van eenzaamheid…

'k Ben eenzaam-droef, in 't geel-teer avond-dalen... Door 't open venster hoor 'k de donzen val van klamme bloemen in kristallen schale... - En 'k weet niet of ik haar beminnen zal, in 't stil en licht bewegen harer leden, en hare goedheid in mijn vreemd bestaan... 'k Ben droef, en 'k hoor haar stille voeten gaan, en haar…

dit is een zinloos vers het biedt geen troost of verlichting van je pijn slechts trieste woorden die niet rijmen op door tranen bevlekt papier…

Bij 't muurke, waor de druufkes hangen, Daor speult, met bleekheid op de wangen En flonkerieng ien 't donker oog, Mien jungske; 't gooit zien petje umhoog Um 't witte vliendertje op te vangen. 'k Stao naor dâ kienderspul te turen, En zie 't zoo graog en toch zo nooi... Ocherm! 'et zal nie lang meer duren: Went ook de dood duut gooi…

Het huilen staat me nader, dan het lachen toch is mijn gedrag vergelijkbaar met dat van een clown. Ik moet sterk zijn!…

ik sprak een boom over mijn zorgen het ritselen van bladeren zei me niets ik omarmde een eenzame rozenstruik haar doornen voegden pijn bij boze bergen en watervallen van verdriet ik kuste de grond waar jij ooit liep onder het gras, pissig groen van jaloezie, siste de slang: deze appel is nooit gegeten door een eva, een helena van…

om 4 uur schrok ik wakker in het vale licht van de vage maan en 't rochelen van een donderwolk zong de wind ons liefdeslied om 5 uur stond ik op. 'n merel floot voor jan & alleman zijn riedel over jouw ontrouw en mijn woede, maar ik voelde slechts oeverloos verdriet…

Wil je ziel het opgeven in de overmaat van je lijden zorg dan dat je mond niet klaagt en zorg dat je niet haatdragend bent Lees de diepe tekenen van het leed op zoveel gezichten jouw leed zal op velerlei leed gelijken en het is niet het enige leed op de wereld Nee, de tranen van de mensen stromen overal, waar de zon maar schijnt en slechts…

zonder iets te breken vliegt het verlies in volle vaart de ruimte binnen na de plompverloren plof op de stenen vloer zet de stilte kil en oorverdovend in we staren naar de zich verdringende grijpgrage tentakels van het onaanraakbare ding zoals de slak zonder oog of talent voor de versnellende pas bijt het verlies zich vast…

Tijdens de zwaarbeladen Kerstfeestnachtmis mochten we als benedictijnse monniken ons eerst tegoed doen aan warme bisschopswijn. De een nam wat meer bekers dan de ander. Ik was duidelijk een blijvertje. Uit de lift, die in de refter eindigde, kwam mijn erudiete buurbroeder, die mij op onbeschofte wijze op de vingers tikte. Hij vond mijn zuipgedrag…

Zal ik zijn wie ik ben, Zal ik worden wie is was, Zal ik verdrinken in een zee van chaos, Zal ik mij snijden aan een bed van glas? Moet ik doen wat in mij op komt, Moet ik luisteren naar de rest, Maar als ik het zelf ook niet begrijp, Wie weet het dan het best? Zien mensen mij wel eens staan, Als ik buiten van de kou verga? Weten mensen…

(vrij naar Stevie Smith) ga niet met mij in zee want ik verdrink niet in verdriet ik zwaai naar de afwezigen…

Hij zat net als ik in het psychiatrisch ziekenhuis in Ermelo, daar waar gek genoeg de spoorlijn doorheen loopt en menigeen gooide zich voor de trein. Op zich een geesteszieke locatie. We vormden met enkele jongemannen een band, ik was de zanger die zong als Sid Vicious en Tom, meen ik, hanteerde het drumstel. Tijdens een dansfeest botsten…

ik zie een schaduw in je ogen pijn van lang geleden met de echo van een snik verdriet dat alle dromen wist van alles dat je mist & ik zie een glimlach om je lippen zwanger van een liefde die jouw naam bezingt…

Ik zie een vrouw, ze heeft verdriet. Ik wil haar helpen, maar spiegels praten niet. ~with love~…