Alle inzendingen over vriendschap

De winterzon schrijft lentebrieven in letters van verlangen groot, ze groet de bloemen die verborgen al reiken naar het morgenrood maar die nog even moeten wachten omdat zoveel nog rilt van kou en anders heel dit tere leven vergeefs geboren worden zou. Zo heeft ook ieders hartsverlangen een tijd die er niet altijd is, maar steeds blijft…

als boezemvrienden proefden ze van dag tot dag meer van 't zelfde bloed. ****************** trouwer dan velen droegen ze elkaar steeds op handen en in 't hart. .................…

Een kleine verzameling geluk draagt de schijn op het gezicht van zomersproeten de wrange ingewikkelde smaak gevoelig voor scherpe, bittere droogte als gebarsten lippen als smaak bloeddorstig en zoutig verlangend naar meer gekruid als een plechtig vormsel en verzwegen voor de werkelijkheid doet het zijn ogen dicht overtreding in tegenspoed…

depressief is hij die grote vriend van mij luisteren is alles wat ik kan doen en hij neemt weer afscheid met een zoen kop op! op beter blijven we hopen en de deur staat altijd voor je open…

Tekent zijn lijf zijn zijn krullend hart verschuift het ijzeren gordijn weer over de vijftig bergen tot ver na het genoemde: sterke wil als spil van stuwende kracht en poëtisch vermogen van bestaan met smart onafscheidelijk verbonden troont in de aura geluk als branding van het leven.…

Vrienden!! Door ruzie’s te sussen en vriendschap te houden Leert men niet los te laten En kan men met mensen die dicht bij je staan rouwen Ook al is men in alle staten Dan kijk men naar buiten door het raam En iets als zwoelte zweemde de avond over Het was hetzelfde gevoel als met vrienden zij men bedachtzaam En het gevoel was weg,…

als ik het je vraag wandel je dan mee samen door de sneeuw langs bevroren water is er warme chocomel dan stoppen we even voelen onze handen en praten over later heb je me ooit nodig denk dan aan me ik zal vliegen over bomen om naar je toe te komen…

Het leven is de moeite waard als je vrienden om je heen vergaart. Dan voel je je in moeilijke tijden niet alleen.... met die warmte om je heen. Je gaat dan je zorgen delen en kun je er weer beter tegen!…

als ik je weer zie maken we een praatje dat stemt me altijd blij want weet je ik herken mezelf in jou dat blijft me altijd bij in ons samenzijn delen we geluk en leed en ben ik even niet alleen waarmee ik wilde zeggen je bent een prettig mens we komen overeen…

Wat is een maatje? Is dat een goede vriend, of iemand die je zomaar kent? Iemand waar je mee kunt lachen en mee kunt huilen? Wat is een maatje…

Nooit goed genoeg Het is nooit goed genoeg het cijfer 7,8, of 9. Het moet een 10 zijn verdiénd en niet gekregen.... Met een griffel en zelfs dat is niet genoeg. De zoen van de juf is wat je ook nog vroeg En jij maar werken en jij maar sloven. Jezelf beperken haarkloven...... Een goed boek over het leven en waar je naar moet streven…

je ontroerde mij een fascinerend gezicht hartelijk lachen, gevolgd door schaterlachen slechts na twee dagen viel je masker ik zweeg hoe harder je lachte, voelde ik jouw innerlijk verdriet langzaam begon ik te knabbelen aan jouw betonnen muur door een klein gaatje zag ik een doornstruik, moeras, drijfzand, prikkeldraad ik gaf niet…

Heer Bommel toeft in een gastvrije blokhut, hoog op de zuiv're besneeuwde bergen, waar een gedachte hem steeds komt tergen: slagen, meer worden, heel de wereld tot groot nut? Hij tracht vol tomeloos razende fut onbekende krachten van zich te vergen, maar wil zijn eigen wezen verbergen, zakt weg in een verderfelijke put... Tom Poes spreekt…

Hoeveel zijn er mij afgelopen jaar ontvriend, Hoe vaak heeft dit zich aangediend? Vriendschap is de eerste trede, Waarover menigeen al is uitgegleden. Dat heb ik zo uitgekiend. Is de vriendschap uitgenoten, Worden vriendschappen “ gesloten”.…

Mensen zijn als open boeken, Want ze doen alles uit de doeken. Als je leert om goed te kijken, Zal dan spoedig blijken, Dat je niet ver hoeft te zoeken. Als er steeds nieuwe hoofdstukken verschijnen, Zullen ze ook niet zomaar uit onze aandacht verdwijnen..…

De eerste, “eerste – kus” van mijn leven, Heb ik vast aan mijn moeder geven. Verder kun je van zijn leven, Geen eerste kus meer geven, Tot je het einde gaat beleven. Een leven dus, Tussen de eerste en de laatste kus.…

Vertel stilte dat ik luister in verlangen naar je woorden en het ritme van je hart ik wacht op je wil om uit te spreken. Ik wil je verlangen horen in woorden van vrijheid die banden rond jou scheuren niet breken het licht dat straalt in je oog. Als vriend wil ik je begrijpen in zwijgend vertrouwen dat we zonder niet verder kunnen dan…

Ze had altijd een streepje voor. Maar dat mocht, want ze had spijkerschrift en akkefietjes in haar haar. En geheimen om de lakens uit te delen De duiven pikten de kruimels uit haar lach. Maar dat mocht, want ze had broden bij de vleet. Zo lief was ze, dat de stenen voor haar snelle stappen weken. De jongens lieten haar zelfs in hun dromen…

samen kuieren door de beukenallee zwijgend zoals dat mag, kan delend het zonlicht dat speelt rond schaduwvlagen geen vragen enkel het gefluister langs de blaadjes echoënd in de wind wetende hoe de herfst kleurend naar kaalheid steeds haar weg naar de winter vindt maar ook, hoe verborgen knoppen weten te overleven hoop…

We begraven onze zielen in een toevlucht naar zuiverder oorden We knipogen ons weerzien in kristallen ogen van innige woorden We stillen dorstige harten als het gekwinkeleer van de merel spreekt We verlaten onze schaduw waar het licht in duizenden kleuren breekt…

Ze waren al enige tijd vriendinnen, Om bij het begin te beginnen. Maar sinds enige tijd, Vertoont er zich slijt, De boodschap komt niet meer binnen. Al ben je dan ook vriendinnen, Je kunt nooit weer bij het begin beginnen.…

Vriend For ever Jij en ik I need you Wij…

Zoekend tast mijn hand de natte straat van uit een stil portiek waar dure mensen woorden hangen liefde lispelt vrede geboren wordt reeds lang geleden.…

Op het land, dat vlakke land Groeit ergens langs akkers en velden Een kleine plant Kan iemand hem helpen? Het laatste blad is gevallen De steel steeds witter Vuurwerk moet knallen Geen kou maakt bitter De sleutelbloemfamilie Laat hoogmoed vallen Verbonden zonder ruzie Vuurwerk moet knallen Een dichter wordt niet gemaakt Een dichter…

hoe je die avond een deken om me heen legde je fiets stond niet op slot en je zei de gangen staan te vol in de tuin liep je van de ene kant naar de andere en de buitenmensen keken met argusogen toe pikten het groen weg uit onze vingers we staarden ze donker hun huizen weer binnen dat zwart wit denken het is de wereld maar je rolde het…

Rembrandt van Rijn zwaaide naar mij en hij vroeg hoe het met mij ging, ik was verbaasd, keek achterom, of hij iemand anders bedoelde, maar nee, hij gebaarde dat hij toch echt mij bedoelde en ik was pauwetrots. Hij speelde in een televisiefilm en er waren opnames rond het Goudse stadhuis, hij speelde zijn rol zo goed dat ik helemaal werd…

Weet je nog van jij en ik? Weet je nog dat we samen lol hadden? Weet je nog dat we samen ijsjes aten? Weet je nog dat we bij elkaar sliepen? Weet je nog dat we alles samen deden? Weet je nog dat je mijn vriendin was? en weet je nog... dat je nog wel in mijn leven was??…

Een cirkel om, alles te beslissen Angstzweet druppelt op de grond, langzaam seconden tikken voorbij, de hond is ongeduldig De koffie pruttelt op het aanrecht De cirkel is gezet Het kruis volgt ferm Drie op een rij, Het is voorbij…

mijn hand zal voor je schrijven in de stilte van de avond als de maan mijn tafel het schrift verlicht uit het bloesemhart stromen dromen dierbare verzen vormen tezamen een gedicht zing, zing mijn letters door de tijd als een echo door de dalen vriend, mijn vriend ze zullen als sterren voor je stralen…

Hun glimlach verbindt de barstjes uit een lang en liefdevol bestaan Toch worden banden losser dan tevoren overeenstemming is een eigen weg gegaan hoeft niet te worden uitgesproken Lichte gebreken worden niet meer opgelapt met woorden of met eenvoudige gebaren een aanraking, het krullen van een neus Zij rouwen in het geheim over de jaren over…