Alle inzendingen over emoties

missen doet pijn missen zit diep missen is zo heftig laat me staren laat me huilen laat me voelen hoe het was had kunnen zijn hoe het nooit terug zal komen het is voorbij voorgoed voorbij weg…

Murmelend water spetterend licht kinderogen klein gedicht, adem van verre groet van nabij fris ontluiken lied in mij, bron van vertrouwen teder en goed woord dat zuivert leven doet.…

Tsjilpt de jonge mus Dan ziet `t dons mij staan Rondgedraaide granen bolletjes Liggen klaar Mijn fluiten geeft het teken Het snaveltje opent wijd En in mum van tijd Zijn de bolletjes verdwenen ‘Tjilp!’ ‘Ja kleintje de nieuwe liggen klaar.’…

Ik droom de dag vol mooie geuren Draag verlangens door open deuren Ik open mijn hart voel en heb zo lief Koester de liefde zwevend soms naïef Ik bloei en ik groei vang zonnestralen Glinster als zilverlicht wil in warmte dwalen Ik ben zwak en sterk wil krijgen zal geven Een ziel vol emoties vervuld van......leven…

Gisteren zweeft in flarden rond mijn hoofd, gedachten dalen als druppels neer in de beker van mijn zijn en diep in mij vormt zich een meer van welhaast vergeten verlangen naar dat, wat ooit was en schier ongemerkt tussen mijn vingers gleed. De wolk van heimwee naar het verwaaid geluk van toen vol fluistering en lentegroen wordt cru uiteengespleten…

Koester gloeiend goud koren huiver zilver maanlicht water leef in laatste uurtjes gedenk die krans van margrietjes zélf gevlochten rond de tere kinderziel…

de rail ligt er nog de spijkers die we zochten onder bomen met vleermuizen echte angst als de trilling voelbaar was de lucht vol hing van zomer de smaak van de rivier op de lippen zeggen konden we het niet niet met woorden onderhuids steeds strakker tot barstens toe de koeien vooruitdrijvend de reeds onteigende gronden in…

In de spelonken van mijn geheugen tuimelen beelden van lang geleden door elkaar als kristallen van mijn vreugd en mijn verdriet om tenslotte zwevend over dit stille, maanverlichte landschap zich statig te verheffen en u te ontmoeten tussen de myriade van verre sterren, als diamanten van mijn ziel.…

Als de angst niet meer bestaat wie weet hoe het verder gaat Een aangetast hersenschors zit er soms een draadje los De psyche controlerend beheersend woede onderdrukkend wederkerend Achterwaarts gaand door de hitte vecht mijn hart uit met het vurig witte IJzer gehelmd en gemaskerd geheimen geprikkeld afgerasterd Uitend schrijvend met geslepen…

doorstond zijn rots van weeromstuit hagelstormen en orkanen hij brak op ongehoord geluid van ingehouden eigen tranen verdroten droop zijn edelsteen bergaf naar donkere oceanen verschool zich daar in het gemeen van angsten en gebonden wanen soms schittert op het watervlak een glimp van ongetemde kracht ontkent een blauwe hemel strak…

Vrees niet, je naam staat opgeschreven, al blijft de zee een waterplas, al zullen bergen het begeven, al weet je niet meer hoe het was toen je als kind vol oervertrouwen de toekomst droomde als een stad waar iedereen in samen bouwen genoeg aan vred'en vreugde had. Vrees niet, die boodschap blijft weerklinken en zelf ben j'in die roep…

Onverwachts ziet zij de aarde bewegen geen scheuren geen gaten nee alleen een licht bijna soepel bewegen net als een moeder in haar eerste jaren toen passen nog veerkrachtig genoeg waren om de echte wereld buiten te houden en terwijl het grind krijst onder de zooltjes van haar wit gevlochten zomersandaaltjes waarin roodgelakte…

Gezicht naar de vloer Ogen vol tranen Turend verdwaasd Naar de punt van een schoen Hoofd wordt Hoe zwaar ook Op handen gedragen Leven als dit Is voor niemand Te doen Zo kan het Niet doorgaan Zo heeft het geen zin Streef Niet naar perfectie Het kan ook wel minder Het beste Lijkt mij Daar precies Tussenin…

Niets is zeker Niks staat vast Alles kan nog gebeuren Zomaar kan alles verloren zijn Alles voor niks Slechts een leuke herinnering Het ene moment ben ik blij Het ander verdrietig Ik weet niet wat ik moet denken Of hoe jij erover denkt Je meent nog tijd nodig te hebben Mischien is er geen tijd meer Het klopt gewoon niet We horen niet bijelkaar…

Hey Je bent goed zoals je bent Geloof me maar Rustig maar Je bent Zoals elke mens uniek en waardevol Geloof het maar Aanvaard je maar Je mag er zijn Met je lichte en Donkere kantjes Met wat in je leven Is goed gelopen Maar ook waar het is misgelopen Aanschouw het Maar veroordeel het niet Laat het zijn En dan sla je de bladzijde…

Het spel is gespeeld Pionnen opgeborgen Geen woorden meer uitgesproken Alleen de gedachten, waar ik de ene pion voor de andere schoof. Het plezier dat ik eraan beleefde De waagkansen Het polsen, wat kon en niet Alles weg in één zucht! Wat nu? Het antwoord moet nog komen Nu alleen maar in mijn dromen De werkelijkheid is anders Alles…

Als dit leven over is zal mijn helikopterblik kijken over groene velden waar ik als kind speel de koeien met mij hardlopen eten uit mijn hand stelen met kindernagels ingesneden paardenbloemen krullen in hun magen en neem een bosje mee om moeder te verrassen de krullen vindt ze prachtig als ik onder haar kopje thee vaders toverkunst vertoon…

Zandtijgers zoeken stilte genieten en schrikken van hun eigen geile gil.…

Waarom pak je die paar laatste zinnen niet in met een grote strik er omheen wanneer je nog tijd over hebt een handgeschreven kaartje erbij weet je wel met van die mooie sierlijk gekrulde letters niets bijzonders hoor gewoon een handgeschreven kaartje en dan geef je het af wat je er op moet zetten ? weet ik veel misschien bedankt…

Machteloos soms vrolijk. Meestal boos. Uitzichtloos soms sterk. Meestal broos. Leven soms nemen. Meestal geven. Geluk soms heel. Meestal stuk. Zomaar een dag. Zomaar een lach. Ik zucht alleen maar lucht Iemand heeft ooit geschreven Zonder lucht kan je niet leven. Het maakt niet uit waar jij bent. Er is altijd lucht die ons…

Die lieve kleuter veilig op schoot bij haar moeder die warmte bood? Dat kleine meisje daar op het strand in de storm struinend aan vaders hand? Die drukke bakvis vól levenslust, die voor het eerst haar liefje kust? De zwoele puber boordevol hormonen die het liefst niet meer thuis wil wonen? Die jonge vrouw met één verlangen…

Dat wat ik ooit was ben ik niet meer Tijd veranderde mij met harde slagen Moed om het te verdragen sloeg me neer omdat ik mezelf kwijt was. Zoeken in het diepst van mijn ziel… Veranderingen accepteren, van mijn fouten leren. Terug kijken waar ik over viel; die drempels overwinnen. Helemaal opnieuw beginnen……

Een zandkorrel in de woestijn, valt in ’t niet, een zandkorrel aan ’t strand eveneens, de zandkorrel in mijn oog, maakt me nietig.…

In mijn eigen wereld zweef ik rond op een wolk van roze watten. Op dit fijne plekje dat ik vond probeer ik gevoelens te bevatten. Vol verlangen blijf ik plakken, weet dat jij er óók zult komen. Probeer vergeefs je hand te pakken maar besef jij bent daar in mijn dromen. Je bent er níet en toch weer wél in "stil gesprek…

vurig likt de vroege morgen aan de nacht dorstig en hunkerend naar geronnen gloed violen klagen modder aan die langs mouwen druipt de duisterval laat sporen na op blondgeverfde treden valsspelende klanken glijden langs leuningen omlaag eindigen in een weerspannige schoot wanen zijn bezeten van achtervolging tegenbeelden krijsen…

mijn alles is wat ik heb het naakte zonder kleed ontdaan van alle zonden bracht hij toch het leed de dagen slijten traag voorbij ik zal wijken van zijn zij maar ooit zal het licht gaan doven en zullen dagen langer zijn 'k zal je gaan beloven voor jou komt dan de pijn…

Het is zo donker voor haar zelfs zomerse dagen sluiten gordijnen en waar niemand luistert huivert tijd van wit naar duister haar jonge huid ademt geen licht meer ook op de achtste verdieping blijft het schemeren een stap schept ruimte waar armen vrijheid begroeten wordt het leven ademloos het was te donker voor haar…

Zonder gereedschap breek jij door lagen afbladderende verf. Schilfers dwarrelen op mijn vloer, en af en toe vallen grote stukken tegelijk. Oude lagen "ik" uit vervlogen tijden leg jij bloot, ook kleuren die ik niet meer kan waarderen. Maar om iets op te knappen moet je met een kaal geraamte opnieuw beginnen. Een nieuw likje verf…

Ik heb niet eens een winterjas, of zo'n veel te grote fleecetrui Ook geen geitenwollensokken, die mijn oma heeft gebreid Mijn maillot past niet meer en mijn wanten zijn te klein En die muts met die flappen aan de zijkant, ben ik kwijt Zeg nou eerlijk, ik ben toch kansloos Niet bestand tegen de kou In m’n koude kleren zit ik hier Het biedt…

Gebeurtenissen zo prachtig, Herinneringen die ontstaan, Zo ontzettend machtig, Maar je moet altijd doorgaan, Je moet altijd genieten, Want elk moment van even, Moet je nooit laten schieten, Want het blijft bij voor het leven.…