inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 23.019):

Verschroeide ziel

mijn vrouw zijn luistert
naar de verschroeide ziel
stilt tranen die inwendig schreien
en voedsel zijn voor het innerlijke in mij

ik laat los zo lang opgesloten
gekluisterd aan de tralies van mijn zijn

aangekomen op het punt van het verteren
pluk ik nieuwe vruchten die verlangend blozen
en zich nestelen in mijn opgekuiste ziel


Zie ook: http://ogenindeschaduw.skynetblogs.be

Schrijver: Merel, 5 november 2008


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 214

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
mobar
Datum:
8 november 2008
Email:
mobarchello.nl
Rakend verwoord.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)