Alle inzendingen over ex-liefde

Ach, ik dacht: laat ik je maar weer een mailtje sturen laatst, toen je jarig was Het was natuurlijk wel al even wat geleden maar door dat vegetarisch etentje, nog pas de vurige en lange kussen op de parkeerplaats, en ons gretig graaien in het gras dacht ik zo bij mezelf dat het misschien tussen ons wel weer in orde was Maar…

Blij keek ze hem aan – wat was hij stil. Wat geeft dat? dacht ze. ‘ Wat is er?’ vroeg ze omdat ’t er wel toedoet. ‘Ondanks openheid en zo,’ zei hij, ‘je kent het wel, blijven er altijd dingetjes, weet je wel, waarover je niet praten moet.’ ‘ Tussen ons?’ vroeg ze niet begrijpend, hunkerend naar meer. Geheimen tussen hem en haar…

13 jaar 13 jaar liefde, geluk, vertrouwen en vooral veiligheid Laat me met rust.. In een dag weg Nu komen de jaren van pijn, onzekerheid en angst Laat me nu met rust.. Hou op met schoppen Zie nu eens je fout in Laat me nu maar met rust.. Alleen maar bezig met geld Zie dan in dat het voor hun is en niet voor mij Laat mij met rust..…

Daar staat 'ie weer Die vaas... en ik heb weer die beelden Sorrie dat ik het zeg, maar: Verdomme! Hij staat er weer die kutvaas en de fragielheid druipt ervan af Een bosje lavendel met bruine stengeltjes en blauwe bloemetjes Het is veranderd, het was mooi maar het doet helemaal niets meer het is uitgewerkt tot het minimale in kracht…

Zo is het ons uiteindelijk vergaan: als schepen zonder lading reizen wij. Niet doelloos, neen, de sterren en de maan zijn onze gids, zoals weleer toen zij het trekken langs een vaste hemelbaan aan ons als voorbeeld stelden. Ieder tij bracht wrakhout mee uit onze oceaan. Toch ging de dreiging, leek het, ons voorbij toen wij voor anker lagen…

Een gevoel van leegte Niks doet er nog toe Alleen de gedachten aan haar maken me rustig Tegelijkertijd doen deze mij pijn Raken ze me op een manier die angstaanjagend is Voor het eerst in mijn leven Jaloezie Het doet me pijn dit te zien Dit te horen Ik wil het niet weten Niet horen Maar toch wel Ik moet het weten Ook al doet het helse…

open je hart horen en zien doet je fluisteren als je me wilt helpen zuchtte ze kom me dan driehonderd vijf en zestig dagenlang geluk liefde warmte plus inspiratie toewensen zit niet zo te friemelen gaf hij als antwoord wie wil nou zo’n saai leven met alleen maar datte wil je mijn wens horen “neem mijn hand en leef met mij” niet…

gestadige weg, waar loop je langs.. wat verwaarloosd want ieder einde is een ruw begin. Ik voel het zachte mos, levendig groen, siert de lijdensweg en honderd vleugels dragen mijn zachte pijn en de warme wind hij vangt mijn haren, houdt mij zijn hand liefdevol voor mijn ogen. Oneindig ver blijf je weg, ik zie verwijderd mos groeit…

Ik denk aan toen M’n gemoed schiet vol Door een muur van tijd Dwars door de jaren heen Reik jij me jouw hand Vingers strengelen ineen Een vonk slaat over Net als toen We leven in een roes Dan valt ‘t beeld in duigen Net als toen…

Je zit in mijn hart ik dacht je eruit te hebben gezet, maar het blijkt dat je er nog in zit.…

Ik ben meer waard dan iemand die, als jij thuis komt, op jou wacht. 3 jaar lang heb je me 'verward' door tegen mij te liegen en me te bedriegen met mijn emoties gespeeld en me aan mezelf laten twijfelen... Het bedrog was slopender dan het geweld en de agressie die je uiteindelijk (ook nog) in je had. Nee jongen, ik ben meer waard dan…

Liefde felgekleurd, probeer mij nog de rose wolken te herinneren. Jaren geleden heb je mijn gek hart gestolen, je wil was trots, de grote toren geboren. Wij hadden toen zoveel tijd en jeugdidealen enkel dromen, liefhebben, kindjes baren. Het lijkt alweer zo lang geleden, jij en ik, liefde als verwachting felgekleurd. Romantisch symbool om…

Je voeten lopen in het natte zand mijn voeten rijm ik er voorzichtig naast, zodat je als je omkijkt ziet dat we samen zijn gegaan. Maar rijmen wil het niet echt want honderd schelpen pluk je links en rechts uit het strand en uit onze pas onderweg. Ongeduldig ben ik niet. Weet dat ons spoor aan de zee en het zout verloren zal gaan.…

Gebroken hartsdingen kan men moelijk lijmen, brokstukken in scherven vallende liefde vererven. Meest bekeken emotioneel uit balans zonder woorden. Pijnlijk getroffen aanvoelen, obsessieve gedachtenmolen. Liefde verteld gebroken, heeft een stervend hart gehad. Herinneringen verlaten ons geliefd en scherven verspreid, tot laatste aanvaarding…

Als ik vertrek, voorgoed, zeg niet tot-ziens maar laat me gaan onze wegen liepen niet parallel ga je eigen weg en blijf niet staan. Al leek het nog zo mooi het is schluss, voorbij, en we moeten verder allebei zonder wrok zonder denken stil elkaar groeten. Misschien wacht een ander ons om toch nog wat geluk te schenken maar vergeten zal…

verguld zag ik dat jaar een herfst die deuren openliet als van een opgeluchte lente over belegen beddegoed de avonden die wij toen deelden hielden het smeulend hout van fonkelnieuwe woorden aarzelend genoeg maar met zijn zoete zucht stookte ik het vlammen op te gretig van dichtbij in een felle kou is het tintelen nog voelbaar…

Nu en dan, als 't effe kan wil hij graag eens even rusten. Hier of daar, eender waar en ontsnappen aan haar lusten. Af en toe, is hij 't moe om altijd maar ja te knikken. Vroeg of laat, wordt hij kwaad en zal hij 't niet langer slikken. Links of rechts, averechts want het kan niet lang meer duren. Nu of nooit, wil hij ooit nog z'n…

je vinden lukt in stilte als mijn geheugen onderduikt in zachte mijmerij of in de nevel die in flarden schimmen brengt van jou en mij…

Vele dagen in enkele maanden samen mailen alles delen elkaar alles vertellen over nu en al die jaren ervoor allebei eindelijk klaar voor een luisterend oor Dan op een moment in alle vrijheid in elkaars nabijheid wordt na jaren eindelijk de spanning verbroken en laten we elkaar zien hoe het voelt waarvoor dit alles is bedoeld Wat ben…

Haar paardestaart Danst op haar pas Klassiek haar hoge hakjes Ze komt een winkel uitgestapt En draagt een zak met pakjes Een jongen fluit Het meisje lacht Maar dan is daar haar vriendje Die ziet de jongen fluitend staan Hij heeft een heel kort lontje Ondeugend als het meisje is Tuit ze met haar mondje De jongen grijnst nu ongeveinsd…

Leuke tijden, leuke gesprekken. Dagen, weken, zelfs maanden lang. Voor mij leek je de ware. Je was in mijn ogen de beste, de liefste, de knapste, alles! Maar tijdens die leuke tijd, Die leuke tijd met jou, Begon je te twijfelen. Jij vond me te jong, Jezelf te oud. Dat was is voor jou het probleem, Maar ik dacht Wat is het precieze…

Met één been in de toekomst De ander in het verleden De laatste pagina’s van het boek Verdwijnen met het heden De laatste bladzijde slaat om Met het boek is het gedaan Het afsluiten van het verleden Het is tijd om verder te gaan Het boek klapt dicht, een traan op je wang, herinneringen dringen zich aan je op maar dat duurt niet heel lang…

Toen vroege bloemen zich niet met bloeien hoefden te bemoeien geurden ze fleurig beurtelings gekleurd Nu zijn ze eigenlijk alleen maar bezig met het overleven zonder door te groeien laat staan nog te bloeien Leeg bleef liefde liggen vage vragen knagen aan de volheid van het samenzijn…

Mijn hart danst Alleen voor jou Elke keer weer Als ik aan jou denk Leg ik mijn problemen Even naast me neer Tijdens die dans Kwets je mij Keer op keer Ik kan je gewoon Niet meer vergeven Mijn hart danst niet meer…

Mijn hart danst Alleen voor jou Elke keer weer Als ik aan jou denk Leg ik mijn problemen Even naast me neer Tijdens die dans Kwets je mij Keer op keer Ik kan je gewoon Niet meer vergeven Mijn hart danst niet meer…

Het kan niet dat je nu zo licht bent dat ik je niet meer dragen kan. Dat gaat er bij mij niet in. Zag vandaag toch nog je gezicht? Wou je nog van alles vragen: maar wat heeft het nou voor zin? Wat zal ik: eindeloos klagen zonder een punt te zetten achter ons rijmloos gedicht? Beter is dromen aan korte metten te slaan dan ze ongericht…

Die foto's die hem in herinnering terug voeren langs lanen, pleinen en uit de hand gelopen cocktailfeestjes. Zij branden hem een gat in zijn dag en brengen het verloren leven tot herbeleven, maar zonder stemmen. Meer nog dan meren vol wenen, van Keulen tot Athene en Utrecht, alwaar hij haar rijmpjes las. Mocht hij maar vergeten,…

Bevrijd uit die teerput dat jij een relatie noemde Mijn vleugels spreidend in de schone lucht Genietend van elke seconde vrijheid blijheid Ontsnapt aan jouw klauwen die mij steeds weer terugtrokken in die teerput nu voorgoed buiten bereik Genietend van elke seconde vrijheid blijheid…

Uit het niets huilde ik uit het niets herinnerde ik mij die blik het is over zei hij daarmee die blik, zo weltevree dat herinnerde ik mij, die blik, gevolgd door nog meer gesnik…

je missen klinkt al ‘s morgens vroeg heb heel de dag nog om wat aan te kloten de weg was slecht wegwijzers waaiden in de wind en wezen ongewis geen bodem meer geen ontbijt met jus kom de dag wel door maar vraag niet hoe (vrij naar d. lohues)…