Alle inzendingen over familie

Zomer op een foto Van lang, te lang geleden. Het kind dat ben ik, Jij, de man met de verre blik. Zo heb ik mij en jou, zo heb ik ons Kort, veel te kort samen geweten... Maar jij blijft Mijn vijfde seizoen, De schemerzone tussen toen en later. Ik blijf het kind Jij, voor altijd de vader.…

Daar zit ze, starend uit het raam knikt naar de zuster, hoort mijn naam en in de draai van dat moment stijgt de hoop dat ze me herkent. "Dag lieverd, daar ben ik weer", helaas blijven ook deze keer haar ogen onaangedaan afgewend: reeds 't afscheid, tijdstip onbekend. Onmogelijk haar aandacht te vangen haar blik blijft onbewogen hangen…

Jarenlang vertrouw je erop Je ziet bescherming, liefde en vertrouwen Maar dan kijk je iets verderop En je ziet dat je er niet op kan bouwen Achterbakse leugens en voortrekkerij Maar ook waarlijke trotsheid Maar niet bij mij, niet bij mij Ik blijf achter in eenzaamheid Ik ben te complex voor begrip Een daarom het buitenbeentje Het stemt…

Een man in een uniform en met pet, achter een bureau, hij kijkt in de lens, de fotograaf heeft hem in die pose gezet, de glimlach duidelijk niet z'n eigen wens. Die man daar in dat kleine kantoor is mijn opa, maar niet die ik heb gekend; vier was ik slechts toen ik hem verloor: hij was veel ouder dan de man op de prent. Het lijstje was…

Hij lag vredig Zijn herinneringen dreven in een ogenblik hem te boven Hij dacht aan vroeger aan zijn wilde dagen en arbeidersjaren Hij dwaalde verder in zijn gedachtes rond denkend aan zijn geliefden die zijn handen vasthouden In hun ogen tranen die hem smeekten hen niet te verlaten Hij sloot zijn ogen maar zijn handen liet hij…

auto knap getuned de bassen op max je draagt vandaag een das op weg naar de abdij orgelmuziek klinkt als warme ontvangst van broeders voor jou en er ligt geen wereld van verschil meer tussen kruisbeeld en ferrari…

wat is een broer? wat is een zus? buikdelers uit het verleden gewoond in dezelfde schoot die niet meer bestaat - verstrooid boven de Noordzee. vage herkenning van gewoonten en uiterlijk een woord, een hand een gebaar gedeelde herinneringen blijken verdeeld ieder zijn eigen verhaal zijn eigen bril buikdelers van vroeger er ligt een…

ik ga maar weer eens naar de Europoort tenslotte ben ik er geboren op zo'n korte dag mengt blauw zich met vuile strepen paarse proppen proberen nog wat te rekken iemand waarschuwt voor zakpeuteraars tegenover mij een man met brede neus hij houdt twee ballen in een hand en laat zijn vingers kraken een muziekje bereikt mijn oor…

Het is door niemand te ontkennen dat de band van broers en zussen onvergelijkbaar is met banden tussen kinderen en ouders ook de banden met je vrienden die met jou lachten, speelden, grienden deelden niet jouw eerste stappen naar wat het leven voor jou is. Als een broer of zus mij uitsluit door oud zeer uit vroeger jaren niet in staat is…

Heimwee naar een vader Een fantasie vader Mijn vader Gemist Een leven lang Heel even mogen zien Mogen aanraken Mijn vader Gepraat Geluisterd Verkeerde dingen gezegd Verkeerde dingen gehoord Mag ik dan geen fouten maken Ik met het gevoel van een kind Ik ben nog kind Met een verlangen Zo een groot verlangen Dag in dag uit Mijn…

je woorden komen zo vreemd voor ben je niet een deel van mij? ik kan niet geloven wat ik hoor weet je nou wel wat je zei ? je zo te zien doet me verdriet ik troost me: één zo’n mensenleven opgeofferd. Dat is ook een streven maar je kennen? Nee, dat niet…

Grote knoken vouwen om de stok met afgesleten knop krakende knieën knielen op het bankje vooraan in de kerk streng maar rechtvaardig, stil gesloten, alleen niet voor mij. Mij neem je mee op avontuur door ouderwets verhalenland met scheepsjongen op kruistocht naar een walvis ver in eeuwig ijs. Je schrijft mijn naam zo mooi als niemand, schuin…

Gaat heen en vermenigvuldig De gedachte zit bij een ieder ingebouwd Ik blijf echter zorgvuldig Er is genoeg gerouwd Het voelt met haar heel vertrouwd Ik ben nog te levendig Te jong voor een jong, te oud voor ieder voor zich Ik geniet de vrijheid die nog niet benauwt Ik wil geen teer leven in mijn handen De verantwoording van het vormen…

Vermist. Een moeder, al jaren dood, een vader die contact ontloopt. Broers die toevallig dezelfde achternaam hebben, zussen die niet weten hoe te liefhebben, je naaste… Gevonden, Een man die liefde geeft en krijgt, kinderen die voor je klaarstaan ten allen tijde vriendinnen die je eigenaardigheden op de koop toenemen, zonder hatelijk…

vandaag ging ik op visite bij mijn ouders heb de roos gesnoeid, dode bladeren verwijderd de onvermijdbare buren gedag gezegd, water geven was niet nodig het had geregend afgelopen nacht zij aan zij, hij aan hij hier wordt bewust gerust ik ga weer op huis aan…

van heimwee naar de vermicellisoep met selderij balletjes gehakt heel zout stomme vieze sliertjes verder helemaal niks uren getrokken afgespateld het grijze schuim zo ontzettend geel die soep hij haatte hij moest ze wel eten precies ja net als de karnemelkse pap de bitterkoekjespudding die was lekker…

Weer voel ik warm mijn vaders hand en hoor zijn stem in mijn gedachten, als ik de geur van spijkers in een roestig blikje ruik, die lang vergeten in een schuurtje wachtten…

soms kan je maar beter achter glas papa mama praten dat we mekaar niet verstaan maar wel begrijpen dat ik jullie niet hoor maar wel de aandacht weet te trekken met mijn blote buik en gekke bekken soms ben ik gelukkig bij het afscheid en dat ik jullie niet kan horen de armzalige pogingen tot zenden en ontvangen vooral veel zenden…

scherp bewust van pa’s ernstig gezicht doorschijnend met uitslaande vlammen van boerderijfik vervolgens stammen bonen op kruiwagen en kapot achterlicht moe klopt de kokosmatten wringer en wastobbe verkeren in wachtstand houten knijpers liggen in een mand op de regenbak de buurvrouw zingt met stok en zwarte pet wandelt opa van moeders kant…

Je kruipt met haar weg op de bank zij op jouw schoot geborgen jij je arm om haar tengere lijf veilig beeld spreekt voor zich mijn papa mijn dochter ontroerend moment van twee eenheid.…

Soms zou ik hem in willen ruilen Hem willen krabben, schoppen of slaan Soms zou ik hem willen vergeten Hem in de kou willen laten staan Op momenten dat ik niet meer weet Of als ik razend op hem ben Op momenten dat hij mijn hart weer breekt Zou ik willen dat ik hem niet meer ken Maar hij is en blijft m'n broertje Hoe lastig hij het ook…

Achterover leunend in mijn stoel sluit ik voor de zon mijn ogen laat even mijn gedachten gaan naar een tijd zo lang vervlogen. Ik zat eens in mijn vaders stoel pakte stiekem toen zijn pijp kreeg van hem een vermanend standje want ik was voor roken nog niet rijp. 'k Zie ook weer mijn moeder zitten sokken stoppen, of een breiwerk in haar…

Voorbij, streef ik nu Ben mijn eigen parvenu Gedichten, gedachten Geducht draag ik mijn kruis Heel cru durf ik te wachten Ik kom echt wel thuis.…

handen met bruine spikkels gevouwen in een gebloemde schoot de pop ligt op tafel het leven achter gesloten ogen aan de binnenkant de wereld achter dichte deuren aan de buitenkant…

Haar hoofd, van ouderdom te vol om er weer kind te kunnen zijn, verviel tot labyrint. Alle dimensies werden in haar wit, getallen cijferden zich weg uit reeksen en elke volzin weigerde te zijn. Haar ogen, eindelijk in staar gebleven, zochten nog lang naar een gestorven vader achter een ontbrekend raam. Toen werd zij interlinie tussen…

Mijn zoon zit vol vreugde als papa er weer is, Dan glundert hij van top tot teen Overdag voelt hij toch een gemis, En voelt zich een beetje alleen, Papa, Papa, hij zegt het wel honderd keer, Nee, schat vanavond pas, Vanavond zie je papa weer....... Hij hoort hem al voor ik hem zie, En daar komt papa binnen, Hij gaat bij papa op de knie…

mij begevend op een zoektocht naar de schatten van het leven vaar ik over ruwe zeeën die mij naar het einddoel van mijn vragen moeten brengen geholpen door vlagen van wind die mij roekeloos heen en weer blazen vanuit het oosten naar het westen maar toch komt mijn bestemming langzaam maar zeker in zicht al starend over het glanzende…

Soms vraag ik me wel eens af hoe mijn leven geweest zou zijn als jij nu nog zou leven, als jij nu hier zou zijn. Was ik dan ook verder gegaan met jouw bouwkunde-studie? Of had ik iets anders gedaan in de zorg of in de chemie? Was je getrouwd of weer gescheiden waar was je dan gaan wonen? Had je kinderen gekregen waren het dochters of…

Hij kijkt me aan met pretogen achter het glas van een fotolijst… Zijn naam in mijn hart gepolijst omdat hij weet dat ik nu nét zo ben als toen hij jong was. Door diepe dalen en over bergen ging hij; vaak onder zorgen gebukt maar net als hem is het mij eindelijk ook gelukt. Hij bleef van het leven houden en was met zijn 90 jaar de oude…

Lopen wordt steeds meer schuifelen, de rug is niet meer zo recht, maar als ik naar hem kijk dan is hij het toch echt. Mijn bloedeigen vader die nog helder is van geest, pratend over zijn leven en hoe goed dat is geweest. Niet negatief over het verleden want dat hebben we al gehad en niet te ver vooruit kijken, tja, daar zeg je zo wat.…