Alle inzendingen over familie

Mijn ouders zijn gescheiden. Al gescheiden voor 4 jaar. Ze gaan allebei met iemand anders, jah ze horen niet meer bij elkaar. nu is het al weer 4 jaar geleden en doet het afentoe nog steeds pijn maar die dag zou nooit meer komen, die dag dat mijn ouders samen zijn. soms zou ik het wel willen weer heel even bij elkaar dan hoef ik niet te kiezen…

Stoofpeertjes op de pit, sudderend vlees in de pan. Het was een hele zit, t.v. daar wist nog niemand van. Wij pelden noten op de krant en waren heel tevreden. Er was een hele fijne band, ja, 't is al lang geleden. De herinneringen bewaar ik in mijn hart Ze brengen warmte in koude uren. Ook al zetten jullie mij apart, deze herinnering…

Op het station stond ze te roken Alleen en in elkaar gedoken Ze had mijn moeder kunnen zijn Lief en mooi en klein Maar de dood stond in haar ogen Of was het de prozac Ik kan het echt niet helpen Maar ik moest huilen om dat wrak Van een vrouw zo alleen zo zwart Eenzaam en verscholen In die dikke zwarte jas Moest ik toch wel huilen Omdat…

met je mooie blauwe ogen kijk je me aan een glimlach op je gezicht moe, maar voldaan je hebt nog geen besef geen benul van de wereld om je heen jij bent nog zo onschuldig met een eigen wereldje eromheen slapen, spelen, eten is alles wat je nodig hebt en mensen die om je geven nu en heel je leven jij bent mijn kleine broertje 23 jaar…

niet om gevraagd maar daar sta je dan wel met je spillebeentjes de wereld aan je voeten pa en ma die je een zetje geven naar het leven zo godvergeten ongewoon hetzelfde patroon zij vallen weg en ik schuif de nota door…

hij speekt altijd, zij niet, haar zwijgen maakt haar vrij als een vogel in de morgen die met gezang de zon begroet twinkels in besloten ogen roept dat niets echt moet alles heeft te maken met mogen het grommen is voor de beer die 's nachts wakker heeft gelegen van de zorgen om zijn stoere eer en of ze hem reeds heeft vergeven haar niet…

het Slavisch bloed kruipt langzamer dan de luiaard die beschutting vindt in heel langzaam bewegen een zwarte panter jaagt het eind en het begin zijn zoek speuren machteloos naar elkaar we wachten tot de tak breekt of zich buigzaam toont…

Vandaag negentig jaar, de tijd loopt hem voorbij. Het leven valt hem zwaar.. Alles wat hij heeft zijn wij. Wazig kijkt hij in het rond, naar de mensen om zich heen.. Vorig jaar nog kerngezond, en onafhankelijk van iedereen.. Nu niks meer in eigen hand. Alles wordt voor hem gedaan.. De kaars is langzaam opgebrand, wacht stilletjes om uit…

Er waren rozen rode, uitdagende, onstuimige rozen van een zomer En jij in die kamer zo stil, zo wit, zo jong Er was een vogel die ergens postuum voor je zong... En hoe ik ze toen haatte Toen en ook veel later De rozen en de zomers uitdagend, onstuimig en rood Zij kwamen terug Alleen jij bleef dood.…

over het groene gras bij de brug waar ik jouw schittering las zittend rondom jouw bloeiende weelde kleuren mijn gedachten waar je mij een wijze les leerde groen gras niet langer bruin vijver van geluk achter in mijn eigen tuin…

De tafel lag gevuld met goede voornemens. Voor elk wat wils en nog meer van die wijsheden. Jas en das verdwenen in de kast. Je beter voordoen is een vorm van verbergen. Alles moest anders voor de visite. Catharsis. Heiliging. Grote schoonmaak van het eigen zijn. Oh, imago opgepoetst, uitgeschonken, ingeschonken, geproost. Op wie? Aan tafel…

wij schaatsten met vijven machtige tuinderslijven vier broers mijn vader was nog op en top om beurten ieder aan de kop op de gantel holle watering via poeldijk naar de heul naaldwijk 's gravenzande vijf zwierende schouders benen breeduit klappend zwijgend ogen dicht geknepen mijn vader schaatste hij was een schaatsmeneer wij konden op…

Zomer op een foto Van lang, te lang geleden. Het kind dat ben ik, Jij, de man met de verre blik. Zo heb ik mij en jou, zo heb ik ons Kort, veel te kort samen geweten... Maar jij blijft Mijn vijfde seizoen, De schemerzone tussen toen en later. Ik blijf het kind Jij, voor altijd de vader.…

Daar zit ze, starend uit het raam knikt naar de zuster, hoort mijn naam en in de draai van dat moment stijgt de hoop dat ze me herkent. "Dag lieverd, daar ben ik weer", helaas blijven ook deze keer haar ogen onaangedaan afgewend: reeds 't afscheid, tijdstip onbekend. Onmogelijk haar aandacht te vangen haar blik blijft onbewogen hangen…

Jarenlang vertrouw je erop Je ziet bescherming, liefde en vertrouwen Maar dan kijk je iets verderop En je ziet dat je er niet op kan bouwen Achterbakse leugens en voortrekkerij Maar ook waarlijke trotsheid Maar niet bij mij, niet bij mij Ik blijf achter in eenzaamheid Ik ben te complex voor begrip Een daarom het buitenbeentje Het stemt…

Een man in een uniform en met pet, achter een bureau, hij kijkt in de lens, de fotograaf heeft hem in die pose gezet, de glimlach duidelijk niet z'n eigen wens. Die man daar in dat kleine kantoor is mijn opa, maar niet die ik heb gekend; vier was ik slechts toen ik hem verloor: hij was veel ouder dan de man op de prent. Het lijstje was…

Hij lag vredig Zijn herinneringen dreven in een ogenblik hem te boven Hij dacht aan vroeger aan zijn wilde dagen en arbeidersjaren Hij dwaalde verder in zijn gedachtes rond denkend aan zijn geliefden die zijn handen vasthouden In hun ogen tranen die hem smeekten hen niet te verlaten Hij sloot zijn ogen maar zijn handen liet hij…

auto knap getuned de bassen op max je draagt vandaag een das op weg naar de abdij orgelmuziek klinkt als warme ontvangst van broeders voor jou en er ligt geen wereld van verschil meer tussen kruisbeeld en ferrari…

wat is een broer? wat is een zus? buikdelers uit het verleden gewoond in dezelfde schoot die niet meer bestaat - verstrooid boven de Noordzee. vage herkenning van gewoonten en uiterlijk een woord, een hand een gebaar gedeelde herinneringen blijken verdeeld ieder zijn eigen verhaal zijn eigen bril buikdelers van vroeger er ligt een…

ik ga maar weer eens naar de Europoort tenslotte ben ik er geboren op zo'n korte dag mengt blauw zich met vuile strepen paarse proppen proberen nog wat te rekken iemand waarschuwt voor zakpeuteraars tegenover mij een man met brede neus hij houdt twee ballen in een hand en laat zijn vingers kraken een muziekje bereikt mijn oor…

Het is door niemand te ontkennen dat de band van broers en zussen onvergelijkbaar is met banden tussen kinderen en ouders ook de banden met je vrienden die met jou lachten, speelden, grienden deelden niet jouw eerste stappen naar wat het leven voor jou is. Als een broer of zus mij uitsluit door oud zeer uit vroeger jaren niet in staat is…

Heimwee naar een vader Een fantasie vader Mijn vader Gemist Een leven lang Heel even mogen zien Mogen aanraken Mijn vader Gepraat Geluisterd Verkeerde dingen gezegd Verkeerde dingen gehoord Mag ik dan geen fouten maken Ik met het gevoel van een kind Ik ben nog kind Met een verlangen Zo een groot verlangen Dag in dag uit Mijn…

je woorden komen zo vreemd voor ben je niet een deel van mij? ik kan niet geloven wat ik hoor weet je nou wel wat je zei ? je zo te zien doet me verdriet ik troost me: één zo’n mensenleven opgeofferd. Dat is ook een streven maar je kennen? Nee, dat niet…

Grote knoken vouwen om de stok met afgesleten knop krakende knieën knielen op het bankje vooraan in de kerk streng maar rechtvaardig, stil gesloten, alleen niet voor mij. Mij neem je mee op avontuur door ouderwets verhalenland met scheepsjongen op kruistocht naar een walvis ver in eeuwig ijs. Je schrijft mijn naam zo mooi als niemand, schuin…

Gaat heen en vermenigvuldig De gedachte zit bij een ieder ingebouwd Ik blijf echter zorgvuldig Er is genoeg gerouwd Het voelt met haar heel vertrouwd Ik ben nog te levendig Te jong voor een jong, te oud voor ieder voor zich Ik geniet de vrijheid die nog niet benauwt Ik wil geen teer leven in mijn handen De verantwoording van het vormen…

Vermist. Een moeder, al jaren dood, een vader die contact ontloopt. Broers die toevallig dezelfde achternaam hebben, zussen die niet weten hoe te liefhebben, je naaste… Gevonden, Een man die liefde geeft en krijgt, kinderen die voor je klaarstaan ten allen tijde vriendinnen die je eigenaardigheden op de koop toenemen, zonder hatelijk…

vandaag ging ik op visite bij mijn ouders heb de roos gesnoeid, dode bladeren verwijderd de onvermijdbare buren gedag gezegd, water geven was niet nodig het had geregend afgelopen nacht zij aan zij, hij aan hij hier wordt bewust gerust ik ga weer op huis aan…

van heimwee naar de vermicellisoep met selderij balletjes gehakt heel zout stomme vieze sliertjes verder helemaal niks uren getrokken afgespateld het grijze schuim zo ontzettend geel die soep hij haatte hij moest ze wel eten precies ja net als de karnemelkse pap de bitterkoekjespudding die was lekker…

Weer voel ik warm mijn vaders hand en hoor zijn stem in mijn gedachten, als ik de geur van spijkers in een roestig blikje ruik, die lang vergeten in een schuurtje wachtten…

soms kan je maar beter achter glas papa mama praten dat we mekaar niet verstaan maar wel begrijpen dat ik jullie niet hoor maar wel de aandacht weet te trekken met mijn blote buik en gekke bekken soms ben ik gelukkig bij het afscheid en dat ik jullie niet kan horen de armzalige pogingen tot zenden en ontvangen vooral veel zenden…