Alle inzendingen over psychologie

Als ze leest neem ik afstand en kijk ik door kieren van deuren naar haar neusvleugels en wimpers die zich nauwelijks verroeren het omslaan van de bladen, er is geen ritme we streven naar gave roerloosheid. Genoeg nu, het boek klapt dicht, zal de ziel ooit rusten denk ik wanneer ik teder haar schouders streel en me aan haar trage tranen…

Die avond ruim voor het schemeren toen de kalveren ons schuifelend naderden... Je gedachtenpauzes waren nooit veilig te lang, te grillig en aandoenlijk fragiel.. Te vroeg voor alcohol, dat kon zelfs dat hippe baardje niet loochenen Je relaas was schimmig en vertrouwd als de geur van jonge runderen. De maan, schuin boven het nagloeiende…

Halverwege het strand onder De wijde hemel blijft zij staan En peinst als uit marmer Gehouwen naar het water Alleen de maan zwemt nog In rollende golven: verstomd In haar vertrouwen wie zal om pijn In borst van een dichter rouwen Waar golft het graan en kraait de haan Kukelt een hemelse vonk in de harten Boven dat wat verlaagt opgejut…

Tussen mij en de mens staan kasten en boeken, geef mij... een leesbril en een ladder zodat ik nooit lang hoef te zoeken naar de zin die mogelijk verklaart waarom hij vaak met uitgestoken klauwen mij lijf noch leden spaart.. Nooit werd ik een rots of een gerieflijk eiland in de Pacific Paul Simon kan zingen wat hij wil poëzie mag…

Hij werd niet gezien, niemand had hem ooit opgemerkt - Soms twijfelde hij eraan of hij wel bestond, misschien was hij wel niemand, Bestond hij uit niet meer dan wat lucht. En ineens vandaag die brief die met de hand geschreven is, En toch duidelijk zijn naam vermeldt - Een brief met alleen maar positieve woorden. Hij twijfelt…

In grauw beslapen lakens lig ik mijmerend te wachten op de merel die z'n ochtendlied zal brengen, hoe lieflijk toch, dat haperen in hetzelfde refrein zo ken ik zijn routine, de klacht, de vrome pijn. Het ochtendzwerk breekt open nu de vroege bus zich suizend door de malse voorjaarsregen trekt. Een morsige man schurkt zich tegen me aan, hoe…

Er graasden zeven warm geklede schaapjes op de Peel een ruige herder hield hen met zijn stok in het gareel de schaapjes blaatten over sappig groen en witte wol van zeven schapen is dat al snel zeven zakken vol de harde herder knechtte gans de horde dag en nacht met opgeheven stok hield hij de dieren in zijn macht maar één opstandig…

Toen hij dan eindelijk kwam, september had de zomer net geblust, werd hij brutaal de aarde op gesmeten en was hij karig uitgerust men was zijn tweede huid vergeten. zo groeide hij op, de jakhalzen schuddend die zich klemden op lijf en leden met een ziel vol blauwe plekken vervolgde hij zijn schreden En later toen hij gin dronk, er speelde…

'k Noem mijn mature gast nog steeds - kindje - Of liever venteke van goud Vorig jaar erg close met elkaar geworden Jawel door toedoen van een knus huisje en een Spike Feelings dikke troef, woordenvloed zo overbodig Zo dankbaar om harten die vaak bloedend rijk roos worden Steeds geloofd in wonderen en toeval bestaat niet Die fraaie Engelbewaarder…

Wie ik was ben ik kwijt, het ik opgegaan in rook, Zelfs de naam die ik droeg vanaf 't begin is me ontschoten, Is ongemerkt vergleden in mistige vergetelheid. Alleen jou ken ik nog, jouw gezicht, jouw ogen, jouw naam zijn in mijn ziel gekrast - Kom naar me toe, kus me en vertel me de naam van dit mensenkind dat je ooit hebt liefgehad…

de lakens liggen losgewerkt zoals het zwijgen dat wakker wordt wanneer ik 's morgens in bed lig zou ik de gordijnen openschuiven om het gesprek te zien dat we nooit hadden je zien binnenkomen, de kleren op de stoel, weggegaan lach maar, want wat is groter dan de waarheid kleiner dan de hand die je tegen mijn wang hield het troebele…

Positieve tegenkrachten zijn als gouddraden geweven in het kleed dat ons omhult. Om wat protectie aan onze naakte kwetsbaarheid te geven. Niets verbloemend en meer dan verhuld. Positieve tegenkrachten willen niet louter klatergoud zijn. Zij zijn de draden door de beoogde naald. Een ontsnappingsweg naar een nog gelukkig kunnen zijn. Positieve…

gebroken beloften vallen dwarrelend naar omhoog dagen stapelen langzaam op gelijk een harmonica als ik uit het raam kijk val ik vanzelf naar binnen daar waar ik tot dusver niet thuis hoorde…

Dat ik u begeer, uw rode haren die voor een gerucht van jeugdigheid staan, uw schouders ongekend tenger die noden tot strelen. Dat ge me bekoort, waar onderkoeldheid heerst tiert de verscholen begeerte als zomerkoren, als kattenkruid. Laat me uw lippen beroeren zachtroze als de kleur van uw rusteloze ziel. Verstrengel uw lendenen…

ik ben een man van tienen en énen en aard niet in de middelmaat gedoemd tot een solitair leven verkies ik de veldweg en laat ik de straat Een kruid gedijend bij noorderwind en malse regen in het ochtendgrijs ver van de meute, weg van de massa's tref je mij tussen paardebloem en ereprijs "Hij die de slaap vindt wint de morgen Geen man…

Een verkeerd begrepene, een door het lot gedrevene, Op voorspraak van hen die het kunnen weten tot de nek volgestopt met -dol, -xat en -ine, Knalt ze keihard haar radeloze kop tegen de gecapitonneerde bruinlederen wand van de isoleer - Bij iedere beuk komt ze alleen zichzelf nog tegen, al weet ze niet meer wie dat is, Want de…

Na het spartelen in het water, de winden vaak ongunstig de havens zelden vrij, spoelde hij aan als wrakhout Waar het vel te dun geworden was zette het sarcasme zich op de huid als een aanwas, een slechte gewoonte waar moeder nog voor waarschuwde Moeders zijn machteloos al branden hun kaarsen plechtstatig wanneer de huizen leeg zijn…

Vastgelopen in luidloos lallen naar hatelijke droomdemonen verstopt in het gras naast deze weg, duikt de stomme geest van een verloren ziel in om het even welk gat, naar wie weet hemel of misschien zelfs de hel, verlangt ze terug naar de tijd van ver hiervoor, naar de staat van het ongeboren zijn.…

het was goed dat de zon scheen dat alles was gezegd wat nodig bleek, gedaan dat de narcissen op de tafel geurden, rond hun witte kroon een mooie dag, oprecht en zuiver in mijn huiver school de kilte van de dood al was het nog zo duidelijk de liefde voor dit kleine dier gebood me sterk te zijn haar zachte vacht nog warm onder mijn…

Wanneer ik dreig te wankelen.. wijs me minzaam op de ruisende bomen van toen de rubberen bootjes op de meren van Ossiach, bereikten wij ooit de overkant ? In de jaren zeventig werd de melancholie geboren, groezelig als een nageboorte die ons om de hals geworpen werd. Later bij thee en zoete koek berekenden wij onze zegeningen en daarvan…

Onze zielen scheerden langs elkaar ranzig en rafelig als oude sole mio dekens. Je moeder zwoegend als een aftands schillenpaard was aan haar fornuis gestorven. We zagen de duiven van je vader roekeloos koerend nu de kat van het gif at, hun vaalblauwe kielen, hun korstige schedels en het ampele leven rond de constateur. Toen we kusten achter…

is het zo bedoeld zoals jij stilte draagt een nevelige jas onverschillig en zonder rouw die om naaktheid lacht en jou en mij 't gebroken licht aan mijn voeten dat voorbij trekt, wegkruipt in dicht geboomte en gedaalde dagen de vragen die ik waag, vanzelf weer overgaan als gerafelde schaduwen en gescheurde deuren is het zo bedoeld…

De meisjes van Maria Hilfer vrezen de koude najaarsnacht. Doch nu nog zijn hun blikken wervend Augustus streelt hun dijen zacht. . Ook in het Prater is er handel discreet wordt koopwaar uitgestald. Een dwalende toerist op wandel door geilheid wordt zijn geest versmald In Wenen ziet men alles groot Van lusthof…

Jij denkt misschien dat ik sta te vissen, maar ik heb geen vislijn nodig om de waarheid boven water te krijgen. Vandaar dat ik mijn hengel uitsluitend gebruik om in het water te roeren, zodat de waarheid achter de dingen vanzelf naar boven drijft. Het zit namelijk zo, dat het wezen van de mens niet kan worden begrepen zonder kennis…

Geen kracht overdag Geen slaap in de nacht Nu alleen nog ontzag Voor die laatstgeleden lach Gordijnen nog dichter Dan mijn gesloten gevoel Vuurloze brandstichter Gevoelens onderkoeld Zo was het niet bedoeld Waarom zijn anderen zo cool Waarom weten zij wat ze moeten doen Waarom hebben zij zoveel poen Waarom kom ik mn bed niet uit…

Ik ben bekend met diverse krachtdieren in mijzelf, want die ben ik tijdens trancereizen allemaal tegengekomen. Sjamanen bestrijden elkaar met hun bekend geworden krachtdieren, vandaar dat ze er niet mee te koop lopen. Ik ontdekte onlangs heel spontaan een nieuw krachtdier in mij, namelijk de wolf, want mijn dorst en honger naar drank…

vogels vluchten uit de stilte van het huis zelfs verborgen zwervers sluiten 't gemijmer in de ramen en 't geschrijf naar hun geliefden die het verleden vulden toen de bomen nog rechtop hun handen op de horizon legden planten verdorren vanuit alle hoeken hun geroep wordt niet meer beantwoord en zelfs de buien worden naar een botte kist gedragen…

Als de stilte ogen heeft, Wie kent dan de kleur Van haar ogen? Wie kan mij vertellen Door welke beelden Zij zich laat vergezellen? Wie kan mij dat vertellen? Wie? Wie? Wie?…

'Of wij oud zullen worden'? vroeg je me in de zondagsstilte 'Of wij samen.....' ja, dat bedoel ik antwoordde ze.... 'de wegen van God'... citeerde ik omdat dat in me opkwam Ik tuurde naar buiten 't zwijgen op de lippen elk antwoord...schuldig.…

Als ik zie hoe machteloos de gedachten van velen de namen omzwermen als volièrevogels het zangzaad beklim ik liever het naamloos ding dat een berg is desnoods halverwege het zwijgen te toonzetten maar de naam te verzwijgen, niet uit eerbied maar uit eenvoudige blindheid en zó de stof het feit en de tijd nauwkeurig te zeven door vlees…