Alle inzendingen over algemeen

De vloer begint te schuiven het plafond gaat uit zijn dak de tijd loopt over naar de vijand en zegt: 'Sorry voor het ongemak' Haastige mensen lopen voorbij als kippen zonder kop de regen heeft pootjes gekregen en de brievenbus zit op slot De wind wiegt het koren het groen zit goed in zijn blad de kleedkamer zit als gegoten maar geen…

Jij lente, jij vruchtbare seizoensdromer, zonnige voorbode van een straks veelbelovende zomer. Nabije woud, op de steile trotse bergwand, ontploft explosief in groen en bruinrode abondant. Smal riviertje, glanst kristalhelder altijd weer, drupt vlot zenuwachtig dansend naar het grote meer. Een buizerd, cirkelt hoog in de lucht,…

Ze weet niet meer wanneer dagen verdwenen slechts uren verschenen verpakt als de nacht vermoeid en verlamd maar toch snelt ze voort langs ogen die vrezen en leven in ademnood snakt veel te vaak is verlies als een dovende kaars als een zucht die eenzaam vergaat nog één keer het laken verleggen voordat ze de kamer verlaat…

Gebeurtenissen uit het verleden grijnzen glashelder uit de donker diepe krochten van mijn geheugen en geweten. Foutieve en verborgen daden sluimeren, vragen me telkens weer naar het waarom? Steeds weer. Waarom? Waarom toch? Tot ik ’t innerlijk verwoord, eerlijk en oprecht, om mezelf te begrijpen en exact te bekennen…

Ik wil soms zo graag boos zijn op mezelf maar ben het dan op haar Als zij niet lekker in haar vel zit doet ze tegen mij zo naar Dat we lijden aan projectie dat is wel zonneklaar Ze neemt mij van alles kwalijk waar ze zelf schuldig aan is En van haar verlang ik dingen die ik bij mezelf mis Als twee kleine kinderen op zoek naar liefde en…

Tussen waan en waarheid tussen belofte en gemis tussen verbod en genot tussen filter en duisternis Tussen ongekende hoogte en onbekende diepte tussen vreugde en heimwee tussen afstand en diepte Tussen stijgen en dalen tussen roof en tocht tussen slagen en falen tussen schoot en schot Tussen wal en schip tussen vloek en gebed tussen…

Die dekselse dichters denken daadwerkelijk dat dit de doorslag geeft…

er werd verteld dat de stad op een zweem licht dreef lage plassen door straten blonken onder een steven van loom varende gevels je moest geloven dat torens staand tot het want behoorden scherp getekend door wolken die grauw over de toppen joegen gebogen wandelaars verdroegen het was een bekend gerucht dat dagen laveerden op gedrang…

Ik geniet, rustig, aan de kronkelende wateroever, verscholen tussen beuk, berk en 't ritselend riet. Spied naar muggen, larven en een rare parasiet. Ik oog, een en al wonder, als ingewijde fijnproever, naar een juffrouw, ietwat verdoken aan de waterkant. Ze streelt genotvol en bevallig haar tengere navelband. Ik fantaseer, geniet, 'n…

Je geboorte een snoezig wonder, in mijn armen zo intiem bijzonder, roze wangetjes en een wippend snuitje, hoe schattig, jij, mijn lief klein spruitje. blauwe ogen, net sterren in je snoetje fijn, de rimpeltjes nog vol met wat vaginaslijm, Wat ben je mooi zo wondermooi. Je hebt mijn DNA en mijn genen, zodat ik eeuwig zal verder leven.  …

Tal van avonden tot middernacht Steeds langer en onbestemder. Mondt de nacht wel uit in morgen? Onvaste slaap baart zieke zorgen.…

Over de dood wil ik niet dichten, mijn verzen zullen over het leven gaan. Over de dood wil ik niet dichten al zal ook ik eens voor hem zwichten, tot het moment waarop hij toe zal slaan zullen mijn verzen over het leven gaan, want over de dood wil ik niet dichten. Mijn verzen bezingen het leven, het mysterie van brood en wijn. Mijn verzen…

Verlaten tussen onkruid en struikgewas, staat wat eens een huis was. Een dak vol gaten, de ramen zonder glas. Eens woonden hier mensen. Leefden hun leven, met al hun dromen en wensen. Nu rest verweerde steen en rottend hout. De kachel brandt niet meer, het voelt hier koud. De neergaande zon, kleurt de lucht in alle tinten rood. In de…

Ik telde de beelden, die in mijn dromen verschenen. Waar de jaren zijn gebleven, dat weet ik niet meer. Toen ik mijn omdraaide, waren ze in gisteren verdwenen. Ieder beeld was een verhaal, van lang geleden. Het voelde als een rivier die zich splitste, waarin de tijd voorbij was gegleden. De beelden van vroeger worden steeds sterker, naarmate…

Je kunt bergen verzetten en struikelen over een steen je kunt veel vrienden hebben maar je voelt je zo alleen Je kunt schip gaan, bakzeil halen. nacht braken, een code kraken je kunt op een blind paard wedden maar je kunt niet alles hebben Je kunt zwart rijden, over wit uitglijden je kunt wegduiken, plooien gladstrijken je kunt hoog of…

Is het u onlangs al eens opgevallen En is het u als lezer niet ontgaan Zag u die advertenties laatst niet staan Van macho's die de site van ons vergallen? Kent u uw eigen uitgangspunt nog wel Waar moet dit heen, Gedichten.nl?…

de sneeuw is zacht gevallen met ingehouden adem kale struiken hurken zwart de kinderen zijn gekomen ze springen onverwacht in de stilte van het park dat nu ver ligt buiten de stad ze hollen tussen drijfnatte bomen treurend in de bast hun stemmen licht gedraaid zijn even dicht bij als ver af links en rechts glijden ze in een springtij…

Van uit mijn levensboom, eeuwig ingeworteld met zijn knoestige stam, nu stug verweerd, trekken groene jonge takken, onbeheerst naar al die vreemd lokkende windstreken, uitwaaierend en steeds verder reikend, de oneindige horizon als gezichtseinder. En bij iedere nieuwe bottende tak herbegint het wonder van jeugdige telgen uit mijn leven. Op…

Je doet je ogen open, één voor één en slaat me gade. Ik doe mijn ogen toe, één voor één en ga te rade. Ik zie je zo heel veel beter, intens leef ik met je mee, jouw levensloop, mijn replay. Je vallen en opstaan,  je vreugde en verdriet, je glimlach en je traan Jouw leven, mijn bestaan.…

ik dichtte de dag dicht dacht de dichter maar het licht werd lichter ik sloot derhalve de gordijnen en ik de ogen, de mijne zo zou er minder schijnen en de dag toch verdwijnen ook de mijne maar het beeld van verstrooing gooide roet in het eten ik keek in de tunnel van de virtuele beeldbuisglooing met in de hand de besturing (zou dat verslaving…

Ze doet het keer op keer doet ze het gaat schaamteloos al haar oevers te buiten tilt zichzelf onverschrokken naar een hoger niveau tot aan velden en weiden likt aan deuren en ruiten verdrinkt het landschap in haar kolkende golfslag geen meanderende stroom zoals ik haar ken wel een losgeslagen, driftig element ze doet het éen keer om…

Ja maar, ik wil met je kussen, vandaag, dolgraag, gestaag, maar laag, ik wil je hoofd kussen. Nee toch, Ik wil met je kussen spelemeien, vleien, bakkeleien, breien, ik wil je hoofdkussen.…

Getekend zijn zij Toen nog een schets Nu met omtreklijnen Niet uit te gommen Voltooid, afgewerkt…

Hij zit, zeer wit, tussen de scherpe stenen van de eindmorene, zijn oren gespitst vangen de stilte, het geluidloos zwerven van de poolvos boven hem op de gletsjer het zweven van de sneeuwuil in de schemer. Dit is zijn wereld, hij is tevreden met zijn vacht. Zijn sterke achterpoten trommelen bij gevaar. Voor de ijsbeer duikt hij weg in spleten…

Het is al vijftig jaar geleden, die eerste vlucht naar de maan met mensen die heel dapper onze aarde gingen verlaten om als astronauten ongehoord ver de ruimte in te gaan en daarmee de kracht te tonen van de Verenigde Staten. Want die ruimtereis was wel zeker politiek gemotiveerd: Oost-West kende toen immers een heel breekbaar evenwicht. Na…

Vanavond lep ik over de singels. De grachten bogen naar binnen als vermoeid met veel herinnering onder de bruggen die traag bleven staan. De dag was duidelijk met hun lot begaan en liet ze traag in hun oud bestaan. In de ramen kierden gordijnen open als maar half gelede ogen. Het gerucht van mijn stap klonk als verstoord tegen de gevels…

Dat er bijvoorbeeld Altijd iemand mag zijn Die ergens op je wacht Altijd weer klaarte Van een dag die open plooit Na de diepduk van de nacht. Altijd vroege lentes en nazomer in september Binnen de contouren van tijd En herinnering aan iets Voor straks en later. Maar altijd, altijd ook een hand Die door je haren strijkt En zegt:het is…

we moeten een nachttrein van zijn tijdlijn ontdoen, wachten op afstempeling een bierglas vullen, op gezette tijden problemen van personele aard oplossen uiteindelijk een afstand verkleinen die ligt tussen nader tot elkaar en vroegtijdig we kunnen nog wonen in herinnering onze toekomst doorzoeken op herhaling als we onze daden bij een…

Bomen in de mist. Een nieuw jaar is begonnen. Twee hanen kraaien om wie het hardst kraaien kan. Roodborstjes en pimpelmeesjes vliegen van struik naar struik. Niet zeker wetend of de dag begonnen is. De mist voelt als grijze nacht. Een witte duif zit verdwaasd in een hoge boom. Even de weg kwijt. Jij snuffelt ongestoord je favoriete…

Sta eens stil bij wat er dit jaar voorbij is gekomen. Er zijn mooie maar ook verdrietige momenten waar je stil bij mag staan. Ieder mens maakt genoeg mee in een tijd waarin het allemaal zo snel gaat. Het leed kan verlies zijn van een geliefde die altijd zo dichtbij je heeft gestaan. Verdriet heb je, omdat je nu alleen verder moet.…