Alle inzendingen over liefde

kan een man z’n vrouw tot in haar diepste wezen helemaal doorgronden? voelt een vrouw zich met haar man helemaal tot in z’n aller dunste vezels verbonden? waarschijnlijk moeilijk of nooit maar als ze elkaars emoties maar kunnen meevoelen en lezen dat is het belangrijkste die voorwaarde is in wezen genoeg voor een liefde die zich…

Ze bekijkt het kind zo vol liefde en begrip -- dat het ervan groeit.…

Het is alles, ja alles alles heeft een nieuw gewicht nu ik liefde ken - deze liefde ken is de wereld een gedicht is de zon gevuld met zinnen en toont de maan je mijn gezicht…

Ik laat haar los, maar ik zal altijd trouw blijven -- aan mijn beeld van haar.…

Tieners op het plein spelen graag met de ballen -- van het verliefd zijn.…

Hij is beter dan hij is dat zie ik beter dan hoe hij is Hij houdt van mij Maar avonturen lokken hem In zijn enthousiasme maakt hij ze steeds groter in dwingende verhalen en och, liefde, wat dat is maakt hij klein Ik zie het ook bij de mannen van mijn vriendinnen die het wel weten, maar zich liever vasthouden aan de aandacht die…

Komt het goed, of blijft het behelpen en houd ik mijn man altijd aan de hand zodat hij niet valt? Komt het goed, of houdt het geen stand? Is hij ook maar de dupe van zichzelf? Mijn eerste engel bezorgde pilletjes, bracht de hemel op de camping en werd al gauw een thuis voor mij Verjaardagen vieren met heel de familie Huisje boompje…

Felgeel van brem lag, rond, op grijze heiden De zonn’ge heuvel, opgaande aardse zon, Waarom, bolvormig, op de horizon Zich werelden van wolken samenrijden. Scheef, aan weerskant, streefde een bloedbeuke-allee, Doorschijnend rood de apart zichtbare blad’ren: De gele punt wachtte op het wachtend nad’ren, Maar, roodgestippeld, bleef niet-af de…

ik laster goden met gebed aan jou alléén, LAIS, en sla verlossing af die mij laat zijn als parels ochtenddauw, die mij ontslaat van welverdiende straf, daar niets mij geven kan wat jij mij gaf. laat hier en nu in ’t grauw vertoon der nijd te midden wanklank die in wanklank krijt de tijd als trap betreden, op en af, dit pover lied, gebroken zang…

Je zei: het is alles - dus ik zeg: ja, alles van jou met alles van mij alles van jou is alles voor mij het is alles - alles wat jij bent is alles voor mij alles wat je wil alles mag bij mij het is alles - alles van jou bracht alles naar mij alles wat je zei op alles van mij het is alles - alles met jou bevrijdt alles in mij…

En weer krijg ik het gevoel alsof jij in het pikkedonker naar mij toe kruipt en jouw hart met mijn hart laat versmelten. Jij hebt het over meloenengeur en de aantrekkingskracht van het herfstseizoen en hoe wij ver van de wereld verwijderd zijn. Ik laat jouw geest langs mijn ruggengraat omhoog glijden zodat jij alsnog samen met mij…

Laten wij zacht zijn voor elkander, kind - want, o de maatloze verlatenheden, die over onze moegezworven leden onder de sterren waaie' in de oude wind. O, laten wij maar zacht zijn, en maar niet het trotse hoge woord van liefde spreken, want hoeveel harten moesten daarom breken onder de wind in hulpeloos verdriet. Wij zijn maar als de blaren…

we hadden vele fijne jaren samen maar de alles smeltende zon en het woest stromende rivierwater was waaraan ook wij niet ontkwamen we gaven elkaar korte namen en toen na jaren kwam je mij weer tegen in een miezerige regen wie er van ons begon weet ik niet meer zij brak onverwacht het wolkendek die lieflijk warme ons omarmende zon en bescheen…

Ik woonde ooit in een ander land, waar de zon niet wilde schijnen Het was er somber en grijs, want mensen en bloemen konden er niet aarden Het was er verlaten en stil, omdat de vogels er hun stem niet konden vinden Het was een land dat altijd sliep, omdat ik dan mijn dromen kon leven De herfst werd er winter, de dagen werden nachten en ik bleef…

lief! maar dat is niet genoeg hij wil weten hoe! van hier tot waar tot maastricht casablanca de ochtendster tot mijn huis hier om de hoek - hoe lief! ik vind lief! lief genoeg hij wil woorden die ronken ik zeg: de langste lange twinkelhaar lief de zachtste haar waarmee ik je omwikkel van top tot teen een glanzende haarhuid een doorzichtige…

Ik wil je liefhebben ergens tussen schaduw en zon een zomer lang wil ik jouw warme liefde in de zwoele zomerwind zal ik fluisteren mijn innige liefde in het naakte alfabet mag letters kussen uit mijn ratio in voelen en in denken ik wil je zacht maken je ziel weer aanraken mijn hartelijke warmte in louter liefhebben zal ik…

Gedrukte letters laat ik U hier kijken, maar met mijn warme mond kan ik niet spreken, mijn hete hand uit dit papier niet steken; wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken. O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen. Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid; verzacht het vreemde door de druk verstenen van het geschreven woord, of spreek het uit…

Wanneer ik morgen doodga, vertel dan aan de bomen hoeveel ik van je hield. Vertel het aan de wind, die in de bomen klimt of uit de takken valt, hoeveel ik van je hield. Vertel het aan een kind dat jong genoeg is om het te begrijpen. Vertel het aan een dier, misschien alleen door het aan te kijken. Vertel het aan de huizen van steen, vertel…

Het klinkt ongeloofwaardig want eenieder prijst z’n lief de hemel in, maar ik heb echt mijn hart verpand aan een godin. Met mijn nuchtere verstand laat ik me niet gauw bekoren, maar degene waar mijn hart voor brandt is echter echt goddelijk geboren. Haar edel en hoog gemoed toont zich in haar hele wezen, zodat ik Haar wel beminnen moet…

glibberig met slijm glijdt glanzend het rot van in lagen gezalfde gelaten. met schuim op de lippen, tong die taalbot voos op brak beroert, wil men het haten. oprispingen, pogingen tot praten, alom galmt het zingevingsstreven. inderdaad ligt met gaten omgeven god's skelet bloot in de glim der kelen. zo wordt verval tot hoogbloei verheven: ‘wij…

Als kolkende lava Zo voel ik de liefde De hitte van het genieten Het schaamteloze gevoel Waar de horizon lonkt Om daar te verdwalen Heerlijk de weg kwijt Laat dat gebeuren Waar kleuren helder zijn En zoenen om je heen vliegen Waar ritmes heerlijk klinken Lopend in een schilderij Waar haat niet kan aarden Waar oorlog geen kans maakt…

Ik loop in en uit Zou de lente willen verzinnen Samen weer beginnen Eerste warmte op mijn huid Hoofd in een onbewolkte lucht Al het was reeds op de lijn Precies zoals het soms kan zijn Maar ik zucht Vandaag doet zoveel schoonheid pijn Omdat ik niet kan delen Gespleten ben in mijn en dijn En dat wil slechts helen Voorbij aan schone…

een goed antwoord is een betere vraag. de wereld begint waar de taal eindigt. gedachten zijn ficties, een trage laag bovenop de snelste weg naar inzicht: gevoel dat onderin verloren ligt. geen ding bestaat. geen dreun wordt ooit gehoord. groei gebeurt en stopt niet bij een woord. er is geen enkele gebeurtenis (een vraag is…

verstoord door van vergeten gedachten de korsten, de kuilen, de keien, de betonwonden, ontwaken haar krachten. winddoorwoelde zeewalg opvrijende is d' erg irritante, bakkeleiende menswoekering (aurorakotssliertje in het blauw gapend ochtendkwartiertje). blaast ’s een eeuw en weg is de plaag. Gaia vindt vast een ander pleziertje.…

Soms, voel jij de diepten die je daalt vol fouten en vergissingen mislukkingen die je vergeet in intieme brieven die in woordenboeken leren zwemmen tussen jouw oren duikt de essentie van jouw ik vertrouwde metaforen jij bent blij met jouw bestaan voor het eerst alleen in jouw leven zoals het voelt in liefde geven in louter…

Ik schilder blijdschap In vlammend rood en geel De blijheid spat er af Ik geef die graag aan jou Ik schilder wijsheid In oranje en in bruin Als ik die ooit zou vinden Dan deel ik die met jou Ik schilder droefheid In tinten grijs en zwart Met onvergoten tranen Die geef ik niet aan jou Ik schilder hoop In roze en in paars En heb je…

Ik mors je over al mijn paden liefste Jij rood de rozen en jij blinkende het blauw Jij kano's in de blik van elke vrouw Jij beelden in parijzen van het water Jij lentebroden in de manden van de straten Jij kinderen die met een hoofdvol mussen Achter de zonnebal aandraven Jij mei jij wij Jij…

het duinde geel en roze rood de kleur van het seizoen we liepen steeds een stukje verder weg van de drukte in groen naar de stilte van zee onder een aflandige warme wind op strand met het harde zand op de kentering van eb en vloed waar je de grootste schelpen vindt nog waren we niet alleen de witjes fladderden mee ook…

Zij was niet van hem en hij niet van haar niet een- maar tweemaal troffen zij elkaar door het toeval maar toeval bestaat niet helaas, het was al te laat in hun beider armen vond de liefde het paar De liefde had haar slag geslagen en elk vond hierdoor een nieuw pad dat kon behagen zij was al lang verzegd bij hem was er echter nog niets…

Al een poos zonder lucide dromen was ik mijn lichaam met warm water schoner dan voorheen, het vuil spoelt weg een trein uit het verre Noorden brengt ons verse dromen het is de tijd voor zoete pret ik wil puur zijn voor wat komen gaat nu mijn dromenland ons samenbrengt in het mysterieuze spel van de liefde al lang geen fantasie meer doop…