Netgedichten

netgedicht (nr. 77.865):

Op de bank 2

Ze bevalt me op die bank
De stof zo blauw haar huid zo blank
Het scherm zo tomeloos haar boeiend
Ondanks het zonlicht dat er gloeiend
Als een voyeur omheen bestaat
Voordat het neervalt op de straat

De stilte rekt zich zalig uit
Tot in een zangerig gefluit
Van vogels zwart als hartenbloed
Hij wijken moet

“Wat is er schat?” Vraagt ze me plots
Ik lach en drink mijn zwarte drank
Weer één met grove naam en klank
Slik ik ze in, zon, huid en bank
En vraag haar of ze koffie wil