Alle inzendingen over vrouwen

Er komt nooit onverwacht bezoek als ik ben opgetut wel, als ik in pyjama loop en sta mooi voor schut. Als ik opgemaakt 't dorp in ga kom ik niemand tegen ga ik snel in slobbertrui is 't dorp van bekenden vergeven. We willen altijd tip-top ogen dàn voelen we ons goed maar is 't niet de uitstraling die er veel meer toe doet?…

Nog zoveel zeeën niet bezwommen reizend door een tijd van eigen wil haar verstand houdt zich van de domme haar hart houdt het verlangen stil De onleesbare liefde wacht op haar het kan iedere dag worden ingestraald in de jungle van hartstocht ligt het klaar tot het zichzelf langzaam vertaalt Hier dartelt een spring in 't veld een beetje…

Zinderende zon ondraaglijk lang het wachten tot ze verschijnen zal exotisch sensueel heeft men haar in gedachten Ze komt op eigen tijd kleurig bont gevleugeld oeroud en pront levend beeld uit een ver verleden Blote voeten rimpels ritmisch in het zand stampend hypnotiserend houdt zij de vrouwenblikken vast van de maagd, de vrouw…

Dag vrouw, dag mooie zachte pop breekbaar ben je geworden en breekbaar is je lot. Je lacht, een witte glimlach, en je heupwiegt, zoals dat hoort en je koopt je tweede huid in voordelige flessen en het lijkt alsof niets je stoort, Maar je verdriet is een verborgen oceaan een diep schrijnende wonde een oceaan van tranen en van te lange…

Gelakt haar nagels, gekamd haar haren, geblost haar wangen en gestift haar lippen. Mooi om te zien, zon in het water, verleidelijk wezen, zo volmaakt. En onder dat chroom afgunst en jalouzie, een sluipend bederf, een rottende hoop, wandelend graf, verachtelijk ding.…

Ze heeft een ultieme uitstraling mannen verdrinken in fantasie in haar ogen loert een uitdaging hoe zou ze zijn in sexy lingerie? Een lichaam meer dan perfect glanzend haar als fluweel ogen verraden een intellect een mond zo sensueel Wulps als een exotische slang het mooiste engelengezicht ik geef een kusje op haar wang en sla het modeblad…

Wijdbeens. Rokend. Een lach en een pot sterke koffie altijd in de warme aanslag - Hoogblond opgetoupeerd en leergejast De struise vormen in een glanzend trainingspak - Zelden alleen. Want steeds luidkeelse kinderen, kaartvolk of vriendinnen om zich heen - Wie staat hier opgesierd en uitgedost en neergepoot, kortom? het Hollands vrouwendom…

Als een schilderij was zij met heel veel perspectief en felle kleuren om haar mond een strakke lach gerimpeld als oud linnen wenkbrauwen getekend twee dunne lijntjes licht ovaal en zwart lippen donkerrood dochter van de dood Als een schilderij was zij antiek innovatief een waar gebeuren de morgenstond die de avond zag vevuld van zinnen…

De verweven geest van nar en keizer gromt door het ochtendgloren de ene danst, de ander ongeschoren de keizer narrig, de nar een nachtje wijzer Ontwaak, gij bruid der bruiden hoor toch het morgenluiden ! Stof dwarrelt op van troon en kroon vult de vergulde gangen tapijten dragen hoffelijk het verlangen van licht naar luchter op een gedempte…

Gehuld in je sluiers van haat en angst loop je over straat je bent vrouw Jij moet verborgen blijven voor wellustige blikken van mannen die dat voor jou beslist hebben Jij wilt vrij zijn uit die gevangenis van schaamte, je gooit de deuren wijd open. Je zoekt je eigen zelf.. en met trillende handen ruk je de sluiers af dappere…

dat mannen korter leven is een feit zij moeten immers heel hun leven beulen met zware lasten op de schouders zeulen geen wonder dat zo’n stakker eerder slijt ook vallen zij nog jeugdig in de strijd je ziet de knoken op het slagveld smeulen terwijl hun vrouwen met de vijand heulen want zaad is zaad, geen tijd voor somberheid het mannenleven…

de vraag waarom niet is het antwoord van mij daar alles dat je vraagt meer is dan je ziet vraagtekens te over gissen tot en met maar als je om mij geeft weet je waarom ik zwijg…

net als een boom in het voorjaar bot ik naar alle kanten uit groen en slank van binnen mollig in de etalageruit…

Vroeger met z’n drieën, iedereen tevreden, Twee vrouwen, één man Kon niet goed gaan, dat konden ze weten Geheim voor het publiek, trokken hun eigen plan Het bondgenootschap van drie, wou eigenlijk uiteenvallen Maar twee dachten van niet, Wilden de alliantie niet verknallen Nu moet de man branden voor zijn liefde, De vrouwen vluchten met…

Ik zie de schaduw van een gebroken man. Naast hem sluipt traag het gitzwarte vlak en vertelt dat ‘t laatste restje in hem brak zijn lijf hangt, geen spoor meer van elan. Er geurt het zoete bitter van manillatabak, het was ooit samengeluk, hij huivert ervan. Hemelshoog drapeert zich een sterrendak, maar hij vervloekt haar mond; de charlatan…

Met de zwier van een zomerse marktkraam waait ze luchtig door zijn seizoenen verkoopt de zwaarste zaken in katoenen en papieren kusjes zonder logo of een naam ze verpakt met de allerlichtste kooswoorden een knipoog en een bundeltje slotakkoorden gretige handen ritselen door haar waar de planken buigen en het zeil waait op matzwarte schoenborstels…

De eerste dag bedacht hij haar en voorzag haar van een kroontje Hij was geen god en dus feilbaar, zij was eigenlijk heel gewoontjes Maar omdat hij nergens and’ren zag, was zij het mooist op aarde Zo leefde hij blij van dag tot dag met het opzien dat hij baarde De tweede dag dacht hij ‘geluk’ en dus was het voorhanden Steeds groter werd…

Elf vijfendertig, hij haalt nog een beker koffie de trein op weg naar haar is weer te laat Hij nipt de bruine drab en hij vraagt zich af of-ie nog wel zo welkom is in ’t huis waarheen hij gaat De duif op het perron is een teken, dat is zeker als die straks op hem toestapt zit het goed dan houdt ze nog van hem, hij bijt wat in zijn beker en ziet…

Je ogen spieden, prangend naar moois. Je lusten wieden, ik ben je prooi. Je borsten springen, woest op me af. Je vingers dringen, zonder gezag. Je haren zwaaien, al heen en al weer. Je handen aaien, op zoek naar meer. Je sappen happen, zoekend naar vlees. Je lippen klappen, Ik ben bevreesd. Je heupen wiegen, ver uit de maat.…

Verlangend om te voelen dat ik er zijn mocht deed ik mijn best om te presteren want ieder kind wil immers toch zijn bestaansrecht niet negeren Mijn gevoel mocht er niet zijn geplaagd door vernedering, was ik radeloos, maar voor de buitenwereld een schone schijn inwendig gekrenkt, kwetsbaar en broos Vragend om liefde en aandacht zoekend…

Waar ben je toch mooie lieve warme vrouw Met wie ik velen uren heerlijk passioneel vrijen zou Met wie ik zou willen wandelen hand in hand Willen stralen van geluk onze voetenstappen in het zand Heerlijk glimlachend Mijn hart vreselijk veroverd door jou Waar ben je toch mooie lieve warme vrouw…

Soms is het net als of er een storm opsteekt in mijn hoofd Dat de bomen heen en weer waaien En de wind brult van oor tot oor Blijvend in mijn hoofd aan het rondjes draaien. Soms zou ik willen dat iets me verdooft Dat alles donker wordt en helemaal stil Geen aanraking en geen geluid Koortsig, o God, ik ril. Ook is dan mijn hoofd te zwaar…

Het perron is nog nat als zij binnenkomt en rondkijkt, om te gaan zitten en hen te observeren met de indruk die zij maakt van trots om wie zij is en heeft en het effect Als zij opstaat naar buiten gaat in haar wijd opbollende jas een geur van Chanel 5 kijkt ze nog eens rond en laat haar natte sporen op de grond…

Wodka, woorden wagen te weten Waarom Jij al bestond voor die avond, in mijn gedachten. Moet ik nu geloven of blijven in die droom Ongewoon blijvend in mijn verlangen waarin wij zijn… altijd; Misschien...…

Als 't beige zand, Verstikkend om mijn voeten, Soms warm, Maar vaak te heetgeblakerd. Als 't grillig duinenpad, 't Wisselend gemoed, Als " 't lieve" weer, Stijgt naar 't hoog debat. Als harde rotsengrond, Waarbij geen stem noch bijl, Helpt te veranderen, Slechts spaanders in het rond. Als 't water dat loopt, Waarheen 't niet…

Wat moet men toch met de Muze? Na haar ontwaak, verdwijnt de slaap en rest er slechts de poëzie De gaap met de dageraad, de haat jegens haar mijn gedachtes, de woorden Zullen nimmer verwoorden; de indruk die zij achterlaat……

Met zoveel veerkracht komt zij naderbij de aarde moet haar dragen lege glazen tinkelen op tafelbladen het grint knerst met elke schrede Zij gaat niet eens zitten blijft staan onthutsend naakt een Venus zonder armen witkoel als marmer van Delos in haar ogen smeult de zon…

Getrokken uit de modder, is zij een boerenmeid Worstelend met de varkens, levert zij dagelijks strijd Zij wil ontsnappen van de beesten, de riek en het hooi Weg van die mesthoop, de beer en zijn kooi Zij gillen en trappen, die vette beesten Ze snuiven en spugen, tenminste de meesten Terwijl zij op klompen door de stallen loopt En met iedere…

in pastel verf ik jou met meer kleur dan met of in zwart wit getekend lijk je schoner maar dat lijkt dus maar zo…

Sonja lieve meid deugdzame en vriendelijke dame der gehele gemeenschap Toeverlaat…