1652 resultaten.
Mijn Levensader
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 215 Zo straalt Hij door mijn duisternis,
vormt Hij mijn levenskader,
beleef ik Zijn getuigenis.
Hij vult wat ik ten diepste mis,
doorstroomt in mij als ader
als alles mij te machtig is,
en bid ik om vergiffenis
voor vijanden en dader
beleef ik Zijn getuigenis,
dan nodigt Hij mij aan Zijn dis
vol troost en vol genade.…
Zorgt voor rode oren
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 285 de straat vertelt verhalen
van hinkelen en knikkeren
het donker met lantaarnpalen
laat sprookjes schitteren
het gele licht spant
samen met wat duisternis
en zorgt voor rode oren
want de grote ogen horen
de kleintjes zijn naar bed
en knorren vele dromen
over water en wat zand
de snoepjes die nog komen
een straat waarin het leven…
Nevelraaf
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 36 Raven in de mist
Mysterieusheid onbetwist
Dood in de nevels
Je slikt er en je prevelt
Brenger van de dood
Mysterie begroot
De duisternis die over de heide lag
Het onheilspellende wat jij er zag
Schimmige contouren
Je ziet ze op de vlakte loeren
Lucht van dode zwijnen
Hun lijken rotten er en kwijnen
Brenger van de dood
Je hebt hun…
The last post
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 387 Wanneer westenwind duisternis brengt
en hoop krimpen doet
broze klaprozen van rozenschijn ontdoet
verwachting fnuikt en verzengt,
schalmt de ode aan de dode
verborgen slagveld zonder morgen,
aan hen die worden geborgen
aan zhen niet weergevonden.…
schuilplaats
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 200 de nacht begint
je ogen gaan in en uit
en onder het wurgende juk van duisternis
hoe vaak ik ook probeer
blijven antwoorden gesloten
onder wimpers
wil je verder kijken, vraag ik
wanneer een vreemde pijn vastgroeit
in je lijf
zie je dan niet hoe je zelf het glanzen
van de spiegel wegdraait
even stap je uit je schaduw
er is geen…
Bakkeleien in de galeien
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 274 striemen als
je minder deed
altijd onderdeks
als slaven aan
de ketting weggezet
roeien op bevel
zij sloegen mij
hun ritme wel
ben gegaan heb
de oorlogsvlag gehesen
in het want
waar wij nooit
mochten wezen de
messen blikkerden alom
gesprongen naar de
vrijheid toe gezwommen
zag een horizon
jouw wenken in het licht
maar mijn duisternis…
Een kind
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 185 Het innerlijk kind trekt zich terug
steeds verder in haar eigen duisternis
het kind wordt een jonge vrouw
ze vergeet steeds meer wie ze eigenlijk is.
Haar teerheid kan het niet winnen
ze sluit zich voor de wereld af
terug naar zichzelf, terug naar binnen.…
dicht op de huid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 137 in labyrinten verdwaald
zoekt ze met het kind
naar een luchtspiegeling
de hemel een verdampte koepel
verschroeide verlangens
in stolpen bewaard
gemangeld laveren ze tussen
de vervlochten grondtonen
van wanhoop en weemoed
ze klauteren op rotsig niemandsland
de duisternis kruipt met hen mee
alle ruwe kanten op
moeder wijst naar de…
lichtreis
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 163 slaap was
kwamen lichtwezens mij halen
zij brachten mij naar hun lichtschip
en legden mij op een lichtbed
voor een lichtoperatie
waarin iedere cel van mijn lichaam
doordrongen werd van puur en zuiver licht
daarna brachten ze mij terug
naar de zwaarte en donkerte van de aarde
hoe moet ik nu nog wennen
aan zwaartekracht, aan duisternis…
Weer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 118 De donkerste duisternis
omringt het ruige land
het is een herfstige dag
zoals het vroeger wel vaker was
het zonlicht lijkt opgezogen
door wilde wolken met berenklauwen
een hagelbui maakt de wereld even wit
het landschap trekt dan een andere jas aan
mensen en dieren houden zich schuil
voor wolken en buien
binnen klinkt het gehuil
van…
Laat het een opluchting zijn ( Voor N )
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 267 toen ik mijn lief jouw licht nog was
jouw houvast in donkere dagen
droeg ik niet meer dan roze huid
en liet de liefde zorgen dragen
zo vaak als wij de maan bedekten
en duisternis ons lijf verborg
verstrengeld tussen wit katoen
was jij alleen mijn grootste zorg
maar nu heb jij een nieuwe muur
waarachter jij verschuilt en klaagt
er is een…
Eenzaamheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 136 Leegte gevuld met stilte
omringt door muren
Geluiden ver weg, gedempt
verstrijken in uren
Elke band verbroken
geen licht ziet de duisternis
Eenzaam wachtend op eindig
verdwalend in pijnlijk gemis
Decennia verloren gegaan
herinneringen worden vaag
Ziekte sloopt meer dan zichtbaar
en uit zich in geen vraag
Te lastig, te moeilijk
wat…
nacht
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 360 een Hemelgod
slingerde uit het niets
een bliksemschicht
op zijn neerwaartse
weg naar jou
Erebos omringde
de nacht met dichte
nevels aan de randen
van de aarde langzaam
vulde hij de duisternis
houd ons vast Morpheus
in deze serene laatste
nacht mijn liefste ik druk
je aan mijn hart ik omhels
je duizend maal
en Hypnos smelt…
post mortem
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 460 'uit niets ontziende angst
de hand aan jezelf geslagen
om een punt te zetten
achter het leven'
de dood is slechts
een punt achter het leven
dacht je wellicht
om dit relaas te verwoorden
ben ik midden in de nacht
uit bed geslopen om de waanzin
van duisternis te ontvluchten
heb ik het licht ontstoken
om op te schrijven
wat jij hebt…
Jules
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 56 Alles was Jazz
Mensen grijpen mis
Vaak en tijd
Is geen obstakel
O kon ik maar
Was het
Maar
Nog steeds
Eindigt alles op ine
Geen coke geen
Benzine
Geen bezinning
Geen zielen
Wat zal men je missen
Klasse en bezinning
Zingen en de nacht
Jules
De nacht splijt open
Je bent nu dat licht
Waar duisternis waakt
Vandaag
Eren wij…
LAIS CCXC
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 63 In Onterecht woon ik, en Nergens ga
ik ’s zondags heen: die ene dag van licht
telt de weken duisternis en week na
week vergroot in mij ’t gruwelijk inzicht
dat ik ontbonden word en zonder zicht
op toekomst, bij ontstentenis van hoop
vernauwt aldus mijn nare levensloop.…
bagage
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 160 sterren scheuren de hemel aan flarden
ze branden gaten in mijn handen
en in haar donkere ogen
waar komt al die duisternis vandaan
in zwarte gaten kun je verdwijnen, zegt ze
maar soms verzinken ze in jou
je voelt ze op de bodem van je hart
ze zijn warm en koud als brandend ijs
heb jij bloed aan je handen, vraagt ze
dat weet ik niet, maar…
Herfst
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 158 Vlinders verdwijnen, vogels vertrekken,
vluchten voor duisternis en kou;
zaden, noten, vruchten vallen,
vormen een overvloedig afscheidsmaal.
Het bos laat alles los,
keert zich stil naar binnen
voor een verkwikkende winterslaap
waarin wortels van sapstromen dromen,
knoppen van openknappen
en ik van bokbier.…
Eos
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 90 Vooraleer de vroegste vogel zingt
Vooraleer de hemel baldakijnt
Het gulden diadeem der dageraad
In 't rozevingerig palet verschijnt
Van Eos die het oog der dag omlijnt
De heldere diamant die rijzen gaat
En vooraleer Aurora's gloed begint
De nachtelijke duisternis verdwijnt
Nog voor de haan zich driemaal horen laat
Zijn in het primordale…
Cirkel
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 101 een gesloten cirkel
dichtgeplakt
met duisternis
beangstigend
benauwend
gedachten botsen
tegen de harde
ronde lijn
komen als een
boemerang terug
onontkoombaar
onafwendbaar
gevoelens vinden
geen uitweg
gevangen
in de cirkel
opgesloten
uitzichtloos
de geest vliegt
rond en rond
duwt, duwt, duwt
met kracht
een opening…
wat weten we nog
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 90 wat weten we nog
van varen op oceanen
van bloed
de rusteloze blinde wind
en onstuimige regens
van werelden die anders buigen
wat weten we nog van dingen die glanzen
maar binnenin duisternis bewaren
wat weten we nog van een ochtend
luierend in de rozenstruik
van een kersentak die aan
het raam klopt
de trage wind die vluchtig een…
LAIS CCXC
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 In Onterecht woon ik, en Nergens ga
ik ’s zondags heen: die ene dag van licht
telt de weken duisternis en week na
week vergroot in mij ’t gruwelijk inzicht
dat ik ontbonden word en zonder zicht
op toekomst, bij ontstentenis van hoop
vernauwt aldus mijn nare levensloop.…
Van dorp naar verre stad
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 114 De avond valt in duisternis
op aardse zwarte gronden
er ligt een diep verlangen
in het nabije landschap
een stille hunkering
in dorst naar regen
sobere onbestemde nuchterheid
tekent zich af met het donkere
silhouetten van bomen
begrenzen zoete fantasieën
jouw lucide dromen reizen
met raven, wolven en vleermuizen
in vertrouwd…
Zonneschijn
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 283 .
--- --- ---
Als de Zon vroeg in de ochtend schijnt
En de Maan achter een wolk verdwijnt
Als de bloemen voorzichtig open gaan
En de vogels ons hun lied verstaan
Als de Aarde langzaamaan ontwaakt
En de egel weer zijn bed opmaakt
Als de Zon eindelijk schijnt
En alle duisternis verdwijnt
Zonneschijn, jij bent mijn levenslicht…
Zeven plagen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 170 De zeven plagen van Egypte
staan in Exodus
het Oude Testament ken ik van vroeger
de oude school van rijtjes stampen zwoegen
Die bijbelschool verwoordde ze aldus
het waren veepest steekvliegen en luizen
kikkers hagel duisternis en zweren
bepaald geen nood waar wij als kind om vroegen
Wij moesten tafels uit ons hoofd gaan leren
en…
Gordijn
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 24 De duisternis van de dood op aarde
zal niet voor altijd zijn.
Hij wekte hem tot leven
om koning voor de mensheid te zijn.
Heeft niemand dit geweten?
Oh ja, het wordt aan iedereen verteld.
Maar mensen sluiten het gordijn.
Hun oren blijven dicht.
Ze houden niet van helder zicht.…
Een zwaarmoedig jong
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 451 "
Dacht ik, bijtend op mijn tong,
Ik vraag hem nooit meer hoe het gaat,
Als hij met zijn "helpende hand",
Weer eens bedelend voor mijn huisdeur staat,
In zijn duisternis beland...
Met zijn woorden houdt hij me vast,
In zijn stilte zuigt hij mij leeg,
Als hij praat is hij mij tot last,
Ik zou willen dat hij wat vrienden kreeg!!…
Een nieuwe dag
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 666 De vrieskou gevoeld op m'n huid,
voorbije duisternis herdacht.
Licht bevroren ramen,
mensen krabbend in de weer.
Waar de nacht en dag afscheid namen,
een nieuwe dag keert weer.
En de zon doorbreekt de wolken,
smelt het witbevroren gras,
condens verdwijnt van de ramen,
en wordt weer doorzichtig glas.…
Demoon van de nacht
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 598 de zon achter de wolken
maakt licht in de duisternis
fluister mij je woorden
en laat mijn lichaam zweven
laat mij langzaam dood gaan
verzacht de pijnen niet
voel mijn lichaam sterven
en laat mij aan je overgeven
bewaar mijn lichaam
maar begraaf mijn ziel
laat mij herrijzen zoals jij
laat alles wat mij lief was vrij
kijk mij recht in…
Stuurloos
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.088 Mijn hand strekt zich in smeken uit
voor hij vertwijfeld naast me zinkt
mijn blik wordt troebel en verdrinkt
moedeloos als ik mijn ogen sluit
Het is te laat, je drijft de nevel in
nog eenmaal kijk je treurig om
woorden steken en ik staar stom
vanaf mijn einde naar jouw begin
dan slaat de duisternis me blind
en zoek ik spartelend…