Netgedichten

netgedicht (nr. 75.183):

Herfst

Bladeren verkleuren, verwaaien
met de wilde westenwind;
vormen een fleurig doodskleed,
ontbinden tot vruchtbare aarde.

Vlinders verdwijnen, vogels vertrekken,
vluchten voor duisternis en kou;
zaden, noten, vruchten vallen,
vormen een overvloedig afscheidsmaal.

Het bos laat alles los,
keert zich stil naar binnen
voor een verkwikkende winterslaap
waarin wortels van sapstromen dromen,
knoppen van openknappen
en ik van bokbier.