Alle inzendingen over hard

er moest een keer en daarom kwam ik uit mijn pompoen gekropen ik verloor een schoen en de rest in mijn haast lang en gelukkig te leven met een man zijn harde hoofd naast mij in bed de adem uit zijn mond zijn handen kunnen overal en waar het past daar trekt hij aan ---------------------------- uit: 'Onder de luifel', 1998.…

Dwaalde af, Dieper en dieper Steeg omhoog, Hoger en hoger Verkende het Al, In al zijn facetten Hard als een steen Mooi als een diamant Zwevend door illusies Verzwaard door het leven Van de hemel naar de hel En terug Maar één ding weet ik zeker... Jij, bestaat.…

wanneer vlerken in een zwarte overjas het spreken temmen krassend hard en schel in bladerloze bomen verzen overstemmen als druilerige tegentonen de aanhef tot een dichtmaat weten af te remmen dan zal de stille vlinder geen voorjaar meer kunnen schrijven de winter zal het hart beklemmen…

in een kamer een vreemd bed je mond zo hard als een streep met een scherpe lijn op papier gezet je ogen in een bleek gezicht zien geen werkelijkheid maar dromen een gedicht lief, de tijd heelt niet onze wonden vervaagt alleen dat moment van die ene seconde…

mag ik in jouw vleugel tussen zacht beroerde toetsen voor even onzichtbaar luisteren naar oranje rode ronde fluisterklanken waarin ik mij verliezen kan en schuilen even maar voor hard gespeerde spitse vondigheden in jouw muziek van nu hoor ik geen valse tonen…

Het worden harde noten om te kraken Niets zal nog hetzelfde smaken. Samen, slaan we ons erdoor, dat deden we steeds In mijn hart ' blijf ' je eeuwig leven, we kennen geen vrees.…

Zachtjes waaiend door alles Door een onaangetast of verdord geheel Slurpend, kwijlen van alle beetjes Ongenaakbaar zacht en teder Hard en ijzend De wind raakt ieder stukje Van het midden De weg door alles De goot de duivel en verlaten De passie en de bloem Balans Het Midden…

is het liefde, lust, gewoonte of gewetenloos gemak is het mooi of lelijk hard of zacht vroeg in de morgen of laat in de nacht het is alles het is wij maar ook alleen ik en alleen jij het is niets een hol vat een oneindige leegte met hier en daar een losse wand een roomdivider die intimiteit verbeeldt in niemandsland…

als de liefde stuk loopt en hormonen niet meer gieren door eens dampende lijven doe dan een stap naar het verleden en bedenk hoe hard je voor diezelfde liefde hebt gestreden niet dat het er iets toe doet, als man wens je lekkere wijven voor de seks ga je soms terug naar je ex…

Voetstap voor voetstap wil ik gaan over groene woorden met blote voeten door het zachte mos voelen de kiezelstenen verborgen in fluweelschijn bukken als een doorn scherp door de zode dringt het zou een rozentak kunnen zijn gelegd voor harde voeten maar om gras loop ik heen de adder wil ik te mijden.…

Het zal je maar symbolisch toebedeeld zijn Je zult maar voor dat zevende miljard staan Nou ja, die groei blijft toch wel oerend hard gaan Waarschijnlijk zul je dus weer gauw uit beeld zijn Die opgedrongen status duurt maar even Het ga je goed straks, in het echte leven…

Gedonder: Van Gaal flitst uit de godenhoed Het toonbeeld van geduldig, wijs beleid De vriend van Pers, gereed tot harde strijd De wraak op Johan: bitter maar ook zoet Doch Ajax, Griekse held, zal daarentegen Ten tweeden male, treurig zelfmoord plegen…

Ik rij soms in een woonstraat iets te hard Dat kost me straks al gauw zo’n honderd pegels De Kamer stelde daarvoor nieuwe regels Waarbij mijn rechtsgevoel wel wordt getart: Ik kan daarvoor uw muren ook bekrassen Of zelfs brutaalweg op uw stoep gaan plassen…

`k Ben helemaal niet goed in sport, want kom aan adem steeds te kort, was er maar sport in heel hard boeren of over `t weer te ouwehoeren en over politiek te lullen met and`re aardse onbenullen, dan had ik prijs, al ben ik oud en kreeg beslist olympisch goud.…

ik begrijp nog steeds niet wat er verkeerd ging ik was een kind op de step hard om de hoek andere kinderen telden de seconden maar ze telden te snel en ik verloor de race ergens werd ik een man, volwassen en overal haar heb alles afgeschoren schaam mij voor die streek ik laat alles weer groeien en dat is zo kinderlijk eenvoudig…

Getracht heb ik om golf over golf jou te laten gaan de tocht van eb heb ik ook vloed niet in macht leiden laat ik me door het onder waterleven zo zacht dat ik hard terugspoel naar de baai en het begin cirkelend gelijk de meeuwen zingend krijsend boven mijn weten besef ik dat ons kunnen altijd ons kennen is geweest…

Hoe je hard kunt vallen. Zacht moet landen. Vloon is levenskunstenaar. Menno is uitzonderlijk.. Vloon gewoon.…

een stukje mozaïek dat los laat de context verlaat ademloos in harde grond geraakt plaats maakt voor de boreling die naar adem hapt met argeloos gemak in een nieuwe context wordt geplakt stukje bij beetje sterven heeft weinig om het lijf hoe moeilijk kan het zijn hoe moeilijk…

zacht raak ik je hand de vingers lang lijnen ongebroken nagels mooi geriemd artistiek gebogen een haakje laat gevolgen van hard werken zien pols je in moment voel je hartslag zie de warmte in je ogen dit is liefde ongekend…

Ik graaf in een berg van verdriet waar ik eigenlijk geen gat in zie boos plant ik mijn schop in de aarde maar wat is de waarde kan ik met mijn verdriet dan bergen verzetten is mijn graven wel nodig ik kan er toch ook omheen mijn tranen verzachten de grond en ik besef nu het is hard werken maar ik kom hier doorheen…

soms wordt de dichter hard geraakt door lelijkheid de nicotinevlekken op een long een botbreuk na een bokkensprong valse noten in een simpele song de hond van Wolkers met de blauwe tong soms stuit de dichter op hardnekkig vet terwijl het dichten daardoor nauwelijks wordt belet…

Toen jouw einde kwam, stortte ook ik hard neer.…

We hadden hard gefietst de bui nog in het hangen Eindelijk een schuilplaats onder Hollands eiken hun kroon nog droog In plaats van 'praats' verlangen naar ernst in ons spreken: Er wordt gemoord omwille van de vrijheid van het woord Het hoge woord komt er uit: vrijheid.... wordt verkeerd begrepen.…

op de bühne een schimmendans voorbij verloren deuren als in harde klanken om adem om lucht om leven een zwarte oorlog woedt ik wil niet maar ik moet een beetje sterven tussen allen in het donker bidden om wat licht…

Soms verlaten vergeefs roepend na een enge droom stil liggen huilen onwetend of ik hard genoeg roep mijn stem niet gesmoord in stil liggen huilen Het is een stempel van verlangen naar geborgenheid in een veilige schoot een stempel in mijn ziel, mijn fado zonder weemoed…

Hart Hoe vaak nemen we niet afscheid in het leven Maar hoe weinig afscheid van het leven Het definitieve van het zien van het voelen Dat voelt als hard aan Als zo pijnlijk Zo verdrietig Maar de dood doodt niet het gevoel Het gevoel van houden van Dat gevoel mag blijven In je herinnering Een innige In je hart…

Daar is de Sint weer met zijn pakjesboot Oh...een torpedo...t schip vliegt in de hens Nou kinderen dat overleeft geen mens De Sint en alle Pieten zijn morsdood Ja schatteboutjes ´t leven is soms hard Maar één geluk...de Pieten zijn weer zwart…

Wolk neem me mee, je gaat zo hard waar ga je heen? Wind neem me mee of doe je dat alleen met wensen en gedachten en kan de rest wel wachten, tot de storm in m'n binnenste geluwd is en ik de meest belangrijke dingen niet meer zo erg mis?…

ik dacht dat schaduw onze harde kant verzachtte maar ervaarde de scherpte in contrasten niet de ideale binnenkomers juist de concentratie van meer donker gaf minder licht dan wat er nog aan mogelijkheden waren zonder kleur dwingen contra’s minder blijft stemming gelijk en heeft een positieve uitwerking op het totaalplaatje…

Ik heb een boom omhelsd, zijn bast was hard, maar ik voelde duidelijk het kloppen van een hart, ik denk dat het alleen het mijne was. Ik stond in het ontzichtbare, natte, en zware gras, en ik voelde me in het paradijs gedreven. Wie kan daar leven?…