Alle inzendingen over moraal

Gevoel alsmaar te zwerven, als ik de duidelijkheid verkies, over lege oceanen, waar allang geen land meer is en geen raadzaam baken, langs de meeuwen in de witte doktersjassen, schreeuwen oordelen uit de kelen, waarvoor ik de neus gesloten hou, die alleen maar twijfel zaaien, wat achterblijft op een afgewogen zeef, zijn de nog…

Op elke slak een ijskoude gezouten vinger trekkend aan een eeuwenoude klok ben ik de slinger Tik tak, tik tak, en nu ben ik de klootzak? touwtje erom heb je een broodzak Lees me liever niet als je niets verstaat beter dat je arrogantie het brede pad af gaat Ben je lekker snel thuis ook en kan niets jou deren maar helaas nooit iets meer bij…

Vertel hen over reizen en over de weg de eerste kleine stapjes en dat na de bocht opnieuw een pad en een knik verschijnt lopen een ander woord voor bewegen lijkt Talent voor wat dan ook geen garantie voor geluk, gezondheid of rijkdom blijkt Haten en beminnen, ervan weten en er niets aan kunnen doen, daaraan haast kapot gaan Er is niets mooiers…

Open je ogen en zie open je oren en hoor open je armen en verwarm open je geest en denk open je hart en geef open je deur en ontvang. Open je geweten en vergeef open je gevoel en ontvang. Geef liefde en krijg terug Sluit je mond en zwijg stel je wezen open voor geluk.…

De ster uit het Westen is dood Nooit tegen het kind opgewassen gepuberd, adolescent, volwassen te jong in één keer uit de goot Zingend gaf zijn ziel maar brood Dansend weg zijn eenzaam hart Voor nog meer kamers smart Geen kunst was voor de fans te hoog Gegrepen, gegijzeld door hun nood Gebrek aan god, liefde, werk Veranderde het gezicht…

Jij bewoog mij daar het huis te bouwen met een dagelijkse krant en een dichteres op het dak en ze sprak daar over het weer over de oorlog en eindelijk vrede tussen ooievaars en zomerregen liefde ze de kinderen en mijn wiegend lied nam ze op in haar vloeiend repertoire vol speelse zomer woordenzinnen zag ik het dak vaak als de hoogste…

Ik werkte me door de menigte met mijn ellebogen en heb het er nu achter.…

het komt voor zelden maar het komt voor dat men mij respect betoont meestal hoor ik dat niet eens moet men mij daar op attenderen gewend als ik ben aan grinniken achter mijn rug als ik weer eens wat stoms zeg echter ik ben daar nooit op voorbereid dus dan knik ik maar wat lullig maar zeggen ze dan zie je wel wat een klootzak…

daar sta je dan geen blad voor de mond, genomen volkomen ontvankelijk stelde jij je bloot en de kritiek kwam, van alle kanten…

Hij maakte een pas op de plaats Niet voor 't eerst of voor 't laatst. Hij maakte een pas op de plaats dus zie je hem staan stap er dan ff naast. Dan staat ie niet zo alleen!…

Waar heb ik het verloren, toen ik omkeek en vele jaren ouder was, vergeleek me toen ik werd geboren, ben ik levend dood of begint het pas een gedreven duel in een tweegevecht, lijken beiden helften even echt, waarvan de waarheid verder reikte dan het toekomstig pad, zocht naar de kwaal in het hof van Eden, maar wist niet wat, waarschijnlijk…

Wilt gij bemind en eerlijk leven? Dan wil ik u een regel geven. Vier dingen dient gij wel te weten: Geleden onrecht snel vergeten Ontvangen weldaad lang gedenken Geen mens door achterklap krenken En hebt gij lust uw leed te wreken Zo gaat en betert uw gebreken Want een die betert zijne staat Doet leed degene die hem haat.…

indringend klonk de voordeurbel aan het achterhuis werd gemorreld in de entree stonden drie man een uniform twee in driedelig u zult terstond moeten betalen uw schuld blijkt gruwel opgehoopt bij mij valt zeker niets te halen ben ooit als dubbeltje gedoopt wacht maanden…

Hij wil het opgeven, wat weet ie nog niet, want opgeven is niet zijn ding Zal hij opgeven, in de vorm van geef het op, of zal hij opgeven in de vorm van stop. Maar als hij opgeeft in de vorm van braken, zal er nooit meer iets zo lekker smaken Dus is opgeven zeker en vast een optie, maar echt stoppen is dat vast en zeker niet. Dus wil…

Van leut tot oude krantenknipsels stapelden zich woorden als briketten vol met achterklap gelegen voor de haard Wie spitste hier zijn oren niet een vonk te horen smeulen wie zag er hier het branden niet van bijenwas in maan ? Ik maakte voort - de tijd die vloog vannacht zou hier een haan nog kraaien en ik hoorde van de snede bij het aangebroken…

De waarheid klinkt raar uit de mond van een leugenaar…

Blazen schrijversteksten hun laatste adem uit, verraad de kleur van inkt, waarin het neon de twijfel spuit, breekt alleen het ego in het zicht van elke morgen, vloeit het licht door polsgewricht, verstijfd in een literair gericht van achter ieder poëtisch aangezicht, in het zicht van dichterlijke associaties of het snel gekozen plagiaat…

De deur stond open, dus intrappen was overbodig. Zette een pas die, als was ‘t, een eerste stapje van ‘n kind, wankel en overal aan vasthoudend, maar eenmaal de zet over de drempel gedaan, wist men dat de eerste pas de meest waardevolle was. En zo lopen zij nog steeds.…

Verre horizon, Zonder boog, zonder gewelf. Doch helaas één vraag; Daarop is het antwoord vaag “Wie is dat? Ben ik dat zelf?”…

Hij heeft het mooie boek al zeker 100 keer gelezen, zich vereenzelvigd met de hoofdpersoon. Zich dermate ingeleefd dat ie van voren niet meer weet wat van achteren de waarheid is.…

Verwacht van een ander niet, wat jezelf nooit doen zou, want al staat vragen vrij, het is altijd hem of mij.…

Als niets iets is, is iets dan niets?…

Verontwaardiging sliep daar waar eens verzadiging zich schaarde in een veld versteende bomen zat gevoerd - meer dan voldaan Zonder te weten hoe de geur het huis van kastelozen scheurde en de nasmaak van de honger naakt de machtelozen kleurde hoe vernederd de vernederden hun droom zagen vergaan tezamen met de rechtelozen die hun lege handen…

Ik kom nu rond voor mijn geaardheid uit Maak er een speerpunt van in mijn beroep Ik sla de kinkels met hun heilig boek Het recht lijkt veel op iemands hoge fluit Een wonder loopt al vlotjes uit de hand Mijn moeder dacht mij homo tand na tand…

de zeemeermin zong angstig haar allermooiste lied terwijl zij wegzwom voor de haai die zei: maar ga toch door ik vind het prachtig zo’n allerlaatste levenslied…

als alles in je leven om dat ene draait raak je verstrikt in eigen netten…

Als vertrouwen beschaamd wordt Is wantrouwen geboren Als wantrouwen de overhand heeft Is vertrouwen geen lang leven beschoren…

Waar zal ik anders wonen waar eten groeit, waar bijen zichzelf belonen met verleidingen waarin ze hun zorgeloosheid tonen, waarmee hun eigenschap is onderkend, zonder de angel uit de ziel te halen en als het mes in het vlees blijft steken, zal ik leren omgaan met alle gebreken, dan pas heb ik alle recht van spreken.…

ik dacht eens aan een moment ergens in de tijd ik dacht eens aan een moment ergens in dit lijf ik dacht eens ergens in een nacht de praatjes de nacht een datum o rode wacht wachters dachten eens zij lacht ik dacht na laat de nacht laat de kracht zijn werk doen ik dacht eens aan een zoen ik dacht dat eens…

Door diefstal en bedrog leefde het onrecht voort is het wet geworden heeft het op onze muren de onbeschaamdheid van de meesters gekerfd Roof heeft hen bevorderd hun buit verplettert ons verdeelt ons wij strijden met onze weerspiegeling angst gelijk aan onze angst Zij die weten zwijgen zij die niet weten zwijgen Het Paleis lacht vol…