Alle inzendingen over naakt

ook zijn gedachtengoed, maar daar houdt het wel voor mij mee op Ze zijn gek op die man, die Engel De volgelingen, de aanhangers En vooral de vele, vele vrouwen Hij heeft iets heel aantrekkelijks Met z’n baardje en z’n paardenstaart Z’n pretoogjes en z’n mooie tanden Daar vallen vrouwen veelal op Ook al is hij niet mijn smaak En zijn naakt…

die armen die lippen het kan niet meer we zijn weer naakt herboren alleen maar we zien elkaar mogen elkaar houden van elkaar langs elkaar heen belichamen we de eenzame ascese van het eeuwig samenzijn in liefde…

Schaamt zich de naakte roos in Katmons dal? Zweer mij, dat nog in uw graf uw geraamte Ons genot sidderend gedenken zal. Engelse vertaling: - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Recall our mild flowering without shame. Does the naked rose feel infamy in Katmons' taking?…

jij hebt mij bij de hand genomen mijn dromen gezien dat wat ik voor echt versleet was slechts decor de bühne bleek een werkvloer zonder pracht en praal glitter en glamour speelden in gedachten hun adembenemend verhaal waardoor mensen in extase raakten omdat zij dit nooit meemaakten jij hebt mij onder de schijnwerpers naakt…

het fluweel van je huid laat mij zweven op je benen de vrijheid die je mij geeft laat mij genieten als een wees heerlijk snoepen van al dat zoets ik geniet volop zoals je voelt kijk even in je ogen want ook jij moet genot uitkreunen werkelijk, zonder enkele schaamte dans ik je lijf in het rond zo ver als dat lippen kunnen proeven zo naakt…

Ik blijf gekluisterd in de baarmoeder van mijn verlangen, steriel glijdend in mijn naakte drang om geboren te worden zonder dwang.…

op de grond ligt een gedicht een naakte scherf die de wind uit de spiegel van mijn leven nam mijn trouwe stoel houdt me krachtig vast en hoest het stof vanonder mijn onrustige kont vantussen de takken ijlt een lichtstraal door het glas en legt de titel bloot 'volmaakt gelukkig', hij glanst ik trek gehaast aan de pen poog…

Naakt in prikkeldraad hangen, met stukgebeten vlees, in een ijzige Noordenwind, totdat je geen adem meer vindt en de noodkreet smoort in een dichtgevroren keel.…

is de lof der zotheid losgebroken in ons vette nederland en men naakt doch met een hoedje paradeert als malle loetje om goedkeuring van de keizer en het volk nog niet wijzer de democratie verteert hoor ik reeds het zacht gespin als de kat zijn nagels scherpt aan het behang van het fatsoen en het kwaad zijn schaduw werpt in kristalheldere…

Naakte bomen kleden zich weder aan. Winterslaap is nu gedaan lente kan weer dromen. Zomer in de lucht terrasjes schuimend blond. Zwaluwen in vlucht een blauw wit achtergrond. Een dek bladeren en regen waaronder zomer sterft aan geen mens of dier gelegen het is gewoon de herfst.…

jaren kropen vreemd langs naakte takken over diep zwart stukgewoeld land een maskerade van donkere bladeren bedekte mijn snikken met honend gelach te zwaar voor ogen droeg een schuldeloze de nacht op grauwe gekromde schouders grijpend grillig striemde de gesel ontloken vruchtig in verduisterde oorden eeuwig en eeuwig veroordeel…

ik houw een standbeeld uit vruchtbare gedachten ingegeven door mijn hart vorm het met slanke lijnen en woorden die het stenen leven kunnen verzachten ik geef het kleur met grootse tinten zoals de natuur ons aldoor schenkt het is mooier dan alleen het naakte omdat echtheid uitsluitend weet heeft van schoonheid en niet aan enige duisternis…

alsof ik door spinrag kruipen moet in diepe ravijnen springen door het donker lopen over onbekende wegen de storm trotseren in je stem (zo is de weg naar jou) met naakte armen de honing uit de korf van bijen stelen handen vol edelweiss plukken en uit de hoogste takken het gaafste fruit meebrengen (opdat je mij opmerken zou) maar…

Alleen jij dringt daar doorheen alleen jij ziet mij zo naakt, alleen jij waagt verder te komen, jij bent degene ..... die mij diep raakt....…

zinloze bijdrage indien ik het luisteren verstoor ik laat het gezegde verdrinken in onuitputtelijke gedachten angsten zullen onophoudelijk klinken kan zelfs mijn verscheiden verwachten * morgen zal er niet meer toe doen immers mijn ziel tracht heden de overgave te verwerven hopelijk net op tijd voor een laatste zoen opdat de naakte…

wenkt met warme hand op een roze wolk met gouden rand en ik stond in de kou en regen accepteerde het als zegen omdat ik niet beter wist of heb ik me toch vergist is er een ander leven dat zoveel meer lijkt te geven waar je lente ademt en kippenvel krijgt als je alleen al naar die ander kijkt heb mijn kleding uitgedaan ben naakt…

Ik hou van je Zou deze lieve woordjes Heel zachtjes hebben gezegd Mij naast jou naakt hier neergelegd Stel me voor je open Bang hoe het zal lopen Hou je wel van mij Is er chemie te ontwaren Ik kus je lippen, streel je haren Geef me helemaal bloot Ben als de dood Dat ik zal lijden Afgewezen af zal glijden Zonder jou alleen Ik hou van jou…

Ik droomde van een gouden vogel bezet met edelstenen en vleugels van satijn Zij nam mij mee naar de hoogste sferen om te plukten diamanten smaragden en robijn doch mijn mandje had geen bodem toch bleef ik plukken aards als ik was tot ik vermoeid van onder haar vleugels glipte en naakt terug plofte op mijn harde matras Waarom…

Nacht wordt dag, naakt en pril ongrijp - en voelbare hordes krijgen een stralend daggezicht de ogen staren naar een open veld met sproeten een toekomst tegemoet.…

Bodemloze put te verdrinken in je ogen, wel zo makkelijk Overtollig woord ingepakt en uitgekleed tot naakte waarheid. Winterzon tekent mist op een bladloze tak, schildert zonder kwast Mijzelf verloren, kwam de dood tegemoet, ook hij scheen de weg kwijt.…

gezicht in reliëf naakt hiëroglief koel dood teken vlinder zingt vleugel gebroken laat later staat kraanwater vaarwel wij komen aan, en slopen die hel afval afvallig bastaard aanraken raak vaak klaas aast gierige gier stokken stook deze wereld dood gasmasker ook! wij kijken muziek zingt mensen kerken erkennen rood…

Schoonheid overal, drinkt van de eeuwige bron, naakt en verwonderd. Stemmen in het bloed, schrijven namen in vonken vuur, nu, morgen, voorgoed. In huid, ziel en hart werd alles me ontnomen, geproefd haar vrije uur. Lopen op water, het maakt de dag weer open, speel met lopend vuur.…

hier het laken en daaronder het naakte slopende meisje midden de muur hangt ingekaderd het toeziend oog; de camera's doen hun werk en zonder hieraan afbreuk: een stoel wordt geen stoel, houdt huis. zo ook het raamkozijn, het tekort van de put. het haar dat haar bewaakt De slaap sloopt niet meer droomt onafgesproken.…

mijn lichaam schoon en naakt gezien door zijn hunkerende bewonderende ogen er is geen valse schaamte dek me toe, straks als we hebben liefgehad….als de hartstocht heeft plaatsgemaakt voor serene rust dek me toe met een deken warm van liefde en passie het geluk dat we samen mogen delen is zo groot we hebben nauwelijks woorden nodig…

mijn ego tot het bot het rot eraf het merg voorbij tot ik de plek ontdek waar ik mij vrij kan waren en vergeef aan hen die mij verstaan daar zet ik mij op gladgestreken vezels het harnas van de geest gezonden aan de goden de schellen voor mijn ogen afgepeld hoeken maak ik rond obstakels vijl ik weg tot lijf en leed gesmeed naar naakte…

in de kracht van het zijn zweeft de naakte uitgave van wie ik ben... de wereld is hard hij vergaart ijs in bonte vormen groengepluimde bomen en een woud vol gevaar waar ben ik dan?…

Gedoopt in trots en twijfel maakt het subjectief om het pad alleen te gaan over de naakte pagina’s van een laatste hoofdstuk en dunt mijn taal langzaam uit.…

hier het laken en daaronder het naakte slopende meisje midden de muur hangt gekaderd het toeziend oog; camera's doen hun werk en zonder hieraan afbreuk: een stoel wordt geen stol, houdt huis. zo ook het raamkozijn, het tekort van de put. het haar dat haar bewaakt de slaap sloopt niet meer droomt onafgesproken.…

Jij, die weet dat ik geen onbeschreven blad ben maar getekend door woorden mij kunt lezen nu ik naakt voor je lig en ik mijn ziel in je lichaam schrijf Jij, die behoedzaam de blaadjes van mijn hart omdraait als ik er hardop uit voorlees ezelsoren vouwt in mijn kwetsbaarheid zodat ik weet waar ik gebleven ben Jij, die weet hoe je onderhuids…

Schraal verschijnt in de toppen de schijf die de dag ontmaagdt tussen opgetrokken graskragen doezelt glimmend en naakt een gestreept plaveisel kruinen op stam ontwaken nog geen tint aangetrokken bloemen komen in bedden bij half dromend de ranke halmen uit de wetering staan wolken op een lichte bries wuift ze op wegen van heden tot…