Alle inzendingen over regel

zij danste voorzichtig tussen religieuze bloemen lachte naar hen zonder ze echt te raken zomaar contact maken was niet altijd gepast de regels in een orthodoxe wei voelden niet altijd vrij zoals vaak in de natuur hebben zij graag een goede buur van hetzelfde soort in elkaar verstaan zonder woord veel anderen aan de overkant genereren…

Er is een dichter die niet kwaakt maar keer op keer opmonter treft als hij een speedsonnet aanheft en opgewekt met droevig draakt Hij blaast het stof van poëzie en lucht het ledig met begrijpen zonder door regels af te knijpen zijn werk leest als een melodie Wis steekt de brand in triestigheden verruilt `t nobele polemiek niet met ongegeneerd…

ongegrond zijn dat God een reus is op voeten van leem dan is geloof niets meer of minder dan besturingssysteem waarin elk bestand door het virus van de taal is opgelost en waar gebeden, hand over hand, zijn verworden tot ongewenste post de werkelijkheid hergeprogrammeerd in nullen en enen; de oude waarden zijn al verdwenen en nieuwe regels…

Haar ogen zoeken de laatste regels. Hij is het met haar eens en noemt autorijden een zenuwslopende, tijdrovende onderneming, alsof je elke keer examen moet doen. Het meisje beweegt constant haar blonde krullen op en neer. Ze herkent zich in hem. Tot dan toe gaat alles eigenlijk heel goed.…

stapel ergernis tot het de strot uitkomt aanbid uw kwelgeesten noem uw nederigheid geloof in het ware der woorden eerbiedig ze als uzelf nijg gelaten moede hoofden neem très au serieux d’authoriteit in majeure minzaamheid erkent uw minderheid tegen getal grof gebral regels zijn voor bestwil algemeen strekt het belang neem in droom…

Dansend op een zilveren draad Flierefluitend buitelen zij ongeremd Bewogen regels op vrije akkoorden Speelse woorden doch niet erkend Dan verstomt het vrolijke festijn Onbegrepen dit vrije woord als geheel Streng worden zij tot de orde gemaand Gedanst gefloten mag er zoals betaamt Somber onbegrepen ploffen zij in het gras Geordend…

----------------------------------------------------------- De gemeente Tilburg beboet de Heilige Margarite Maria Kerk wegens te luid gebeier, en vorig jaar werden er regels opgesteld voor de bescherming van personeel dat misstanden naar buiten brengt, de zogenaamde 'klokkenluiders'.…

In mij kwamen vergeten regels omhoog, zachte op nacht rijmende landerijen, maar jij fluisterde: hier, hier is het het fijnste, waar je nu bent, waar je nu bent met je handen.…

Soms lijkt het wel of ik gisteren nog knikkerde mijn eigen fiets uit ballorigheid de sloot in flikkerde Soms lijkt het wel of ik gisteren nog belletje trok appels pikte uit de boomgaard de klepel stilhing van de klok Soms lijkt het wel of ik gisteren nog zwemmen leerde mij afzette tegen alle regels en me overal vanaf keerde Soms lijkt…

De allerhoogste graad in een zin of regel, die geen ruimte en twijfel laat bestaan, van wat ik zeggen wilde, daarin zou een onversneden boodschap moeten staan om al wat mee - of tegenzat, uit eigen hand bedreven, in eigen leed geleden en met tol en taal betaald, verhaalt zich braaf tot het heden, in eigen dicht en slaaf van literaire daad…

De Staat In staat van verwarring; Staat, een brede naam, altijd en overal regels; voortdurende controles, van de wieg in het graf, geen simpele benadering; intens, zonder opsmuk: we zijn verdwaald, stuurloos, zonder samenhang drijven wij rond, een en al onzekerheid; we gaan allemaal het pad dat naar het water leidt.…

Onder levenden wil ik liggen, scharrelen in aardse retoriek van roze biggen, verwent te wroeten tussen wortels van de romantiek, de borst gewent naar de verlichters, met het gezicht in gewoelde letters van de zinnen, ketters van regels en van lichtsporen in het woord, in gestreden voren wordt nooit onderhandeld, gewoekerd, welgeschapen…

België/ Nederland wij dichters hebben een geweldige vriendenband maar owee laat er geen discussie mondkapjes komen het dagelijks onderwerp onderhand strengere regels in Antwerpen melding radio tv zelfs een avondklok nee wij blijven gezellig doorrijmen hier op deze site geen geknok lieve jongelui heb dit speciaal ook…

In het dorstige land tasten daklozen in het duister, ze zijn de stralen van een getergde zon en goddeloze geloften al tijden moe, papieren regels rotten in het hout, een leger van houtwormen splijt de wereld open, dekt de aarde met hun maskers toe, in de vlijt van alle gestorvenen treft alleen de hoop geen verwijt, de nachten…

Liefde presenteert zich in vele vormen buiten regels en normen. Ze gaat gepaard met pijn, loskomen en blij ze leeft in jou, in ieder en in mij.…

Zelf organiseren en alles regelen, ik weet nu toch hoe het moet Teleurstelling, ik bots hard op mijn snoet. Alleen kan ik helemaal niets aan Zonder hulp is er geen bestaan. Dan waardeer ik ten volle mijn goede vrienden Ben dolblij hen terug te vinden.…

wij zochten regels die we ademen konden een waanzinnige liefde om afstand te dragen, ons staande te houden in elkaars lichaam, en uit zoals de slaap van vogels naar zee die nooit afscheid nemen van poëzie van zon en uur, almaar meer hoe verzonnen wij de echtheid het ruiken van de duinen, de vele manieren van gemis en hoe je het litteken…

Er geldt geen één regel. Het is mijn liefde voor het leven de wil tot leven die het leven voor de liefde nog altijd elke dag, elk uur en iedere seconde in leven houdt.…

De allerhoogste graad in een zin of regel, die geen ruimte en twijfel laat bestaan, van wat ik zeggen wilde, daarin zou een onversneden boodschap moeten staan om al wat mee - of tegenzat, uit eigen hand bedreven, in eigen leed geleden en met tol en taal betaald, verhaalt zich braaf tot het heden, in eigen dicht en slaaf van literaire daad…

De eerste regels, openden het verdriet, was alsof ze constant de deur alleen maar open liet, het herleven, beleven van de narigheid, ze wil het middels het schrijven alleen uit haar hoofd maar kwijt. Want eenmaal de moed bijeen geraapt, vergt meer dan men vermoeden kan. Ik wens je sterkte bij het schrijven en beleven van!…

De regels zijn er, laten we ons eraan houden. Een mooie tweede Pinksterdag allen.…

daar staat ze, gebogen als altijd in haar blauwgeruite schort en veegt met blote handen zwarte aarde in de hoop dat groen opnieuw geboren wordt ze ziet niet om, graaft dieper trekt brede voren in het land plant haar voeten tussen de regels en poot piepers in het rulle zand kijk, ik heb ze allemaal op een rijtje het is de wereld, de wereld…

In al jouw heersende stiltes toch heb ik je gekend geweten wie je was de moeder, de vrouw het bevochten verleden altijd weer suste het heden met één vinger op gesloten lippen ssst waar ik speurde tussen de regels van ongelezen bladzijden op afstand bleef je in mijn zoektocht maar soms was het alsof ik iets van een fragment vond in…

Speel het spel met je eigen regels. De wereld lijkt nieuw van zinnen. Maar van binnen leeft nog altijd dezelfde mens. Zonder grens van het bezinnen. Is er niets anders meer dan de onvervulbare wens. Onvervulbare wens van het onvervulde verlangen. Die levenswens in muziek Een publiek geuite nimmer uitgegeven bundel van gezangen.…

Jouw nachten wil ik warmen tussen verstarde regels door.…

geen vorm en geen kader geen begin en geen einde geen zwart en geen wit geen goed en geen slecht geen waken en geen slapen geen geven en geen ontvangen fluisterend deze regels dromend drijvend op de gewichtsloze stilte denk ik aan de naamloze gedachten die wapperen in de wind loze wereld het ontstaan moet nog worden bedacht in het…

generaties litanieën hebben heiligen met rozenkransen neergezet beelden gapen op pilaren ogen navelstaren en hun handen reiken naar de Heer de zon mat kleuren door het glas in lood, verlicht het bidden voor de dood stofjes dansen heel devoot in slierten rook van meer dan duizend kaarsen het orgel speelt een lied van ongeschreven regels…

meer valt Zeg het tegen de struiken in het Noorderplantsoen dat zij geen sneeuw meer dragen geen mens hoeft hen te vragen hoe laat het wel niet is Vertel het aan het gras hoe na een hete zomer de sneeuw drie meter hoog lag hoe in het hoge noorden de barre winter wit zag van sneeuwjacht op het ijs _______ de eerste regel…

jij was mijn havik ik jouw prooi je ogen licht fixerend dodend mooi je greep mij toen ik kwetsbaar was mijn wil gebroken maar nog lachend naast je zat jouw ogen lazen regels wit die zwart het rood van liefde geven ik wilde langer blijven om met jou een echt gedicht te schrijven je bent gevlogen mond met warmend rood ik reed naar…

nee, ik strijk geen snaren op klassiek tokkel wat muziek in klanken die je lente laten dansen voor mij nooit het stramien, ik heb het allemaal gezien speel uit vrije hand zie wel waar ik strand ik verbras geen melodie in koperblaas roffel niet op trommels als een dolle dwaas houd me toch aan regels haal pegels weg uit winters…