Gaten in emmers
In het dorstige land tasten
daklozen in het duister, ze
zijn de stralen van een
getergde zon en goddeloze
geloften al tijden moe,
papieren regels rotten in
het hout, een leger van
houtwormen splijt de wereld
open, dekt de aarde met hun
maskers toe, in de vlijt van
alle gestorvenen treft alleen
de hoop geen verwijt, de nachten
woelen twijfels bloot, er lekken
zure vruchten door de gaten
van de emmers, geworpen in de
onkreukbare morgenschoot.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 2 september 2010
Geplaatst in de categorie: filosofie
Heel mooi.
van onmacht recht strijken, een moeizaam proces.
Wel heel mooi geschreven.