2548 resultaten.
Beste vriend
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 920 Als jij een visser zou zijn
ben ik misschien de vijver
die in de winter bevriest
om te bezinnen met jouw ijver
als jij een schrijver zou zijn
ben ik de literaire ganzenveer
waarmee je streelt over het papier
op het landschap tot aan mijn tenen
schrijf je over toekomstig verlangen
als jij een geleerde dokter zou zijn
ben ik jouw zeldzaamste…
Bijna speels
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 175 je schreef
bijna speels
gedachten in woorden
maar wikte en woog
vijlde en polijstte
een briljante settingsboog
heb je juwelen
zien glinsteren met
zonnetjes in ieder facet
het licht
kwam van binnen
glansrijk in poëzie neergezet…
Beeld
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 Illusies rijker.
Een potlood naast een leeg schrift.
Poëzie leest voor.…
Vandaar
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.252 vandaar dat ik je schreef. En toen sloot je
bijna de deur, maar er bleef een woord tussen-
hangen, dun als een blaadje en in ons als rook,
de zilte geur van je binnenste buiten
op mijn hand en achter je lippen het mijne.
Dat hielden wij vast, elk aan een kant,
en ieder zijn beeld van verdwijnen.
De nacht hing vol kruimels die nacht
waaierde…
Dit leven
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 364 wiegen ze eenzaam stilte
onder avondregen
ritme zoekend
in waarde wegen
zonnige beelden van
verzonnen vakanties
in jouw tedere brieven
kraanvogels op het witte zand
de dalende zon boven blonde stranden
uitgestrekte vlaktes
van vlekkeloze beeldspraak
naar hopeloos naakte wonden
en toch hoop je dat ik terugkom
in het niet te schrijven…
KOERT ZWERVER
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 219 De wijze denker ziet meer dan dit leven,
wordt door d' onzichtbare wereld geraakt.
Terwijl hij ernstig werkt of zich vermaakt,
is zijn wezen vol sprookjesbeleven.
Vingers, papier en oogleden beven
bij een vurige pen, die dansend waakt.
Het hoofd verzint toverkunst, verlangt en blaakt
om de jeugd wonderverhalen te geven.
De schrijver beeldhouwt…
Gedicht
gedicht
2.0 met 2 stemmen 2.056 Een gedicht maken
dat groter is dan past
tussen wat ik nu zie en wat ik zie
als ik stil ben.
Zeggen: dit is zo,
zonder te zeggen: dit is dit.
Met een gedicht proberen.
Als ik het niet groter kan maken is het af.
------------------------------------
uit: 'Eerst dit dan dat', 2004.…
De kronieken van liefde
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 191 vandaag
vond ik een lach
in de kronieken van liefde
verwijderde
spinrag met tijd zag
blijdschap en openheid
bladerde terug
las scherven geluk
in een eindeloos verlangen
een bloem
nat van tranen
verwelkt zonder kleur
slechts de geur
was op het blad
blijven hangen
de lach van vandaag
is de vraag naar het nog
ongeschreven wit…
Poging
gedicht
3.0 met 8 stemmen 8.245 Misschien heb ik nog 't meest geprobeerd
woorden doorzichtiger te maken,
waarbij dan juist extra opvallen
de donkere plekken, verdichtingen
van wat iemand denkt, meent, voelt,
desondanks met de bedoeling
meer het licht zichtbaar te maken
dan wie dit schrijft en zichzelf
ten slotte ook niet veel anders
dan stof gegeven is.
------…
Waarom zou ik...
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 119 hij schrijft geen enkele zin en toch
mijn evenknie
het is weleens goed dat een schrijver
weet dat de geest ook afhankelijk is
buiten de eigen wil om, want bezieling
als sleutelfiguur is de spil
zie dit schrijven vooral als uitdaging
of hier nog iets van mijzelf in zit
een eigenschap van gedrevenheid
die met ongeduld de boel omspit
vergeet…
Mijn eigen werk
netgedicht
2.0 met 69 stemmen 34 hun leven leiden
de pijn verbijten van
geraakt te zijn in
het diepst van het hart
vrijheid in de poëzie
in mijn hoogste goed
gebleven geen regels
en tal van andere
formaliteiten in het
met kunst en vliegwerk
opgezette frame van
handeling en regelementen
om anderen te weren en
de eigen kwaliteit
te laten overheersen
in het lezen en schrijven…
Net een sonnet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 124 zonet op schrift in vast stramien
alles recht hangt aan de muur
wekt ongezien mijn avontuur
starre showroom bovendien
stel dat het beeld verscheeft
afziet van recht toe recht aan
waar komt zoiets vandaan
weerzin blijkt dat kromming leeft
dan moet alles wel zo zijn
accolade neemt de overhand
verdringt met kracht de starre lijn…
- Nacht zwijgt als kristallen inkt -
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 161 kunstmatig
om zonder klankmogelijkheden te gaan
omlijsten voetgangers, die zwijgend staan
de donkerblauw fluweel verlaten straat
stilstaand kijken voorbijgangers
hun naambordjes hangen nog aan gevels
vol ontzag heeft ochtend het vele glaswerk
van ontelbare lichten gedoofd
gevatte koude adem vanbinnen,
mijn inkt zou nog uren kunnen schrijven…
Epistelde je leven
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 180 je krulde letters
vlocht woorden
verbaasde zinnen
epistelde je leven
in alinea’s van geven
zonder nemen
totdat je inkt op was
en tranen kwamen
op het wit papier
gevouwen en gepost
het adres niet ingevuld
niemand kreeg jouw schuld
onbestelbaar is zij teruggekeerd
toen jij eindelijk had geleerd
het leven ook te nemen…
voor hen die schreven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 244 (en toch niet bleven)
'wie schrijft die blijft'
zei men vroeger dikwijls
maar jaren later weet ik beter
denk ik aan de oude dichters
die van ons zijn heengegaan
natuurlijk zijn er nog de bundels
die getuigen van hun bestaan
maar blijvend zijn ze niet
vraag uw buurman bijvoorbeeld maar
eens naar de dichter C.Buddingh'
wedden dat hij…
In het aanschijn van poëzie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 227 mag ik mij
verheffen in het
aanschijn van poëzie
wierrook ruiken
in de walm van
gebrande paardenhoeven
blauwe vegen lucht
met zon in een
bewolkte hemel smijten
licht zien
zonder nagels die
mijn ogen open krabben
zonder tuig dat gniffelend
en besmuikt talent doodt
voordat het zich uit
mag ik mij koesteren
in het aanschijn van…
Van het kruis gewist
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 146 de woorden
zijn geschreven
in klank en kleur
tot zin geweven
strofen structureren
het verhaal
de wende lijkt banaal
voorkomt puntig een schandaal
het mes is kil
gezet in harmonie
fileert emotieloos patronen
om de pointe weg te honen
de woorden zijn gekist
gedicht en titel al begraven
schrijvers naam
is van het kruis gewist…
Flinterdun
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 72 ik wilde je schrijven
op flinterdun papier
maar mijn lichtgewicht
woorden wilden niet
beklijven op wit a-vier
schreef zonder
schaduw met
mijn witte stift het
contrast was te lezen
als je dat tenminste zag
ik wist dat je
vingers langs letters
gingen om warmte
en emoties te vangen die
daar achter bleven hangen
op het eerste gezicht…
Een vleugje poëzie
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 181 je houding
straalde wijsheid
met een warme lach
in milde tolerantie
omarmde jij gedichten
bij het oplichten van gezichten
maar ik zag
je vinger krullen en je magistrale
armzwaai kon de deceptie niet verhullen
ik werd naar de hoek gestuurd om
te overdenken hoe ik over platitudes
een vleugje poëzie kon schenken…
Jouw handschrift is muziek
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 211 je venushand is slank
vingers lang en artistiek
jouw handschrift is muziek
in licht gebogen lijn
articuleren rondingen passie
de schrijfhoek is verfijnd
mijn marshand is
vierkant kort kordaat
staccatoot rechte lijnen
verdwijnt in oplossend
vermogen na de daad
het schrift is tegendraads
wij hebben het heelal beschreven
met aardse…
Woordenwaterval
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 106 Woorden voelen soms als een regenjas
of als de ouderwetse overschoenen
ze bieden bescherming tegen het water van bovenaf
of tegen die diepe plas
woorden zijn zelf het water
soms komen ze als een woordenwaterval
naar buiten en zijn ze niet te stuiten.…
Letters zwart parkeren
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 232 mag ik ruimte nemen
letters zwart parkeren
op dit witte vlak
wil ze wel centreren
zodat ik niet meteen
alle beginposities pak
maar eigenlijk
ontstijgt de inhoud
het dun geschept papier
want driedimensionaal
leest u altijd
mijn gedichten hier…
In wispelturig bewegen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 265 vluchtig is mijn letterzaad
luchtig gedragen
door een vragende wind
speels en verstrooiend
letters schampen
het kalende land zonder
opening van vingers
blijft alles strak in de hand
maar woorden vlijen
zich neer in de luwte
van struiken gedijen in
zacht van een zomerse zon
tussen bosrand en weiden
vermeien zich zinnen tot
strofen…
Wichelroedde naar kleuren
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 188 hij schreef
zijn scherven
bracht ze als glas
dacht de vorm
van kristal te gaan erven
in de toon klonk de barst
hij polijstte
de scheuren dacht
mat transparant
wichelroedde naar kleuren
maar zag en vond
geen oorzakelijk verband
presenteerde zijn schrijven
klinkend als klok maar
uurwerk en wijzers waren kapot…
Wit weer ongelezen blijft
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 254 eenzaamheid
vertrouwt het
wit papier
als chaos vlekt
in tekeningen
die geen letter
zullen lezen
zij bouwt
op lijnen
tussen regels wit
fel uitgelicht
doorziet gebrek
aan zinnen
en gevoel
diep van binnen
is het stil
als wanhoop
tegen muren krijst
alleen-zijn geen
respons meer krijgt
wit weer ongelezen blijft…
Stukjes onbeschreven
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 195 je hebt me
het boek gegeven
met de grote letters ik
geen plaatsjes
slechts woorden
veel pagina’s nog wit
stukjes onbeschreven
alsof het leven op dat
moment geen zinnen wist
de jaren hebben zich
aaneengeregen in
anekdotes en details
maar om jou goed te lezen
kijk ik je aan en zie de
echte woorden in je ogen staan…
Magie van soepele zinnen
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 510 de lege tekst
tocht wind
luguber kaatsen
medeklinkers
echo's naar elkaar
ze kunnen geen
volume vinden
klinkers klotsen
tegenritmes en
zijn onbenaderbaar
woorden missen
de magie van
soepele zinnen
brengen niet meer
binnen dan betekenis
strofen vloeien niet
omdat de inhoud
strak bevroren lijkt
misschien wel
doodgeboren…
Als er geen licht meer door linnen dringt
gedicht
4.0 met 2 stemmen 4.762 Ik draaide
de ansicht om die als voorbeeld had gediend: Camping
Seeperle, Bodensee, en wist opeens dat ik liefst elk gedicht
met sinterklaasrijm wilde schrijven, inhoudelijk haast zonder
gewicht, in de hoop – ‘We kwamen er vaak, je tante en ik’
– dat er vanzelf iets in sloop en daar bleef waar geen vinger
achter te krijgen is, zoals ofschoon…
De inkt is stroperig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 226 onbeschreven
is het blad maar
de letters dansen in
mijn hoofd hun melodie
de inkt is stroperig
ze wil niet glijden
op het wit papier in
woorden van plezier
de pen krast varianten
het ritme is verstoord
de klankkleur geeft wat
ongewenste dissonanten
de vorm heeft een
schijn van poëzie maar
wat u leest en hoort is
toch mijn eigen…
JE ZIET ER SLECHT UIT
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 251 Dat wil je niemand horen zeggen
hoewel ik het zelf al heb gezien
omdat ik af en toe in de spiegel kijk
die het weerspiegelt
en toch voel ik mij prima
ondanks het slechte weer
met regen en storm
in een glas water
ik moet iedere dag naar buiten
op de wandel met mijzelf
bewegen is goed voor een mens
maar ik beweeg me overal
waar mijn…