Dit leven
Woorden dansen
als vreemde metaforen
wiegen ze eenzaam stilte
onder avondregen
ritme zoekend
in waarde wegen
zonnige beelden van
verzonnen vakanties
in jouw tedere brieven
kraanvogels op het witte zand
de dalende zon boven blonde stranden
uitgestrekte vlaktes
van vlekkeloze beeldspraak
naar hopeloos naakte wonden
en toch hoop je dat ik terugkom
in het niet te schrijven boek
maar ik ben verder weg dan ooit
alsmaar dieper in dit leven.
Inzender: Henk van Dijk, 4 oktober 2013
Geplaatst in de categorie: individu