Alle inzendingen over stof

Bij terugkomst wachtte ik hem op suste hem in slaap met kussen hartstocht die op ontwaken stond maar het bad stond klaar te wachten op het stof en vuil van de reis Agamemnon zonk in het bad, zuchtte Mijn minnaar ving hem in een net doorstak hem met zijn eigen zwaard even daarna volgde zijn slavin hem in de dood en ik gedacht mijn dochter…

ik voelde hoe de lucht dunner werd toen jij binnenkwam pigmenten op de muren kleurig oplichtten door harmonisch samenzijn in een verhelderende schijn werden onderlinge blikken steeds klaarder klonken stemmen duidelijker in een meer verfijnde articulatie jij zorgde met een bijna magische update dat ruis en stof verdween misverstanden…

ik kijk naar buiten, zie geen blad bewegen de straat bedekt met zaagsel, mos en stof ik hoor de uitspraak van het Hof, de rechter spreekt zacht, schiet nergens uit zijn slof beschrijving van een leven, afgenomen door wie elk blad de mond bedekt, van hem, gesnoerd door hout en aarde geen mens die hem tot spreken wekt 'bewolkt, met af en…

Mijn ziel Die is het kwetsbaarst Die ziet niet iedereen Want wat het snelste pijn doet Beschermt je het meest De laagjes eromheen Verschillen menigmaal Soms alle stoffen die er zijn En soms alleen maar voile Mijn ziel, Die is het mooiste Die krijgt niet iedereen Maar wie aandachtig kijkt Ziet ‘m door het stof heen Ongezien Zie…

Er is een dichter die niet kwaakt maar keer op keer opmonter treft als hij een speedsonnet aanheft en opgewekt met droevig draakt Hij blaast het stof van poëzie en lucht het ledig met begrijpen zonder door regels af te knijpen zijn werk leest als een melodie Wis steekt de brand in triestigheden verruilt `t nobele polemiek niet met ongegeneerd…

Kieuwen kiemen tot oeroude reptielen foetale fossielen in wording Licht en liefde ontwaken voor ‘t eerst uit stof en steen jij en ik Blozende blikken in obscure ruimtes een vluchtige vlam in het ijle Beloftes beleven op desolate stranden tijdens naakte nachten in een rijp avontuur Bloeien bloemen in de moederschoot Venus venaal…

Leg mij nu naakt op deze naakte grond, besprenkel mij met stof en as en merk mij met de Tau van Israëls verbond. Hier, waar de levensdeur geopend werd, waar alles ooit begon en wij als broeders in liefde leefden, wil ik overgaan in Hem. 'En met mijn stem heb ik de Heer geroepen, ik heb tot Hem gebeden met mijn stem.'…

in stof en zand wind en wolken heb ik jouw naam gezocht ik heb gevloekt getierd gehuild gebeden gezwegen en ik ging verder, keek in de eerste tweede derde persoon, zocht zelfs in meervoud maar elk woord bond me vast aan mijn honger ik kuste lippen bomen bloemen de stroom van een rivier verleden en heden en hoorde de toekomst…

de speelse wind danst en glinstert in het stof dat hij doet opwaaien het is mijn vrind vaak botsen wij op strand en boulevard hij jaagt scherp zand met hagel en regen door mijn haar maar als wij lopen langs de vloed is hij het steuntje in de rug dat doet mij oneindig goed soms schiet hij uit zijn slof orkaant kusten drijft…

oude man wrijf je voeten blond haar op ongeschoren benen verontrustend geil de krulletjes van jonge schaamte bedekken nooit genoeg het gulzig aanzien van vuige gedachten je ruikt naar Goddelijk als marshmallows in het vagevuur een ketting onttrokken aan broze onschuld ween jij het wijwater brak de soutane bloost een mufheid werpt stof…

alg en schimmel versmelten tot een groene, grove korst onthecht zijn ze kansloos ze slorpen verstikkend stof traag woekerend met geduld op de kale rotsflank de grafzerk die schuin zakt een ijswand in het hoge noorden her worden ze niet verdrongen maar dringen door de fijnste porie zelfs verdord slaapt het door tot de dauwdruppel hem…

mijn begaafdheid als ze een gedicht uit het boek voordraagt schommelend de ongerepte natuur plaagt die een enkele hoofdstuk niet heeft erkend grove taal geschiedt niet in mijn schrijven stroomt niet over de lijnen van het papier haar mond vermaakt zich met het plezier dat maar zelden tot het eind wil blijven ze ziet mij als leerzame stof…

weer duikt feniks in zijn as orakelt delphi dat de mensheid terug gaat naar af waar geschiedenis ontwricht wordt uit gevest en tijd breekt tolerantie in wankelmoedigheid stof en stenen vuurstormen verhaal van hoe ook zij door ongebreidelde agressie ten onder zijn gegaan zwarte vlaggen dekken gaten af die tot het doodsgezicht…

De wilde honing ruikt sterk naar vrijheid, stof pleegt verraad aan de zonnestralen, jonge meisjes dansen God's weidsheid op het gezang van de nachtegalen. Tevergeefs tracht het Romeinse gezag ongewist zijn handen schoon te wassen; op het plein klinkt het boze hoongelach op het ritme van de dansers' passen.…

stram in twee rijen dik camouflagestrepen onder ogen die alles in zich opnemen vóór een verdwaalde kogel opnieuw een statistieken nummer en zwarte kadertjes in de krant het stof bijt, de zon brandt met hun maaltijd in zilver - made in the USA - of het koosjer zou zijn chocolade uit te delen eerder dan blauwe bonen een onschuldige glimlach…

Het duurde lang wij spraken beiden achter glas voordat ik meer dan klanken hoorde maar niet meer dan losse woorden: kou en stil en stof en as. Hij riep mij uit het diepste diep. Nog eenmaal riep hij en ik sliep.…

Hij schrok op toen zij haar lichaam verliet een schim verdween dwars door een deur die hij met moeite piepend open kreeg volgde haar de verre, lange helling op Haar stappen vormden zich in het stof donkergrijs de lucht en het licht flauw hellend naar het hoogste punt waar ergens haar gestalte zich verloor Achtergebleven zochten zijn voeten…

hij ziet weer zilveren vogels vliegen zonder enig geluid pas als de bommen vallen gaan zijn dromen uit dan is er chaos herrie stof explosies klinken dof in die paniek vindt hij zijn weg zonder een woord te hebben gezegd de vertrouwde straat was al kapot geschoten hij zoekt zijn eigen plaats kijkt verbijsterd op bij een bekende…

Wat moet als je vloer schuin wegzakt Onder stof met kraak en raas kwam de brandweer tevoorschijn met een grijparm door het kozijn Ontredderd is gevoel haar nu de baas moet de echte boor nog aan de lijn beginnen op de Vijzelgracht wil je niet meer binnen…

Struikelend over onverharde wegen draagt haar hoofd weer een volle kruik een glimlach, spontaan opgevangen door het kleine kind dat aan haar rokken hangt, verdwijnt langzaam achter opstuivend stof kleurrijk is haar kleed dansend om lange donkere benen en wanneer wanhoop die avond even haar ogen raakt maakt elke pas nog steeds muziek…

de tijdsoldaat voorbij de lege ruiten nestelt zich in parallellen en meridianen en vraagt mij om de ogen te sluiten doch in woekering en met psalmen kreunend durf ik mij niet te uiten de spiralen van het universum reiken mij meermalen de sluiers van het stof maar ik zet tegen beter weten in steeds weer de rouwmuur zonder vensters neer…

mooie zijden bedreig ik je dan of vertel ik dat wat je hart verwent voel je dan wel dat ik slechts aardig wil zijn maar enig bezit wil vermijden als ik jou of jou even op een troon zet aan mijn hof wees dan niet bevreesd ik bewierook je ziel soms gewoon spontaan, zo ik ben, of als mijn hart door een kleed van donker bedrukte stof…

naast houtnerven en waar de vloer, vastgeworteld zijn schaduw geeft speels mijn armen rond jou schetst ik weet niet of ik nog iets zeggen wil of dat ik de bloemen verder draag naar buiten de nacht vol weemoed met wind en de onzichtbaarheid van mijn dromen je omhelst me ik dans en laat mijn gedichten waaien onbekend tot stof…

de ochtendjas is vandaag geel, beweegt traag over de grond, zwiept het stof weg. twee vogels komen thuis in haar gezicht. ze pikken van het putje zomer geuren naar honing warmte, halen een prille glans op, armen sluiten een regenboog om haar tenger middel.…

besta jij uit gedacht of stof van dromen nam jij vorm in mij zoals verlangen naar geld even later tien euro vond Leven wij kort en hevig ontelbare momenten met en voor elkaar Wij krijgen het geheel niet opgeteld Er is geen oplossing klaar Dus zoeken wij ver van elkaar de ruimte, die ons nodig heeft maken…

Hij had sober geleefd, alleen en lang intieme menselijke contacten ontbraken des te meer zijn inzet voor de kerk, de begraafplaats en het stadszangkoor Die waren ook allemaal van de partij waarin hij uiteindelijk centraal 'lag' Nu hijzelf tot stof was wedergekeerd was hij als mens, man snel vergeten!…

grijs getinte heuvels tekenen zich af op de ramen van mijn doorzonkamer ook al is de zomer reeds lang op zijn retour en de dag allengs meer bekort is het stof nog kraakhelder zichtbaar op mijn vinylen vloer en dressoir de hoge zetels hebben, door het oktoberlicht beschenen, nog niets aan waardigheid verloren het gobelin bloeit als nooit…

Het is augustus en de hitte zindert Hevig verlang ik naar de winternachten Ik zal er nog een tijd op moeten wachten Het is vooral het vele stof dat hindert De schaduw op de boerendeel vermindert Mijn klaagzang en beïnvloedt de gedachten Die mij tot dit bedrukte schrijven brachten De kunstenaar in mij herrijst en vlindert Want hij beseft…

Een schaduw van stof en nietigheid in gedachten zonder een verlossende ontmoeting of een gebaar dat de trieste sporen uitwist van het wachten dat ze niet meer vroeg of wilde dragen met haar lichaam dat alleen nog sprak in een taal van een onzichtbare koude pijn en een stille wanhoop van omkerende momenten en een wakend…

het begint met een golf en met jou er middenin of ben ik gewoon verliefd en doe jij mij nog meer dromen dan alle duinen waarrond een warme damp hangt je glimlacht nog hoger dan de horizon ik geef je een naam en wijs naar het zandkasteel waarin ik raadsels schrijf over stof en zand, zevenkleurige garnalen en hoe het voelt om vol…