Alle inzendingen over verhaal

De Spanjaard krijgt een volkslied zonder woorden De meute wou geen algemeen verhaal Muziek is weliswaar instrumen-taal Maar tekst hoort te versmelten met akkoorden Want niet mee kunnen mompelen is raar Straks komt er nog in plaats van woord gebaar!…

Je bent mijn zonnetje aan de hemel Mijn maneschijn bij nacht Mijn lucht, waardig te inhaleren Jij bent mijn sterrenpracht Je bent mijn druppel in de regen Overdag mijn bloeiende Jasmijn Mijn verhaal waardig te vertellen Jij bent mijn eeuwige Valentijn…

Er is nu niets maar het is er wel ik weet het zeker maar het komt niet zoals vorige week gisteren vandaag misschien nu is het er ineens als een bliksemschicht ik pak een pen een blocnote en schrijf een verhaal een gedicht opgelucht haal ik adem er verschijnt een glimlach op mijn gezicht.…

Het steen vertelt vertelt er zijn verhalen Gevoegd in geschiedenis het nu verbintenis met toentertijd en ooit... ...van horen zeggen en wat de ronde deed Het maakt puzzels compleet steen zwijgt niet langer in alle talen Verleden door heden ...verlicht.…

Nu dwalen ze tussen hemel en aarde met hun eigen verhalen daar in het heelal. In een ander bestaan ver van de aarde, maar ze geven ons kracht als er is een sombere dag.…

Veel liever las ik echt kritiek in duidelijke taal, maar dat is dan misschien een nieuw verhaal, dus laat me dit toch weer maar slikken en niet in zelfbeklag gaan stikken.…

In ruil daarvoor: vertel me jouw verhaal! Wat is mijn leven mooi, hoe licht mijn taak. Dan spat het plots uiteen… en ik ontwaak.…

de bloemen raken maar niet uitgebloeid worden door de kou geboeid tot overleven kleine vruchten die niet in warmte rijpen verdrogen later zonder nageslacht om mee te prijken verstilde schoonheid met een triest verhaal de kille lente vertraagt het leven van ons allemaal…

De eenzaamheid verdraagt de stilte de binnenruimte warmt zich zacht stoort zich niet aan natte regenkilte maar waant zich veilig in de nacht daar zit de dichter met zijn idealen de wereld niet zoals de hoop geheugen dat dwaalt in verhalen moed verkregen uit zijn biotoop.…

en er is niets wat mij zó aan het leven bindt dan dit zeker te weten ieder verhaal en alle schoonheid zou ik kunnen missen aan de overkant maar dat ik je zo liefheb wil ik blijven weten…

het is mooi gweest neem alles niet te serieus soms te klein soms op de schouder van een reus mag het pad bepalen dat wij soms elkaar weerzien lach dan om wat oude verhalen en proost dan nemen we er een er stuk tien…

aan muren hangen bloed zweet en tranen ik wil ze weer wit de doeken waarop ik leven heb vormgegeven zijn nu te koop ze verhalen in lijnen en kleur mijn ziel en emoties met penseel en nieuwe pigmenten zal ik u op maagdelijk wit mijn toekomst vertellen…

Het danst van links naar rechts Van boven naar onder Maar slechts Een lichtfits en donder Niks wordt bepaald in realiteit Wie spreekt er van waarheid En de vogel spreekt een taal Waar zich geen bevind, verhaal De cirkels in het graan Zeggen meer Als dat dit woord zou moeten Gaan…

Als ’s nachts de wereld stil gevallen is en mij niet langer lokt met haar verhalen dan sluit ik stil de ogen om te dwalen in dromenland waar ‘t zalig toeven is. Ernaast, op ons privé-rangeerterrein, ronkt rauw een haperende dieseltrein.…

zo dierbaar, deze week van oude en nieuwe verhalen verweven door stevige draden de witte ophaalbrug wat hebben wij genoten van bootjes op het Spaarne slenteren rond de Bavo broodje gezond bij "Jansje" stille rust in Teylers Hofje…

Leven dat uit miljoenen Ogenblikken bestaat, Seconden aaneengeregen Tot beeldfragmenten Die op zich weinig met Elkaar hebben uit te staan, Is in die handvol regels Van het gedicht terug te lezen In beelden die alles zeggen, Het hele verhaal vertellen, Zonder ook maar het kleinste Onder alle kleinigheden over te slaan…

hij vertelt het verhaal dat hem het beste uitkomt hij is vergeten wat hij zich liever niet herinnert hij overschreeuwt zijn met scheuren en kieren gevulde bekentenis een rondje roept hij een rondje voor de hele zaak buiten hechten regendruppels zich zacht fluisterend aan de betraande vensters…

Wichelend met woorden proberen kieren te dichten om de kou buiten te houden wat warmte te koesteren Kom lees wat dichterbij proef van de woorden en warm je aan de zinnen Verwonder elkaar telkens weer hier in je moedertaal met je eigen verhaal…

zag weer een rugzak lopen hoofd gebogen de oortjes in dacht dat ik keek naar hard muziek gedogen maar hoorde zacht zijn stem in samen verder lopen vertelde hij verhalen uit zijn leven de ogen bleven ongekend…

zag je stappen het licht dralen neusje opgericht in flitsend licht om het verhaal toch te vertalen je proefde snel de smaak van lezers vingers toetsten al de feiten er was geen verder kijken jij ging over lijken in het bijzijn van de dood…

dromen van verre einders fantaseren over het onbekende landschap achter gindse horizon er bestaan verhalen van reizigers die er ooit zijn geweest... doch liever kijk ik met eigen ogen wat er zoal aan ontbreekt zo blijft het zoeken naar Utopia vooralsnog onvoltooid…

de verlossing voelt nader nu zij de wind niet meer tegen de haren instrijkt niet dat ze dat ooit gedaan had maar toch zachtjes priemt de dagvorstin door het wolkendek om vergeten verhalen te openbaren die van liefde en troost waar al even reikhalzend naar werd uitgekeken eindelijk komt zij thuis…

Jij laat je recht en onrecht welgevallen en biedt een plaats voor eender welk verhaal. En na het oorlog-, sport- en zanggedoe bak ik een biefstuk op de barbecue.…

In het wild lopen ze lopen te grazen Het zal u niet verbazen dat je ze hoort grazen hun kaken malen Ze zetten poot voor poot door hoog gras Zij zullen kunnen verhalen over: de natuur-onverwacht- een gedekte tafel de hemel hun beschutting in zomerdag & winternacht.…

Niet de voorkant maar de achterzijde vertelt van:...leven Hier worden de verhalen geweven van wel en wee Namen, korte zinnen langdradig commentaar schreeuw, lach, geroep Het kuchen, hoesten het zeuren en met-vlagen-huilen De stad toont hier zijn achterhoofd.…

De vogels fluiten zachter dan normaal, in Artis zijn de klokken stilgezet, de dieren lezen hardop een sonnet en Noortje wacht vergeefs op haar verhaal. Hun Grande Dame is voorbij dit leven. Maar mocht je haar ooit zien ... zwaai dan even.…

vanachter 't venster kijk ik in de nachtelijke straten met 't denken aan grootmama gewijd wiens verhalen van een avondklok hongersnood en sterren dragen in deze tijd als een schaduw naast mij glijdt hemelwijd met al ons denken aan de virusdood gewijd…

Daarna ontstond, door aan elkaar te kleven, Lucht, water, aarde, vuur en volop leven, Verhaal of theorie, is er verschil? Het ene duurde lang, zover ik weet, Terwijl Hij alles in een weekje deed.…

je bent een levende kustlijn in wording een landschap waarin je kunt verdwijnen weggeblazen onder zand achter watermuren een rode slagader op de wegenkaart aanjager van onvoorspelbare vuren je wijst de afwijzing zijn grens je bent een verhaal in wording…

En ik schreef hem: Jij bent een anker Om even op adem M'n verhaal kwijt Welke storm er weer langs hoe hoog golven opspatten En ik meende het Hij had het over oortoestellen, hoe die niet voldeden maar ook een voordeel niet overal op in hoeven gaan…