Alle inzendingen over liefde

Nog op mijn lippen gloeit, door al mijn aadren schroeit de kus, van uw lippen ontvangen... Van zwoele moeheid hijgen nog mijn longen, en reeds blaak ik toch van nieuw en aldoor-nieuw verlangen. Uw ogen zien mij aan..., mijn ogen zien u aan..., uw handen zoeken naar mijn handen... Weer vlijt uw blonde hoofd zo teer zich op mijn borst, en…

Verrukking om de contouren van jouw boezems, die zo schoon staan aan jouw lenig lijf, versiert met twee weelderige bloesems, zou het schelen als ik ze zachtjes wrijf? Sluipend raakte ik jou aan terwijl je liep, als een fijn-vernuftige schoonheidsgodin, schaduwloos en 't was alsof ik al sliep tegen de borsten van jou, mijn koningin. Zachte…

Wij wandelen naar buiten, verlaten het strandhuis, witte duiven in de mist, ontsteek met mij de kaarsen die zullen vlammen in de nacht, omhoog vlammen! Niet als een fata morgana, een wind die waait en verdwijnt, de tijd verplaatst, maar verandert nooit vereeuwiging. Goden of geen goden, zie ons verlangen naar eenwording in geest en lichaam,…

Je kijkt me aan, maar ziet me niet echt. Je luistert naar mijn verhaal, maar luistert niet echt. Je arm ligt om me heen, maar voelt me niet echt. Je zegt dat je van me houdt, maar je meent het niet. En dat alles, kan ik zien in je ogen, horen in je stem, voelen in je aanrakingen. Het is over, voorbij, alleen jij moet het me nog werkelijk vertellen…

De liefde doet zo’n zeer, dat ineengedoken alle ledematen zoveel mogelijk ingetrokken zijn, want zo, heb je het minste last en nog minder pijn!…

Het is een zucht in fluistering die langs prevelende lippen zachte woorden in het oor verscheept en de schelp helder en stil in hoge en lage liefdesklanken laat trillen. Het is een zucht in stil gemurmel van een traag kabbelend beekje dat klankhelder jouw Zijn passeert waarbij een sprankelende druppel woorden jouw oren streelt.…

mijn kathedraal bepaalt nog niet het weidse vergezicht heb nog geen heiligen op voetstuk bij het altaar neergezet wel heb ik delen van mijn leven gebrandschilderd in glas kleine ramen laten zien hoe mijn jeugd in vroeger dagen was pas later kwamen rust en statigheid in wierook en volwassen zijn maar het liefst werk ik in de…

Ieder mens verlangt ernaar... hij en haar.. hartstocht... armen om elkaar heen geslagen de dagen niet meer alleen te zijn elkaar te mogen zien, inmens, zo klein lichamen samensmeltend, in elkaar. Samen dansend, iedere wals op muziek ieder opeenvolgend nummer, nummeriek. Wanneer je het eindelijk vind hou het vast, laat het nooit meer gaan…

Aangezien ik een gretig nachtdier ben, mijn Assepoes, bestaat er voor mij geen hoger licht dan te vrijen met jou in onze chambre de l'amour. In de hitte van een rode vlam ligt het wapen tegen onze duisternis. Op de heuvels van deze nacht zwermen de laatste bijen, die naar hoger honing smachten, zweven mijn gedachten naar het bloemenveld…

Laat dan de wind de waarheid van het samenzijn dragen, versmeltend met moeder aarde wier kern bestaat uit brandende warmte toegedekt met een kleed van druppels water en korrelende zandpatronen. Door deze vier elementen bewaarde zij vruchtbaarheid van leven uit het spel van geven en nemen onder het bronzen statuut, waar ze de merels…

Mijn hart ligt hier naast jou, Kloppend trilt ze haar ritme, Ze slaat niet over, maar waakt, Ze galoppeert en draaft. Breek mij af en dring binnen, Wil in jou leven, zonder verlies, Jou voelen; kruipen in je huid, Geborgenheid als je me in je armen sluit. Ik wil niet alleen, Wil je kussen en beminnen, Vergeten wat en wie ik ken, Tranen…

als jij wist dat ik van jou hou, dan zou het anders zijn gelopen. je laat me dan niet staan in de kou. je blijft altijd maar hopen, dat hij je ooit nog zou geloven. een ander heeft zijn hart gestolen, toen je dat hoorde was je teleurgesteld. je bent nu in je eigen hart verscholen. maar je blijft proberen tot je bent uitgeteld. ooit zal hij…

de lach heeft zich vermomd verliest in minder open zijn de warme kracht ze zit van binnen als de auto groter is dan die van buren verderop glimt als een ander overkomt wat jij jezelf nooit hebt toegewenst heimelijk omdat jij altijd beter bent dan vrienden die jij hebt gekend we deinen op plezier maar zelden golft nog een…

Haar ogen verleiden, Als stadse volle cafés, Zij raakt en ontwaakt, Mijn kloppend hart van lust, Zij vlijt als marmeren zuilen, Op de Roomse pleinen, Toen ik mijn ogen sloot, Droomde ik over de muren, Die verleidelijkheid met zich meenamen, Eeuwig dromen, In het hart, Waar ik het meest genoot.…

missen, wat naast je heeft gestaan, maar wat je nooit echt heb gehad, waarvoor je op je knieën bent gegaan, het gewoon vragen vergat, de kans nooit gegrepen, niet zeggen wat je wou, niet worden begrepen, nooit verteld dat je van haar houdt En nu is het te laat, machteloosheid heerst, wachten tot genoeg tijd vergaat, weten dat het nooit…

Je hebt..., anoniem gebleven voorop, zonder enig medeleven, met één druk op de knop, je mening gegeven. Je hebt..., mij nog nooit ontmoet, en toch laat je me weten, dat niets er toe doet, ik je beter kan vergeten. Geef mij..., toch eventjes het woord, hetgeen ik wel verdien, zodat ik ongestoord, mezelf kan laten zien. Geef…

Je trekt je sokken uit, ik de mijne je ontkleedt je kleed zie bloot getrokken lijnen in het grijs je haar strengelt zich schaamteloos om het mijne heb meer gezien toen ik niet meer zag dan me lief is overviel mij de streling van een onvoorstelbare zachte wind…

Mijn liefde voor jou, is nooit jouw liefde voor mij. want jij hebt het niet door, de pijn die het doet. Je laat me lopen, lopen zonder moed. Ik heb je lief. maar jij moet weten, zo kan je het vergeten. Aan wachten doe ik niet, Het is maar hoe je het ziet. Voor jou doe ik alles, tot op een moment. ik bedenk het is genoeg, Ik zeg bye tegen…

je ogen pakken ons niet meer en dat doet zeer jij die vroeger meester was in spreken zonder woorden schouders iets naar voren gebogen is je rug je wilt nog gaan maar je onzekerheid geeft geen bereik jouw wereld is een eiland in de drukte van bestaan hoe lang kun jij de oversteek naar ons nog aan wil melker 10/10/2010…

til mij op in een nog niet gehechte toekomst waar angst geen vorm krijgt in een spiraalvormige monoloog waar heftige windvlagen zich ontdoen van zwarte gewaden en een stoet van haast rituele wendingen omver wordt geblazen aarzel niet, breng me tot waar ik zijn moet, leg jouw kinderen in mijn armen, tussen de bloemen en dat plekje,, aan…

ze wist het donkerrode licht op een altaar vol geheimen wat snaakse vormen de geur van leer voelt zoete lust door pijnen in het tabernakel van lichaam en geest de zweep die ultiem verlossing geeft door het zachte strelen van de warme huid een eerste slag klinkt schrijnend luid pas als de meesteres haar litanieën heeft gezet kust…

Dan knielt zij neder Haar boezen gaat jachtig op en neer Zij streelt de gestrekte armen zacht en teder Van grip naar oksel keer op keer Zachte handen omvatten de woeste kop Om met kussen het glasgeharde gelaat te bespelen Ronde dijen omklemmen het slankmiddenrif Terwijl haar borsten de gebolde torso strelen Zij start zijn grommend innerlijk…

Omdat het buiten kouder wordt kom je nu eindelijk onder de lakens het hemelbed aan de horizon spreekt liefde je strekt je uit, vlijt je zacht tegen mijn lijf er gaat een rilling van tevredenheid zo knus en teder is ons samenzijn intimiteit, maakt de nacht gezellig zelfs de halve maan lacht een glimlach naar dit naakte onder de lakens bestaan…

laat de veters springen van het ijzeren corset dat je insnoert in je ogen zie ik vonkjes die wachten op ontbranding liefde raakt je aan voel de vederlichte streling van een pauwenveer die je huid tot leven wekt…

uit een schatkamer van beelden dansen dromen en sprookjes hand in hand op muziek van lang en kort geleden klinkt in woorden en gebeden hun gezang ze kleden zich met kleuren die spotten met gewoon in alles bruist vitaliteit breken alle banden voelen zich niet meer gevangen in het ontstijgen van de werkelijkheid laat ze komen…

Ik wil alleen maar jouw voeten zei ze. Oh ze wou alleen maar zijn voeten. Verder hield ze niet van hem. Zij smachtte naar zijn voeten. Ze veroverde zijn voeten met liefdesgeweld. De man was nu volledig kwetsbaar. Hij lag naast haar. Zij lakte zijn tenen en legde een gevangenisketen om zijn beide enkels. Voordat hij het wist waren zijn voeten…

ik schreef met potlood een sprookje onderstreepte met zwart wat al echt was jij las in contrast alle kleuren blies leven in vorm en figuur met vlammend vuur legde de ziel bloot van fantasia’s schoot dit sprookje leeft omdat u het deelt met uw geest wil melker 07/10/2010…

Ik bevroor toen ik je weer zag. Je sensuele contouren, je lieflijke lach. Ik denk: “Wat moet ik toch zeggen tegen haar?” Nadenkend over het antwoord, stond je al daar. Recht voor me, zo dichtbij. Zwijgend tegenover elkaar. Niemand die iets zei. “Kom op, zeg eens wat!” ging door mijn hoofd. Ik zou het ijs breken deze keer, ik had het mezelf beloofd…

Er vloeit speeksel langs haar mond praat vaak met spetters in het rond Een masker is dan door haar opgericht Hij geeft een zakdoek voor het gezicht Zij bedankt en kijkt schuldbewust tot hij glimlachend dichterbij komt haar weer als die eerste keer kust hun lippen buigt en hartig gromt…

scherp glijdt het mes langs het touw nog strelend de snede komt onverwacht fel door vezels die rafelen uit draaiende kabels hakkend op weerstand bot snel het lemmet pas als de rafels gaan krullen zal de kern zich onthullen…