Het begon in de lente

op het bed schikt vader bloemen
in vergane zin
van verlaten koude dekens

tot de ochtend innig schijnt
en de stelen streelt als zinnen
op stelten
in een bries

tintelen zijn wortels

het schouder blad schokt
valt
van de tweede tot achtste rib
voorbij het bot

in een adem
tocht de zomer uit de aarde
als de herfst het dekbed
teder toedoet

slapen zij denkbeeldig uit
in de hemel van zijn laatste
winter

lente wortels winter

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 5 stemmen 290