Alle inzendingen over emoties

Mijn zus heeft een stalker Het zit haar echt niet lekker We noemen hem onder ons De gewetenloze emotiehacker Hij blijft haar lastig vallen Al weken en maanden lang Belt wel veertig keer per dag En maakt haar vreselijk bang Neemt ze een ander nummer En denkt ze nu is het gedaan Dan is het voor heel even stil Toch weet hij weer toe te slaan…

Een silhouet tekent zich af in vroeg ochtendlicht het verbolgen lichaam spreekt naakte waarheid waar geen enkel woord nog in ontbreekt hier raapt zij hoop tussen gevallen sterren stapelt dromen tussen wit papier en alleen haar hart dat wankelt van gedachten dwaalt nog in de waanzin van bestaan…

vechtend, weten wat je kan je zwakte niet toegeven mijn rivaal laten zweten verlies telt niet mee alleen winnen en overwinnen verstand op nul je volledig laten gaan winnen is voor mij leven…

er blijft van ons niet zoveel over maar hopelijk is er altijd iemand die het hoort hoe jij preludes voor de eeuwigheid op het klavier hebt uitgestrooid…

Als seizoenen veranderen wij dragen nog lasten maar minder zwaar anders in gewicht verandering moet kracht van het seizoen kleurverschil in `t groen vertrouwen in jou ons! veranderen kan veerkrachtig als seizoenen doen.…

Je keek me aan met lege blik en ogen die niets zeiden toch zochten ze de mijne zo leek het tenminste voor mij Toen heb ik zacht je hand genomen en het leek of je weer rustig werd je wilde opstaan uit je bed maar was vergeten dat je niet kon lopen En zachtjes neuriede ik jouw lied zag de herkenning in jouw ogen je straalde en deinde zachtjes…

Nevelsterretje, niet van deze tijd zwevend door de lucht altijd op de vlucht voor de werk'lijkheid. Nevelsterretje, hemelhoog vol van onrust en verlangen in het aardse web gevangen zoektocht langs de regenboog. Nevelsterretje, groot van hart ademzucht der goden hunkert naar wat is verboden hopeloos verwart. Nevelsterretje, zielsverwant…

Vervallen in weemoedige gevoelens Slenter ik over het plein van de stad Terrassen vol met kleurrijke mensen Maar vandaag heb ik het even gehad Gedachten probeer ik te verdringen Zwaarmoedigheid stuurt mijn gevoel De knoop in mijn buik knelt pijnlijk Ik leef adem door maar mis ieder doel Mijn ziel is kwetsbaar en lijkt broos Tranen staan…

Zo moe dat ik nog slechts kan zeggen in enkele zinnen dat beminnen het enige is dat echt telt. Geen geld, geen goed, alleen wat je doet met je hart. Dat tart alle verbeelding, alle woorden en zinnen.…

waarom toch zit jij alleen besloten in het web van het alledag zie maar niet dat ook ik ben overgoten met tranen van hetzelfde slag men kan gevoelens niet wegen zeker niet die van oorspronkelijke aard maar waarom zou ik minder lijden onder de beperkingen welke ik in mijn leven heb gebaard…

land van zand van zon en zee van amandelbomen je horizon is mild een heuvelrug je zegt het met olijven al wordt je oud zelfs stokoud meer dan honderd ja zelfs duizend altijd schenk je mij dat pittig olijfgroene…

Met jouw bijna zwarte ogen kijkt je mij uitdagend aan zwarte vegen op de wangen mondhoeken krullend van plezier Mijn kamer danig op zijn kop hijs ik me in zevenmijlslaarzen stap om auto’s en ander speeltuig heen voorzichtigheid geboden Aan deze déjà vu taferelen hangt een vorig leven waar ook zo’n jochie was zoals jij, maar net iets…

Een leven als film aan je voorbij Flitsen onvermoed en vanzelfsprekend Soms terloops, soms velerlei 't Gevoel iets te hebben betekent Een wereld door 't lot bezocht Een leven in teken van de waan Ziekte, dood, een stille tocht 't Gevoel machteloos te staan Een kans sidderend van ongeduld De uitdaging zoekend, opgetogen Het idee, in goud…

Gevoel kan zijn verlangen, pijn... Gevoel ongrijpbaar... Nu eens contra ratio, dan weer één met haar…

Soms denk ik na over mijn bestaan en dat mijn leventje niet altijd over rozen is gegaan af en toe kwam ik doorns tegen op mijn levenspad en was ik ook wel eens mijn leventje zat ondanks al die pijn en intens verdriet zijn er toch nog vele dingen waar ik nu echt weer van geniet van gedane fouten in het verleden heb ik spijt en raak ik sommige…

Weer slinger jij door mijn leven razendsnelle fijne draden kroelen innig om zich heen wil je leiden maar houd je niet bij jouw kwetsbare draden grijpen vertrouw mij weef je teder door obstakels begrijp de wil tot groei als een granaat jouw passiebloei te tonen iedere passant stil te laten staan maar.... laat mij teder weven.…

Niets voelen, niets zijn Verstoten worden, geen houvast Blok aan been. Veiligheid, geborgenheid, warmte Woorden die geen werkelijkheid zijn. Waardering zoeken, Altijd aardig proberen te zijn. Jezelf verliezen In bochten wringen, gekwetst worden Niet erg willen vinden Geen kind kunnen zijn. In jezelf terugtrekken Een panser om je heen.…

Gebeurtenis en tijd door elkaar Nu eens veraf, dan dichtbij Niets op een rij Alles door elkaar Almaar...…

Waar zijn mijn tranen, wie heeft ze weg genomen Als ik huilen moet dan komen ze niet, en zit ik alleen met een stil verdriet Het doet zo'n pijn als de tranen niet willen komen, maar ik blijf dromen dat ze ooit nog eens terug zullen komen…

Het is donker Slechts hier en daar een licht Het einde van een lange nacht nog niet in zicht...…

Dwing me niet te zitten aan je overdadige dis de glibberige oesters met lauwe champagne zwaar gedateerd Schotel mij een maaltijd voor van licht ontvlambare spijzen en schenk mij klare wijn in de grootste kelk die je kunt vinden Dan zal ik klinken op jou in nooit geschreven noten en, trotse heldin van alle jaren, mijn beker in één teug…

Twijfel Als ik je niet begrijp, ligt dat dan aan mij? Als ik je niet volgen kan, is dat dan mijn schuld? Als ik niet weet waar je het over hebt, doet mijn begrijpertje het dan niet? Als ik je liever zie gaan dan komen, is het dan mijn schuld? Want ik begrijp je niet, kan je niet volgen, weet niet waar je het over hebt Een poging…

Als ik nérgens over schrijven kan doe ik dat niet als ik nergens over praten kan ben ik stil als ik naar niemand luisteren wil doe ik mijn oren dicht want er zit geen mens te wachten op kolder, onzin en rare dingen. als ik zingen wil, dan zing ik als ik praten wil dan praat ik als ik schrijven wil, dan schrijf ik met zin.…

Ik zie jouw mooie ogen, kijkend naar de grond. Ze zitten vol met zorgen, al zijn ze nog zó rond. En je zegt me zonder praten, je zegt me wat je voelt, Dat je het niet meer kan laten, ook al lijk je toch zo cool. Ja, jouw ogen zeggen alles, ook wat je eig’lijk niet zeggen wilt, En ook al zeg je: “kap es”, ik weet toch nog wat je voelt…

Soms vouwen we de handen tezamen En soms mogen we onze handen dichtknijpen Een andere keer steken we ze uit de mouwen of zelfs voor iemand in het vuur Soms reiken we elkaar de hand of houden we iemand de hand boven het hoofd Dat doen we bijvoorbeeld ook als iemand ons iets heeft toegezegd, ons iets heeft…

De jongen wachtte op de dingen die komen zouden. Zijn vader zette de kachel op tafel, zijn moeder bracht huisraad naar boven. Toen begon het wachten. Het wachten op het water. Het kwam als een groot grijs monster dat zich breed uitrolde over het bouwterrein over het braakland naar het huis waar hij woonde. Hij hoorde de kelder vollopen, de…

Mijn empirische functies komen in een hogere stimilu, maar ik blijf dweeperig achter continu. Het bestaansrefrein normaal zo beduidend nu slechts opperende leegte enkel welluidend Nu weet ik de vulling was enkel een gedroomde fantasie op een authentiek waardevol leven amper een parodie.…

Welbekende Sfinx waker over doden lichaam van een leeuw gezicht van mens en tussen jouw klauwen de droomzuil die doden kroont kroon onze geliefden leeuw toon je droom als mens je bent vrij van zand.…

Gevoelens uiten zich in woorden aaneengeklonken in zinnen en vormen gesprekken die leiden tot discussies om te eindigen in strijd zo worden woorden weer gevoelens maar dan van onmacht en spijt…

terwijl hij zijn woorden over haar uitkotst kijkt zij vol ongeloof dwars door hem heen ogen die priemen maar stuiten op datgene wat hem ooit zo week maakte ze knipoogde en lachte gemeen *…