Netgedichten

netgedicht (nr. 17.489):

Langer worden de schaduwen

Langer worden de schaduwen
en je weet dat niets duurt.
Toch is er vreugde,
overgave aan dit uur
want je weet het uniek en onvervangbaar,
net zoals de mensen die je ergeren
of die je op handen dragen.

Waarom toch al die vragen,
het gekanker, het gezeur?
Waarom enkel in de herfst die kleur
die je hevig doet hunkeren?

Langer worden de schaduwen
en korter de dagen,
het licht dat je verheugt wordt zeldzaam,
de gordijnen gaan dicht
tot weer een lente je wekt
en doet herleven.